Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Als een glas koel helder water Is je leven in't begin. Gulzig ga je er van drinken Slok na slok met grote haast Dan ineens ga je beseffen.. t"Is bijna op, hoe kan dat nou Waar heb ik het gelaten.. Wat is ermee gedaan? Waarom was ik zo verkwistend, Waarom niet rustig aan gedaan. Ik moet zuinig zijn met het beetje dat nog rest de druppels die nog zijn gebleven, zijn kostbaar, denk toch na, en eind'lijk heb je tijd te denken... Wat is het doel, wat is de zin... Hoe vul ik het laatste beetje in... A.S.Snijder
Mag ik U vandaag even voorstellen aan mijn tweede blogje, Finistera, Verleden jaar schreef ik een rijmverhaal voor een kennis van ons die te voet naar Santiago de Compostella is gegaan. Door het schrijven van dit verhaal is het idee om een blogje te maken ontstaan, maar sindsdien zijn er al veel meer berichtjes op mijn blogje verschenen, en is mijn rijmverhaal al een tijdje in het beginarchief verdwenen, Daarom nam ik een paar dagen geleden dit besluit, en ik dacht bij mezelf, ik breng een nieuw blogje uit, Aan het schrijven van dit verhaal is veel denk- en tikwerk voorafgegaan, maar ik heb het graag gedaan, Persoonlijk heb ik het al vele malen terug gelezen en er veel plezier aan beleefd, dus, nu wil ik ook jullie de mogelijkheid geven om het reuzegedicht nog eens te lezen. Ik hoop dat jullie er veel plezier aan beleven en dat je er ook iets zal van opsteken, want, neem het van me aan, de tocht van deze pelgrim, is niet altijd over rozen gegaan.
Ik ontsteek dit kaarsje en doe een wens Dat hij voor ieder mens in moeilijke tijden Een beetje licht zal verspreiden Een beetje licht en warmte voor iedereen Dan voel je, je wat minder alleen Een beetje warmte doet je zo goed Het geeft je weer nieuwe moed...
Een traan, die over de wangen rolt, Het verdriet, waar men niet mee solt. Af en toe moet je je gewoon even laten gaan, Huilen helpt, om te blijven staan. Verwerken, dat is wat je doen moet, Een traan laten, doet je soms goed...
De tijd in ons enig leven , Geeft ons deze stille wenk , Is heel kort en maar even Aanvaard het als geschenk --- Kans om als kind te spelen Is aldra voorgoed voorbij En die om jong te blijven Alleen een gedachte erbij --- In jouw droom kan je bestellen Welke vriend je kiest als maat Maar je hart zal wel vertellen Wie het er in sluiten gaat --- Elke druppel van tederheid Is een zon die je verwarmt Een gevoel dat nooit verdwijnt Een stralend tegenaan , dicht omarmd --- Geef je lach aan je vrienden Nu het allemaal nog kan Aan zij die het verdienen In deze nog levende roman
Als je alleen nog maar het zout van je tranen gelooft. Als het lijkt of het vuur in je hart is gedoofd, Als het leven moeilijk en vol is van zorgen, Als je geen vertrouwen meer hebt in een nieuwe morgen, Dan ... Laat ik de sterren voor je stralen, zal ik het vuur in je hart terug halen. Laat ik je voelen dat jij als een held zult staan, met de kracht en de moed om door te gaan...
Het leven is een kans, profiteer ervan. Het leven is mooi, bewonder het. Het leven is een zegen, beproef het. Het leven is een droom, verwezenlijk die. Het leven is een uitdaging, neem die aan. Het leven is een plicht, vervul die. Het leven is een spel, speel het. Het leven is duur, verzorg het. Het leven is rijkdom, bewaar die. Het leven is liefde, geniet ervan. Het leven is een belofte, kom die na. Het leven is droevigheid, overwin die. Het leven is een lied, zing het. Het leven is een strijd, aanvaard die. Het leven is een tragedie, zie die onder ogen. Het leven is geluk, maak het. Het leven is te kostbaar, verwoest het niet. Het leven is mooi, ga er voor ....
