Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Er is heel wat leed onder de mensen. Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. Het gaat dan ook gepaard met heel veel verdriet en pijn. In zo'n moeilijke tijd leer je ook je echte vrienden kennen. Vele zetten het dan op het lopen, daar moet je eventjes aan wennen. In deze slechte tijden verlies je heel wat mensen om je heen. En denk je vaak: Nu sta ik echt helemaal alleen. Maar er zijn ook heel wat mensen die niet weten hoe ze met emoties om moeten gaan. En heel wat moeite hebben om een arm om de ander heen te slaan. Ook deze mensen moet je respecteren, zoiets hebben ze dan ook nooit geleerd. En hebben dan door onmacht de rug naar je toegekeerd. Maar heb je van die vrienden die je echt niet laten staan. En bieden jou die arm en schouder zomaar gratis aan. Waar je dan mag schuilen en huilen van verdriet Dan weet je ook, echte vrienden verlaten je niet.
als je wordt geboren dan ben jij al een wonder wanneer je wordt geboren dan ben jij al heel bijzonder niemand is als jij jij bent uniek ja, heel speciaal jij bent heel apart en toch mens als allemaal
het lijkt zo heel gewoon je groeit, je leert, je leeft je doet gewoon je best en hoopt dat iemand om je geeft je ouders, je familie, je vrienden om je heen ze zijn voor jou onmisbaar want geen mens is graag alleen
soms gaat alles prima maar soms ook bitter slecht je wordt teleurgesteld door wat iemand doet of zegt woorden en ook daden doen soms zo heel veel pijn je wordt boos of erg verdrietig het leven kan heel mooi maar soms ook moeilijk zijn...
ergens is er altijd iemand die jou niet is vergeten ....
Een lach, een woord, een gebaar, of... gewoon er zíjn... Dat is voor sommigen een heel groot geschenk. Een brief, of even praten. Gewoon laten weten, je bent niet alleen. Even die zekerheid: er zijn mensen om je heen.
Iemand die je volledig kan vertrouwen. Iemand waar je altijd op kan bouwen. Iemand die samen met je lacht. Iemand die klaar staat al is het midden in de nacht.
Iemand die ook samen met je huilt. Iemand die je troost en bij wie je schuilt. Iemand die luistert, maar hij veroordeelt je niet. Iemand die met je meevoelt in je verdriet.
Iemand die je niet opgeeft ook al gaat het wel eens mis. Iemand die er altijd en eeuwig voor je is. Iemand die niets neemt, maar alleen maar geeft. Iemand die echt alles voor je over heeft.
Iemand die bereid is heel diep met je te gaan. Iemand die je steunt en altijd naast je blijft staan. Iemand die met je meeloopt al ben je nog zo bang. Iemand die je hand pakt en vasthoudt ook al is de weg lang.
Iemand die zich niets aantrekt van wat een ander ervan denkt. Iemand die het voor je opneemt als een ander je krenkt. Iemand die je geeft een soort van eeuwige trouw. Iemand die er niets achter zoekt als jij zegt "ik hou van jou".
Iemand bij wie je kan krijsen, schreeuwen,je hart kunt luchten. Iemand waarnaar je als het je teveel wordt toe kan vluchten. Iemand die je weer moed geeft in je leven en kracht. Iemand die daar totaal niets voor terug verwacht.
Iemand die niet zegt dat verhaal heb je al 10 keer verteld. Iemand die altijd blijft luisteren hoe vaak je ook belt. Iemand aan wie jij ook , indien nodig, al je steun geeft. Iemand die weet voor de toekomst dat jij er zal zijn als hij jou nodig heeft.
Ken jij zo iemand die dat allemaal voor je doet? Prijs jezelf dan gelukkig, je hebt een ECHTE VRIEND ontmoet! Koester het, wees er zuinig op, want dit is dan niet iets zomaar voor even. Nee, dit is iets heel anders, dit is: "Vriendjes voor het leven".........
Liefde geeft mijn hart heerlijke klopjes, hierdoor voel ik mij in mijn nopjes. Liefde geef ik aan diegenen van wie ik houd, het geeft me een hart van goud. Liefde maakt me warm van binnen, hierdoor kan ik mensen beminnen. Liefde heelt alle wonden, die men alleen kan verwerken door ze te doorgronden. Liefde doet me groeien, het doet mijn hart bloeien. Liefde is zo intens, het maakt me een gelukkig mens.
Liefde is iets wat je bijna niet kunt beschrijven Je wilt je hele leven samenblijven Liefde kun je niet in woorden zeggen Je moet het voelen en je hart erbij neerleggen Liefde is iets wat je een ander moet geven Liefde geef je iemand niet voor even, Maar voor de rest van je leven!
Onzeker kijk ik in de spiegel En meteen kijkt er iemand terug Het lijkt wel of er steeds meer komen Maar ik maak van een olifant een mug Ik kan ze toch niet meer weg stomen
Mijn rimpels, die horen toch bij mij Ze zijn gekomen met de jaren En soms ook zie ik ze helemaal niet Wel ben ik rijper en ervaren En kreeg ik mijn portie kommer en verdriet
Eigenlijk wil ik ze niet meer verliezen Het boeit me niet ook al komen er meer Ik en mijn spiegel spreken de zelfde taal En ik ben ook niet onzeker meer Want elke rimpel heeft zijn eigen verhaal...
