Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Wij moeten leren vergeven, Fouten maken wij allemaal, Hoe wil je dan verder met je leven, Wij zijn niet van staal.
Iedereen heeft een gevoel, Goed of slecht doet er niet toe, We hebben allemaal een doel, Leer vergeven, maakt niet uit hoe.
Doe niet hetzelfde, wat een ander doet, Geen haat en nijd. Probeer altijd iets te doen, iets goed, Raak jezelf niet kwijt.
Ga van de fouten leren, die je ziet, Leer praten met de mensen. Doe niet nog meer verdriet, Kijk ook eens wat andere mensen wensen.
Geef iedereen, die je kent weer moed, Vergeef iedereen, die je kwaad hebben gedaan. Heb ook spijt, als je zelf iets verkeerds doet, Dan kan je de rest van je leven rechtop staan.
Niemand is volmaakt, Leer van wat er verkeerd is gegaan. Doe iets goeds, dat je iemand ermee raakt. En die persoon ook nadenkt en zegt:ik ga er ook tegenaan...
Ergens ter wereld moet er een hand zijn, een hand die streelt door je haar, Ergens ter wereld moet er een mens zijn met een teder en liefdevol gebaar.
Ergens ter wereld twee troostende ogen Die jou willen helpen bij je verdriet en pijn, Ergens ter wereld iemand die je tranen wil drogen, En heel graag dicht bij je wilt zijn.
Ergens ter wereld moet er een thuis zijn, Met daarin een zonnig gezicht, Ergens ter wereld zal het ook voor jou fijn zijn ergens ter wereld vindt jij het licht ..
Als het geluk je plotseling verrast Denk dan niet na, maar grijp het stevig vast Want alles is zo vergankelijk En mensen zijn ook zo veranderlijk Maar kweek op je hart geen eelt Liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt...
Als je even in de put zit heeft het geen zin verder te spitten je komt dan hoogstwaarschijnlijk nog dieper in je verdriet te zitten. Recht je rug en bedenk je dan hoe je er weer uit komen kan. Want iemand die onder zorgen gaat gebukt is dit toch nog nooit gelukt. Kijk omhoog naar de rand want daar wacht vaak een helpende hand...
Laat de dingen tot je komen Aanvaard ze zoals ze zijn Leer ook te leven met grote problemen Ooit worden ze heel klein Probeer door negatieve stemmingen niet in de put te raken Geluk is niet iets dat je zomaar krijgt Geluk, dat moet je zelf maken!!
Probeer het verleden te laten rusten, die tijd die is geweest aan de toekomst die nog komt, heb je nu het meest. Want vasthouden aan het verleden, heeft zo weinig zin dus hou op met piekeren en stap het leven weer in. Ga iets leuks doen, kijk vooruit, naar wat nog komen kan dan zul je op een dag zelfs zien, je geniet er ook nog van...
die had je toch niet willen missen, nog voor geen miljoen ...
Samen hollen in het gras Met je eerste liefde,hand in hand Wie vergeet nu hoe fijn dat was Pure onschuld,een tere liefdesband
En dan je eerste echte zoen Je wangen gingen er van gloeien In dit alles nog zo groen Het moest gewoon nog groeien
Ook kwam dan je eerste liefdesverdriet Als bleek dat hij niets meer om je gaf Verder zonder hem,dat gaat toch niet Maar dat dit overging,wist je pas achteraf
Iedereen heeft deze bijzondere tijd beleefd Die eerste verliefdheid,die eerste zoen Zoveel herinneringen aan vast gekleefd Die had je toch niet willen missen,nog voor geen miljoen ...
Zo moeder zo dochter, zo vader zo zoon dat wordt toch vaak gezegd maar dat is toch heel logisch en toch ook heel terecht. Het is toch een deel van die moeder of vader en toch niet van een tante of een oom dus de (oog)appel van hun beiden valt meestal niet ver van hun (stam)boom...
Laat het zonnetje schijnen met jouw lach en herinner het mooiste van jouw dag geef de tijd om zwarte wolken te laten verdwijnen zodat jouw zonnetje Met al haar kracht kan schijnen. Er zullen ook tijden zijn vol regen maar ook dan kom je een lichtstraal tegen. Want al voel je je eenzaam,zit je vol pijn dat prachtige zonnetje zal er altijd zijn al is de lucht soms nog zo zwart je hebt de kracht diep in je hart de kracht om met die zon jouw lucht weer blauw te maken de kracht om vanuit een diep dal weer hoog in de lucht te geraken dat zonnetje vinden is zo gemakkelijk nog niet. als je al die zwarte wolken ziet maar al lijkt hij soms nog zo onzichtbaar het zonnetje staat altijd voor jou klaar je moet het alleen even zoeken... En nee, je vindt ze echt niet in boeken je kan ze vinden diep in je hart en erin geloven...... want dan kun jij weer mooi schijnen daarboven...
Het leven is soms vallen en opstaan, rennen en dan weer stil staan. Het maakt je sterker en weerbaar, soms raakt het een gevoelige snaar.
En dan komen er tranen los, is je hoofd een totale chaos. Door een bepaald gevoel dat omhoog komt, of soms wat je zomaar overkomt.
Een lief woordje wat iemand zegt, gemeend en zeer oprecht. Soms iets wat je van een ander hoort, je leven raakt dan even verstoord.
Dan raak je in een dal van je leven, de kracht vinden om het te vergeven. En met die kracht weer te gaan klimmen, om het verdrietige gevoel te overwinnen.
Het leven is een groot leerproces, het geeft ons dagelijks een wijze les. Alles is te overwinnen in het leven knok, vecht, heb lief en leer te vergeven...
