Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Schaduwzijde Ieder mens heeft in zijn leven wel eens een schaduwkant maar vaak brengen wij zelf die schaduwen tot stand. Want schaduw komt pas voor als we zelf voor het licht gaan staan dus doe af en toe een stap opzij dan zal het vast wel beter gaan...
Als liefde mooi en zuiver is laat dan je hart spreken Schakel je verstand dan uit en laat het aan iedereen weten Het zal je voeren naar de hoogste top door bergen en door dalen en deze mooie liefdesdroom zal zich eindeloos herhalen Is liefde mooi en zuiver dan ben je pas bereid Je hart heeft dan gesproken je krijgt dan nimmer spijt Liefde, mooi en zuiver dan ben je niet bevreesd Je kan alleen maar zeggen 'k ben even weg geweest
Als je in je levenstijd, warmte om je heen hebt verspreid Als je iemand, die daar treurt, hebt getroost en opgebeurd Als je hielp waar dat je kon, aan wat warmte en wat zon Als je steeds het goede voorbeeld geeft heb je niet voor niets geleefd ...
Rood is de klaproos de kleur van het hart. Maar juist in het hartje, zit ook nog wat zwart. Zo heb je in je leven en in ieder vertrekje, ook wel eens een donker plekje. Maar ik zeg je van harte: let meer op het rode dan op het zwarte...
Maak van je leven een huis, waarin je hart kan wonen. Met een deur die altijd open staat, voor als je vrienden komen. Een tuin vol herinneringen, aan alle fijne dingen.
Luister niet naar wat men zegt, van je doen en laten. Wandel eerlijk en oprecht, en laat de mensen praten...
Er zijn in ieders leven momenten van geluk. Een zeepbel vol met kleuren maar opeens dan spat ze stuk. Uiteen in duizend druppels, die glanzen als de dauw. Dan verbleken al die kleuren, wat over blijft is vaal en grauw. Er zijn in ieders leven, ook dagen van verdriet. Ver is dan de vreugde, en het genot zelfs van de kleine dingen. Heb dan de moed om verder te gaan, laat toch het hoofd niet hangen. Je blijft niet in het diepe dal, 't is de tijd die het je leren zal.
Er is geen donker zonder licht geen gevoel zonder "plicht" Er is geen liefde zonder pijn geen "ik" zonder te "zijn" Er is geen bestaan zonder reden geen toekomst zonder heden Er is geen lust zonder last geen "houden" zonder "vast" Er is geen dood zonder leven en geen leven zonder te geven!!
Eén woord, één blik één lief gebaar betekent zoveel als je houdt van elkaar We hebben zoveel te geven in die kostbare uurtjes die we samen mogen beleven We hebben elkaar nodig woorden zijn dan overbodig Het gevoel dat iemand van je houdt je begrijpt en vertrouwt Momenten van liefde begrip en geluk scheppen een band die kan niet meer stuk...
Ik wens je liefde zonder lijden, veel geluk en tederheid, en een hand die jou zal leiden door de plooien van de tijd. En als het ooit niet wil lukken, en je droevig bent of kwaad, zal ik voor jou een roosje plukken, en..... hopen dat het overgaat...
Alles gaat voorbij en alles komt tot je in het leven. Liefde verdriet en blijdschap, en heel veel om weg te geven. Als je eens iets minder weg te geven hebt wees dan ook in staat te ontvangen. Alles wat je nu krijgt daar zit ook jou liefde in gevangen. Goed bedoeld hoor die ene zin er zit een bodem van waarheid in. Het betekent eigenlijk, dat wat jij eens hebt gegeven dat je daar de vruchten van plukt in je latere leven...
Wat geweest is, is voorbij maar herinneringen blijven een schouder om op te leunen helpt dan vaak de pijn verdrijven. Vraag dus als je eenzaam bent verdrietig of alleen kom even bij me zitten en sla je armen om me heen. Want ieder mens heeft af en toe behoefte aan een troostend woord zorg er dus voor als je verdrietig bent dat iemand dat ook hoort...
