En wat na Santiago?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Is er nog leven na Santiago?

Van Santiago naar het einde van de wereld!!

Het afsluitend verhaal van Ludo's Santiagotocht door onze reporter ter plaatse.

Ma. 07/08/2006   SANTIAGO---NEGREIRA  23 KM

------------------------------------------------------------------------

Het heeft gisteren wel enige pintjes geduurd eer Ludo van de verrassing en het weerzien bekomen was, ook de kennismaking met Guy, zijn Franse stapgenoot, was heel positief.

We spreken af om 8u in bar La Campana bij Josefina, nog snel een koffie en dan, hupsakee, met z'n drieën op weg naar "het einde van de wereld", Fisterra of Finisterre.

Na 50 meter passeren we de zijkant van de kathedraal, de deur is reeds open, als een magneet worden we naar binnen gezogen.

We groeten één voor één Jacobus bij de hoofdingang, "het eeuwenoude pelgrimsritueel": de hand op de pilaar, uitgesleten door de vingers van miljoenen pelgrims die ons zijn voorgegaan. Ik buig en leg het voorhoofd op het stenen hoofd voor mij, het voelt kil aan, maar vanbinnen krijg ik het warm ... intense seconden...

Daarna nog even gaan zitten, het is stil, het is nog vroeg en vrijwel niemand... even wegdwalen...

Heel zeker spookt bij Ludo in die enkele minuten heel de tocht door zijn geest... aangekomen, te voet nog wel, tevreden en toch spijt...

het is voorbij. Voorbij het "onderweg" zijn, de frisse morgen, de opkomende zon, de leeuweriken, de bergen, de loodzware hitte tegen de middag, de vermoeidheid, het zoeken naar slapen en eten, voorbij de plezierige en zéér moeilijke dagen.

Liefst wil hij zo snel mogelijk naar huis, naar familie en vrienden...

maar eerst nog het sluitstuk, de tocht naar de zee, het uiterst westelijke punt... nog 100 km

Cabo Finisterre....

We verlaten de kathedraal, ik loop voorop, (nu nog),ik ken de weg, er zijn vrijwel geen aanduidingen, dit om misverstanden te vermijden.

Na ca. 500 m komen we op een pleintje aan de rand van de stad, hier zien we de eerste "mojon": Fisterra km ...

We dalen, steken een riviertje over en volgen een mooie holle weg, wat verder verbaasd, stukken verbrand bos, het begin van een nachtmerrie.

Verderop een buitenwijk, het bos weg tot tegen de huizen, de ramen gescheurd. Kilometers door de bossen met nog smeulende resten.

De brand is tot staan gebracht met bruut geweld, bulldozers hebben brandgangen gemaakt.

Onze benen worden zwart van het stof.

Na een achttal km een eerste halte, een pic-nic bank, een boke met choco!

(voor mij kaas).

5 km verder, gelukkig voor mij, een koffiestop...de gids loopt al een tijdje niet meer vooraan... ikke kan niet goed mee, met Ludo "den TGV".

Ludo en Guy hebben duidelijk meer kilometers in de knieën de laatste maanden en lopen zeer gemakkelijk.

We trekken weer onze rugzak op onzen bult en stappen na enkele minuten langs een klein middeleeuws bruggetje, zoals het hoort, neemt de reporter een foto van Ludo op het bruggetje... mooiiii... allee de brug he...

Vanaf nu volgt een zeer steile en lange klim van ca. 2 km naar Carballo.

Een uur verder komen we langs het hoogtepunt van onze dagtocht:"Ponte Maciera", een zeer lange middeleeuwse brug uit 1471 met watervallen. We steken onze voeten in het heerlijk koele water en ontmoeten er Marie, een niet onaardige jonge française(da is niks voor pelgrims!!)

We komen in Negreira omstreeks 14 u.

De nieuwe mooie Albergue is volzet, de pelgrims liggen  al tot buiten op de matrassen...

We laten ons registreren, Guy blijft daar.

Wij keren terug naar het dorp en nemen een kamer in "La Mesquita".

35 euro voor een dubbele kamer... Oef het is weer gelukt. We eten een menu, voorgerecht, hoofdschotel, nagerecht, fles wijn, voor 8 euro per persoon!!!

en nu siësta!!!

Wegens het vele volk en de beperkte mogelijkheden en geen eetgelegenheid, reserveer ik een kamer in een hotelletje voor morgen.

Nog wat aankopen, een hapje, een drankje en dan do-do...