Ik heb inderdaad heel goed geslapen,ik voelde me goed uitgerust,

hopelijk is de tocht vandaag niet zo zwaar en zijn we weer niet totaal uitgeblust.

We vertrokken rond 7 u langs licht golvende asfaltbaan,

en deden veel verschillende kleine gehuchtjes aan.

Daarna kwamen we op wat drukkere wegen

en we zagen al wat meer bevolkte steden.

We passeren langs een mooie middeleeuwse brug,

we houden onze pic-nic hier op een bank, even uitblazen, goed voor mijn benen en mijn rug.

We hebben nog 5 km tot Oviedo te gaan,

en iets na twee uur komen we op onze bestemming aan.

We arriveerden dus redelijk vroeg aan de Albergue, maar daar kregen we weer een klop van de hamer,

we mochten pas om 19.00 uur op onze kamer.

Dus gingen we maar naar het park en hebben daar wat op een bank gezeten,

ik ging ook nog naar de mooie kathedraal en heb er tot de Heer gebeden.

Ik vroeg Hem of Hij goed over mij en mijn geliefden zou waken,

en dat ik mijn zware tocht  tot aan het einde zou kunnen meemaken.

Dat moment van bezinning heeft me deugd gedaan,

ik voelde me weer goed en kon er weer tegenaan.

Om 19.00 uur waren we als de kippen erbij

Guy en ik stonden voor de inschrijving op de eerste rij.

We hadden gehoord dat er nog een groep van 12 Italianen zouden arriveren,

dat wordt waarschijnlijk  weer een nachtje van draaien en keren.

We liepen vlug naar de slaapzaal om de beste bedden uit te kiezen,

en daarna was het de hoogste tijd om nog eens iets achter onze tanden te spiezen.

Een keuken was er in deze Albergue echter niet,

gelukkig dat onze overschot van brood ons nog wat soelaas biedt.

Rond 22.00 u hebben we ons in onze bedden geïnstalleerd,

maar de Italianen waren nog steeds niet gearriveerd.