Ik geloof in het goede van de mens Want niemand wordt slecht geboren Ik geloof ook, dat als ik iets wens Er ergens iemand is die dat zal horen
Ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde Meer dan wij in elk geval weten Gun ieder mens toch zijn eigenwaarde Ik geloof dat we dat nooit moeten vergeten
Ik geloof dat de tijd alle wonden heelt En ook dat morgen de zon weer zal schijnen Ik geloof ook dat het heel wat scheelt Als je zorgen opeens zouden verdwijnen
Ik geloof in dat engeltje op ieders schouder Vaak kom je alle ellende weer te boven Je wordt vaak wijzer, ook al wordt je ouder maar ik weet Ik zal altijd in mezelf blijven geloven...
Vriendschap geeft in donkere tijden Een warm licht om je heen. Dat helpt je met het strijden En houdt je op de been. In dagen zo donker Vol zorgen en verdriet Is er een geflonker dat vriendschap je biedt
Een vriendschap waar woorden Onuitgesproken worden verstaan Daar waar lichtjes gloorden Bleek de warmte te bestaan.
Die lichtjes mogen leven hou ze stevig vast Opdat de warmte die zij geven Je keer op keer verrast
Soms is het leven donker, Lijkt het allemaal teveel, Kan je het licht niet meer vinden, En lijkt alle hoop verloren
Blijf dan niet zitten kniezen, Maar zoek je geluk, Want achter elke wolk vind je de zon, En in elke woestijn vind je een oase
Probeer in moeilijke tijden, Het positieve te zien, Want zoals de zon bij regen, Een regenboog geeft, Probeer zo in moeilijke tijden, Het positieve te laten domineren.
Lukt dit je niet alleen, Dan heb je vrienden die je willen helpen, Zij helpen je uit het dal te komen, Hoe vaak je ook in dat dal belandt.
Zo schroom niet, ze staan altijd voor je klaar, In moeilijke en goede tijden, In bange en blije dagen, Een enkel woord is genoeg
Een luisterend oor, Een enkel woord, Liefde en vriendschap zullen ze je geven Een steun voor heel je leven
Kijk naar jezelf, de persoon die je bent, Niet naar je daden, maar waar je voor staat, Wees trots op wie je bent, Dan verschijnt vanzelf die glimlach, Als je jezelf weer herkent.
Vrienden komen vrienden gaan, maar echte vrienden blijven bestaan. Vrienden zijn er voor je in goedheid en verdriet Vrienden zien je staan als niemand je ziet. Vrienden geven kritiek en leveren commentaar, en plagen je maar vinden je niet raar. Vrienden blijven je steunen bij alles wat je doet Vrienden geloven in je en dat voelt goed!
in vriendschap is het geven en ontvangen in vriendschap geef ik graag en spontaan zonder iets gelijk terug te verlangen bij vriendschap is het graag gedaan
in vriendschap hoef je elkaar niet plat te lopen bij problemen dan sta ik graag klaar mijn deur staat voor een vriend altijd open met begrip als je even geen tijd heb voor elkaar
bij vriendschap is dat geen horde vrienden kunnen dat tegen elkaar zeggen bij openheid is een ruzie niet aan de orde en hoef je elkaar niet veel uit te leggen
in een vriendschap weet je veel van elkaar het mooie is dat je om elkaar blijft geven een mening brengt vriendschap niet in gevaar eerlijke kritiek zal de vriendschap overleven
uit liefde wil je behoeden van vergissen blijft het toch een kwestie van accepteren ieder is vrij in eigen keuzes en beslissen en vangt ze op als ze zich bezeren
je biedt troost bij verdriet een schouder om tranen te drogen je bent blij als iedereen geniet dat is vriendschap in mijn ogen...
Op de grens van jou en mij leef ik rustig en vogelvrij, Zweef ik tussen nu en later in een zee van lucht en water, Zoek ik naar een goed houvast en vind dat in de hand die in de mijne past...
Tringg, daar gaat de telefoon, wie zou het zijn, gaat door je heen, eigenlijk wil je 't niet die stoorzender, maar nieuwsgierig als je altijd bent, verzet je al je eerste been.
Inbreuk op je privacy, is met een moeilijk woord, zoveel als zeggen: Hé hallo, ik word eigenlijk veel liever, even niet gestoord.
Maar dat geluid, die dwingende toon, is moeilijk te negeren, je pakt hem automatisch op, 't is eigenlijk zo doodgewoon.
Misschien is het belangrijk, misschien iemand in nood, dus loop ik er maar weer naar toe en luister naar 't verhaal. Ik hou me maar weer groot.
Want eigenlijk heb ik geen zin, ik wil hem laten gaan, maar dan was er dat verhaal van een vriendin, achteraf ben ik blij, blij dat ik haar niet in de kou heb laten staan... M. Ham
Je voelt je het veiligst bij die mensen die van je houden zoals je bent, je kracht, je positiviteit, je zwakte, de vrienden zoals jij ze kent. Ze zijn er bij wat moeilijkheden, in meesterlijke steun en groei, ze geven houvast in je leven en innerlijk een nieuwe bloei.....
Je kunt ze op je handpalm tellen, maar dat is in feite al genoeg, ze corrigeren je in verbetering en dat is voor inzicht nooit te vroeg. Je lacht en praat veel met elkander kunt heerlijk je geheimen kwijt in woorden die een toekomst bouwen een brede basis in de tijd...
Vrienden één land, eenzelfde haven, een boot waarop je samen vaart, met golven, rust, lawaai en stilte, soms opgewonden, soms bedaard. mijn vrienden zijn diverse wegen die in elkander overgaan, omdat je elkaar in praten en zwijgen in enkele woorden kunt verstaan....
Je voelt je het zekerst bij die mensen die van je houden zoals je bent, je aarzeling, je kracht, je zwijgen, dat in gevoelens wordt herkend. Je steekt een kaars aan voor de liefde en als hij opbrandt blijft het licht, vriendschap geeft alle dagen warmte Daarom dit dankbare gedicht...
