Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Het leven is als 'n wilde rozenstruik, met veel stekels en doornen, maar als je die struik goed gebruikt zal hij overal bovenuit blijven toornen.
Aan die struik zijn wij de mooie bloemen , we staan alleen nog in de knop, Maar met liefde en goede verzorging raakt onze soort hopelijk nooit op......
Er wordt je steeds wat aangereikt.. Ook al denk je ik heb niks bereikt.. Steeds zul je iets vinden.. Dat je aan het leven zal binden.. Kijk maar goed om je heen.. Dan voel je je niet meer alleen.. Er is altijd wel iemand die van je houdt.. En dan heb je het niet meer zo koud.. Neem het aangebodene aan.. En laat het niet meer gaan..
Balancerend op de koord van het leven Zoekend naar het juiste stabiele evenwicht Met een rechte rug en het hoofd opgeheven Je blik vastberaden op het einddoel gericht
Balancerend op de koord van het leven Zal het echt niet altijd over rozen gaan Standvastig en in balans zul je overleven Zodat je stevig op dit koord kan blijven staan...
Veel dingen in je leven moet je leren De moeilijke dingen ga je bestuderen Maar gelukkig hoef je niet overal bij na te denken En kan je gemakkelijk iemand een glimlach schenken...
In het leven valt veel te genieten Soms als je dat even niet zo ziet Bedenk dan als je je dat zit af te vragen Er zijn goede en slechte dagen Achter elke wolk schijnt een heldere lucht Na elke regenbui komt weer de zon Zo heeft elke dag weer een morgen Soms met en soms zonder zorgen Ook al kunnen sommige dingen in het leven je hard raken Je moet er toch zelf iets van maken Zelfs met een zucht of een lach Want het leven zelf is al zo kort dag...
Wanneer het leven u niet biedt wat het geeft aan andere mensen dat u ook voor uzelf zou wensen, kijk dan rond of u anderen ziet die met minder tevreden moeten zijn en toch gedurende vele jaren heel rijk en gelukkig waren. Onthoud: "verguld is slechts een gouden schijn"
van harte bedankt voor de vele mooie felicitaties die mijn man en ik mochten ontvangen ter gelegenheid van onze 30ste huwelijksverjaardag
Hallo lieve mensen 1000 maal dank voor al jullie lieve wensen Het werd voor ons een dag om van te dromen Nooit hadden wij gedacht dat er zoveel mooie reacties zouden komen Een half jaar geleden wist ik niet eens dat er een internetvriend bestond, En nu sta ik hier,met open mond, Een beetje beduusd, een beetje verward, Maar één ding weet ik zeker, Ik sluit jullie voor altijd in mijn hart.
Lieve groetjes en voor ieder van U een dikke knuffel Besoto
Vandaag, 30 jaar geleden, zijn wij in het huwelijk getreden. Nog geen moment van spijt of berouw, onze kracht, is onze trouw. Jaar na jaar, groeide onze liefde voor elkaar. En nu, na 30 jaar samen zijn, hebben we het nog altijd even fijn. Twee zielen, gloeiend aaneen gesmeed, verbonden voor altijd, in lief en leed. Al 30 jaar, hebben wij elkaar liefde gegeven, Al 30 jaar, kennen wij meer zonneschijn dan regen, Al 30 jaar, zijn wij heel gelukkig en tevreden, Laat ons hopen dat de toekomst mag zijn zoals het verleden. Eén blik, één woord, een stille wenk, Elkaar zo kennen, is een geschenk!
Beste blogmaatjes, deze heuglijke dag kunnen wij zo niet voorbij laten gaan, daarom bieden wij U langs deze weg een lekker glaasje champagne en een hapje aan .
Met zijn wortels ver uit eenlopend staan ze stevig in de aarde een groep van knoppen op iedere tak sommigen nog niet geheel geopend 't heeft zorg en voedsel nodig om te groeien 't heeft tijd en zon nodig om te bloeien sommigen hebben doorns, waar je je aan kunt prikken
Zo is het ook met de mens
Een mens soms zo teer toch wonderschoon
Ieder mens straalt liefde uit liefde heeft voor hen zo veel waarde kom je wankel in het leven te staan kunnen sommige knoppen niet open gaan de mens heeft tijd en voedsel nodig om te groeien de mens heeft zorg en warmte nodig om te bloeien voel je je soms even alleen prikt een medemens door je heen dan stroomt er een traan die je rustig kan laten gaan de mens staat niet graag alleen in het leven de mens wilt altijd wel liefde geven
hangt vast aan je bestaan, en geeft je steeds de moed om door te gaan ...
levenskoordje
ergens hangt er een koordje vast aan je levensdroom maar wat als het koordje breekt en je leven zinloos leek toch blijft er ergens de hoop bestaan want het koordje kan veel aan we kijken te weinig diep in ons zelf en laten ons mee sleuren door het gebeuren toch voel je diep in jezelf dat koordje is heel sterk dus niet opgeven al kom je voor hete vuren en kan het even duren het levenskoordje hangt vast aan je bestaan en geeft je de hoop en de wil om verder te gaan...
en kijk... je staat versteld van wat je allemaal ziet ....
Sluit je ogen En kijk Kijk met je ogen dicht naar waar het donker lijkt Kijk tegen de zon in Tegen het licht Verbaas je over de dingen die je ziet Met je ogen dicht.
De sleutel van de fiets Wordt niet altijd gevonden De sleutel voor de deur Is men meestal kwijt De sleutel van de auto Ligt nooit op zijn vaste plek Maar de sleutel naar mijn hart Is voor iedereen bereikbaar !
De sleutel van de kast Valt altijd op de grond De sleutel van de schuur Daar is men altijd naar op zoek De sleutel van de kluis Past nooit in een keer goed Maar de sleutel van mijn hart Is voor iedereen bereikbaar !
En is die sleutel gevonden Dan geef ik mijzelf helemaal Maar zou men mij verwonden Dan word ik heel banaal Dan zal ik nooit vergeten Wie mij heeft getart Die zit dan op een plekje In 'n hoekje, in datzelfde hart !
Het leven gaat niet altijd over rozen en doorkruist meer dan eens een dal, Maar met geloof en vertrouwend op genade, halen we het einde zonder ernstige val.
