Vandaag heb ik een extra uurtje slaap genomen,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

ik ben pas om 7 u uit mijn bed gekomen.

Ik voel het, dat heeft mijn lichaam goed gedaan,

Na het ontbijt ben ik weer fit genoeg om vol nieuwe moed verder te gaan.

Rond 7u45 vertrekken we uit de Alberge en volgen de gele pijlen op de grond,

De weg is redelijk vlak en we lopen een tijdje langs een bijna uitgedroogde rivier, dat lijkt me niet gezond.

Daarna is het met de platte weg gedaan,

Om Guadalupe te bereiken moeten we de hoogte in gaan.

De klim was echter wel de moeite waard,

het panoramazicht over Irun leek precies een postkaart.

We blijven klimmen tot in Pasaia Donibana, met een geweldig zicht op zee,

De herinnering aan deze prachtige zichten neem ik in mijn fototoestel voor altijd mee.

We gingen verder tot Pasaia San Pedro, de thuishaven van een kleine visserijvloot,

en daar werden we voor 50 eurocent overgezet met een kleine boot.

We trokken verder naar omhoog, met rechts van ons de zee,

rond de middag hielden we aan een bankje even halt,want we hadden onze pic-nic ook nog mee.

Na de lunch  moesten we weer terug het GR pad op,

van schrik sprongen de druppels zweet zomaar op mijn kop.

Want de voorbije dagen was het afdalen mij niet zo goed bevallen,

en het ging hier weer flink naar beneden, ik hoop dat ik deze keer niet te veel zal vallen.

Ik was zeer voorzichtig en kwam zonder brokken aan op de wandelpromenade van Saint Sébastian,

We liepen verder langs de prachtige stranden, wat had ik goesting om daar even te gaan liggen, man,man,man!!!

Maar dat goestingske ging niet door,

we hadden nog redelijk wat kilometers voor de boeg, dus , het stappen ging voor!!

Aan het einde van de stranden moesten we langs vele trappen terug naar boven,

en tot in Igeldo was het weer terug klimmen geblazen, ge kunt het niet geloven.

We waren blij dat we aan de camping waren, want onze voeten deden zeer,

maar kunt ge het al raden, jaja, plaats was er niet meer!!!

We moesten nog 9 km verder en pas om 18u30 kwamen we in Orio aan,

we waren dolgelukkig toen we onze Alberge zagen staan.

Alberge San Martin zag er mooi uit en dat beviel ons wel,

we waren goed terecht gekomen, het leek precies een hotel.

Er waren machines om onze vuile plunjes te wassen en te drogen,

en ook bij het souper werden we lekker verwend, dat is niet gelogen.

Rond 22u30 was het hoog tijd dat ik naar mijn bedje kon,

want het was weer een zware tocht geweest en we liepen al van vanmorgen in de zon.