mooi gedichtje dat ik vond op het net over tranen, zowel in vreugde als verdriet, alles opkroppen helpt niet, laat je af en toe eens gaan en dan kan je er weer tegenaan:









Een Traan

Een traan is als een parel,
Ze gaat haar eigen weg,
De grond bezaait met kleine plekjes,
Iets zouts en tegelijk iets zoetigs,
Zonder de traan zou er geen leven meer zijn,
Ze maakt je sterk en je kunt er weer tegen aan,
Wachtend op alweer een nieuwe traan,
Vreugde en verdriet staan nauw bij elkaar,
De traan is het vocht van het hart,
Ze zoekt een uitweg in elke situatie,
Er is geen toekomst zonder traan,
De traan op allerlei manieren,
Vreugde , verdriet en ook pijn,
Maar het mooiste van dit alles,
Laat het de traan van vreugde zijn


 tranen moeten kunnen, ongeacht of het over verdriet of geluk gaat.
laat altijd zien hoe je je voelt.