Om 6 u hoorde ik de kerktoren slagen,het was weer tijd om op te staan,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

en na het ontbijt zijn we onmiddellijk verder gegaan.

Het regende niet maar het was fris en er hing een dichte mist,

ik heb maar vlug een truitje uit mijn rugzak gegrist.

We lopen de stadspoort uit en komen op de Calle de Ondinas terecht,

we volgen stroomopwaarts de rivier, en we voelen het goed, hier is het klimwerk weer echt.

Het gaat verder in stijgende lijn en we komen op het oeroude Camino de Santiago-pad.

Ik wist niet dat die voor ons zoveel haarspeldbochten in petto had.

We kwamen na veel puffen en hijgen aan op de top van het hoogplateau,

we zaten op 660 m hoogte, en we kregen het niet cadeau!!!

Vanaf hier werden de paden en baantjes terug wat vlakker,

wat een geluk, want al dat klimmen, dat voel je in de knoken hoor makker!!!

Via een mooie dreef komen we Tineo binnen en we houden halt aan de Nieuwe muur,

van hieruit heb je een prachtig zicht over de heuvels van Asturias, maar we zien niet veel, het weer is te mistig en te guur.

We gaan dan maar vlug verder naar Bar-Hotel Don Migual om de sleutel van de Albergue te halen,

er is plaats voor 24 man, maar weer geen keuken, daarvan ga je echt wel balen!!!

Na het douchen hangen we onze bezwete kleren gewoon in de frisse lucht,

we riskeren het niet van ze te wassen, maar dan zijn ze toch een beetje verlucht.

Ondertussen was het middag geworden,

en we voelden dat onze magen knorden.

We moesten het doen met de overschot van deze morgen,

want pas om 16.00 u konden we voor vers eten zorgen.

Ik ben dan maar weer aan mijn dagelijkse verslagen beginnen te schrijven,

want het was toch weer om binnen te blijven.

Kort na de vieren, hebben we eerst onze inkopen gedaan,

het zal weer brood zijn vanavond, maar ja, voor ne keer zal dat wel gaan.

Ondertussen is er wat meer volk in de Albergue aangekomen,

we zijn met 16, hopelijk houden ze mij niet uit mijn dromen.