Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
heb je niet altijd te kiezen, maar probeer steeds om door te gaan en de moed niet te verliezen ....
In het leven moet je de weg gaan die voor je ligt Lang niet altijd is dat de weg van je eigen keuze. Vaak wordt de weg, je door het leven aangewezen. En soms lijkt dat leven een haakse bocht te nemen.
De toekomst past niet bij het verleden. Je herkent jezelf niet. Je bent een vreemdeling op het podium van je eigen bestaan Je hebt geen uitzicht meer, en je vraagt je af hoe het verder moet.
Je hebt alleen maar jezelf en daarmee moet je het doen. Soms zou je willen vluchten, ver weg Maar zoals een wandelaar in de zon kan je niet vluchten voor je eigen schaduw..
Je moet daarmee vrede sluiten. Dan pas komt er weer licht en lucht. Je ziet kleine pijltjes die je de richting aanwijzen. Je kunt weer leven, al is het maar voor één dag. En stilaan worden dagen weken en weken maanden.
Soms is het goed om stil te staan en achterom te kijken. En dan zie je jouw weg, die je zelf niet hebt gekozen, maar die je is aangewezen. Misschien zie je dan een rode draad, en put je daaruit de moed om met vertrouwen de toekomst tegemoet te gaan.
beste blogmaatjes, dit is een wensje voor jullie allemaal:
Ik wens je een bloempje voor iedere dag, een vriendelijk woordje, een vrolijke lach, een arm om je schouders, een knipoog die 't doet, een duim in de hoogte die hoopt, het ga je goed....
het doet een mens zo goed te weten dat hij vrienden heeft waarop hij altijd kan bouwen ...
Vriendschap en Vertrouwen. Ik sluit het op in mijn hart. Echte vriendschap zal groeien en bloeien. Heel bijzonder en heel apart. Dat gevoel wil ik delen met iemand. Waar ik met vertrouwen op kan bouwen. Dan geeft het nog een veel groter geluk. Zo' n band voor het leven . Is als gouddraad geweven. En gaat nooit meer stuk.
de wortels van echte vriendschap worden met de jaren zo verbonden dat ze nooit meer los zullen komen ...
Vrienden zijn als bomen Op een goede afstand van elkaar geplant Zo ontnemen ze elkaar het licht niet Maar geven elkaar de ruimte Vrienden zijn als bomen Samen groeien ze hoger Ze worden sterker en strekken zich uit Ze moedigen elkaar aan hoger te groeien Vrienden zijn als bomen Met de wind fluisteren ze elkaar geheimen toe Ze koesteren elkaar met de zon Ze verkwikken met de regen. Vrienden zijn als bomen Ze trotseren de stormen Ze trotseren de droogte Ze doorstaan de seizoenen van het leven Vrienden zijn als bomen Soms lijken ze verder van elkaar af te staan Maar ondergronds Zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden...
Het leven is als de natuur je moet er goed voor zorgen. Doen we dat niet dan volgt er misschien geen morgen.
In onze aderen stroomt bloed in de rivieren water. Van zaadje tot plant, van eitje tot mens, zo is het nu, maar ook "zeker"later.
Je wordt geboren, je gaat dood dat is de kringloop van het leven. Zo gaat dat met mens en natuur. We zijn uit het zelfde ontstaan en dat is een vast gegeven...
het doel, de droom van je leven, ga er voor,blijf er voor streven.....
geloof in je eigen hart geloof in je eigen kracht reik naar je eigen behoeften en laat jou gevoel spreken streef na die dromen geloof in jezelf voel het zonlicht op je schijnen grijp die sterren en maan en laat iedere dag weer een regenboog aan kleuren voor je open gaan...
is altijd voor je daar, en al zien we elkaar niet, we kunnen niet meer zonder elkaar....
een blogvriend ...
Hij is onzichtbaar, en soms is een foto zijn gezicht. Hij stuurt mij altijd een bericht. We komen dagelijks bij elkaar op bezoek, hij maakt mij blij. Ik voel, wij staan zij aan zij. De tijd gaat dan snel, en voor je het weet is er een uur voorbij,
Een groetje hier, een groetje daar,
We kunnen niet meer zonder elkaar, Mijn blogvriend, hij is onzichtbaar. Maar ik weet; hij is altijd daar....
gelukkig zijn, iedereen beziet geluk op zijn eigen manier,en het doet er niet toe hoe, maar ik wens het iedereen toe ....
Wat is geluk? Voor de één geld en macht, voor de ander gezondheid en kracht. Wat ook kan is stilte en rust, die alle dagelijkse drukte sust. Even dat moment om in je zelf te keren, dan kan niets je meer deren. Echt even helemaal niets,alleen maar 'zijn', Dat is ook geluk en o zo fijn!
Een glimlach is soms net een klein cadeautje en geeft je dan een beetje moed en kracht het kan je soms net iets lichter maken als iemand zomaar even naar je lacht.
Een glimlach. of misschien een schouderklopje kan voor iemand net dat steuntje zijn al laat het alle zorgen niet verdwijnen `t verzacht misschien een beetje pijn.
Een glimlach. is soms net een klein cadeautje je ziet het en je voelt het ook meteen het is alsof zo`n glimlach wil vertellen ik denk aan jou ik laat je niet alleen.
