Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Klamp je vast aan wat je wereld je nog kan geven ook al draait die niet zo rond meer als voorheen laat je zorgen en problemen niet regeren over alles wat je lief is om je heen in het diepst van donkere nachten houden we ons laatste wapen klaar want in liefde schuilen ongewone krachten die de mensen weer doen leven voor elkaar
Geef je kleren weer de kleuren van de vreugde laat je in die grijze mensenmassa zien durf je weer in elke morgen te verheugen en geniet van wat het toeval heeft voorzien stop een glimlach in de motor van je leven neem meer tijd voor vriendschap en gezelligheid het zal je nog vele mooie momenten geven ....
Zit het je even tegen vandaag en loop je rond met de vraag waarom mag ik niet gelukkig zijn ik heb hier toch niet om gevraagd dan is het maar een kwestie van tijd al lijkt het op dit moment een eeuwigheid want wat er nu niet is, kan er morgen zijn, weet dat een wolk altijd weer verdwijnt ....
Ouder worden, is vasthouden aan het leven, en niet opgeven, het vraagt rust, maar is nooit uitgeblust,
Ouder worden, heeft zijn schoonheid, maar vraagt dankbaarheid, het is zich nog amuseren, en medemensen waarderen, het zet de zorgen aan de kant, en geeft het leven de bovenhand, het is jong blijven in gedachten, en nog veel van het leven verwachten, het is met de tijd meegaan, en proberen de jeugd te verstaan,
Ouder worden, is veel bewegen en altijd blijven dromen, dat er nog vele mooie dagen mogen komen .
Ik voel nog aan de ene kant die sterke grote vaderhand ik voel nog aan de andere kant die lieve zachte moederhand ik was nog klein, daar tussen hen in, maar het was zo'n veilig en goed begin een wereld vol geborgenheid een wereld vol van tederheid
Ondertussen was ik zelf ook al die ene kant en voelde daarin zo'n kleine kinderhand en veilig aan de andere kant was er ook die sterke hand de kringloop van het voortbestaan en straks zal hij mischien alleen verder gaan ik hoop dat hij ooit ook mag beleven wat ik hem in zijn kindertijd heb meegegeven:
Ik voel nog steeds die sterke vaderhand en aan de andere kant die lieve zachte moederhand ...
De mooiste taal is bloementaal, en we verstaan ze allemaal, want wat een hart soms zeggen wil, verzwijgen lippen stil, bloemen vertellen in geuren en kleuren, wat degene die ze u geeft voor je voelt, bloemen die heel de omgeving opfleuren, zeggen precies wat de gever bedoelt, het zijn tekens van liefde, waardering en trouw, die uit willen leggen, ik geef heel veel om jou ...
Een beetje geluk zit nooit in veel geld, het levensgeluk wordt heel anders geteld, heel diep in het hart, voelt een mens zich soms alleen, dan heeft geld geen enkele waarde, je kunt er nergens mee heen, want vreugde en verdriet, kent zowel arm als rijk, daarin zijn we in het leven allemaal gelijk.
Wie je ook bent, blank, bruin of zwart, het geluk zit in je binnenste, heel diep in je hart, je kunt het niet dwingen,soms is het vlakbij, maar één ding is zeker, het is er, zowel voor jou als voor mij, je kunt het niet vangen, het is net als een mus, het is soms een handdruk, een glimlach, een kus,
Geluk, je kan het niet kopen, het is hetzelfde als zonneschijn, je mag er alleen maar op hopen, dat ook jij een beetje gelukkig mag zijn ...
Iedereen maakt wel eens fouten in zijn leven want geen mens op deze wereld is volmaakt maar zolang je elkaar kunt vergeven komt alles weer goed, en heb je de juiste snaar geraakt je wordt pas groot met vallen en opstaan, want geen enkel mens zal zonder fouten door het leven gaan ....
Het lijkt wel een versleten ideaal, dat er rust en vrede komt voor allemaal, de wereld wordt wel nooit een paradijs maar wat liefde maakt hem al wat minder grijs en je brengt soms licht en vrede, met een glimlach en een menselijk gebaar de ene mens is arm, de andere is rijk maar in wezen zijn we allemaal gelijk want geluk is niet te koop, je weet alleen maar dat je leeft als je voelt dat er een ander om je geeft volg je hart, laat je gaan wees niet bang om voor een ander klaar te staan geef je vriendschap en je liefde, zowel bij een lach als een traan ....
Dromen zijn de wensen van de gedachten en de eerste stap naar het geluk ze maken een einde aan veel eenzame nachten en ze komen meestal bij je terug
Dromen is het mooiste in het leven ze brengen jou naar waar je graag wil zijn ook al is het soms maar voor heel even ze verzachten vaak een beetje pijn
Heel het leven verandert zonder dromen en je verdwaalt misschien in eenzaamheid wacht dan tot ze weer gaan komen het geeft de nacht zoveel geborgenheid...
Het geluk ligt verborgen in het puin van duizend zorgen misschien zelfs in tranen in een licht dat is gaan tanen in de as van dode vuren in een liefdesdroom die niet mocht duren het slaapt misschien in een kleine hoek of het is al heel wat jaren ergens zoek ...
Het geluk ligt verborgen ergens in een nieuwe morgen misschien duikt het onder in een wenk of in een wonder misschien is het in een woord weggedoken en wacht het tot het door een mensenmond wordt uitgesproken Misschien soest het waar je het niet vermoedt in een veilig nestje wordt het uitgebroed....
Het geluk ga je zoeken in de meest verborgen hoeken en dan... op een dag ... merk je plots, dat het gewoon verborgen lag ...
Wees niet bang als je eens heel diep valt in het leven, En denkt: ik kan het niet meer aan, Want dan is er altijd iemand die je moed zal geven Met vrienden om je heen zal het weer gaan.
Iedereen heeft iemand nodig, ook al denk je soms, ik kan het wel alleen, Er zijn van die momenten in het leven, daar kom je zonder vrienden niet doorheen .
Vriendschap kun je echt niet kopen, daar mag je enkel maar op hopen, Vriendschap is de bron van ons bestaan, zonder vrienden kunnen we het niet aan ...
Het leven is mooi, het zit vaak in kleine dingen, Ook al denk je soms niet dat ze er zijn , Maar ze verdringen wel een groot verdriet, En brengen jou weer wat zonneschijn, Wie wil oogsten moet eerst zaaien, Dat is een spreuk die nog altijd geldt, Het is een wijsheid voor het leven, En ons reeds van kleinsaf meegegeven, Onthou heel goed deze woorden, En wacht maar af wat het je brengt, Ze helpen jou op zoek naar het geluk, Geniet van alle kleine dingen, je leven kan niet meer stuk, Want het leven is net als een mooie schilderij, Kleuren vervagen, maar de waarde stijgt en maakt je blij ....
Een vriend is in het leven heel wat waard Want vriendschap is toch het zout op aard Al kan een mens nog zo veel ontberen Alleen zijn is zo moeilijk om te leren Goede vriendschap wordt door niets geëvenaard Zelfs al heeft men rijkdom en roem vergaard Een vriend waarop je kan vertrouwen Een vriend waar je kan op bouwen Een vriend, misschien al vanaf in je jeugd, Dat schenkt je heel wat levensvreugd .....
Diep in mij zit een stil plekje Waar nog nooit iemand is gekomen Dat is echt mijn persoonlijk stekje Daar kan ik heerlijk ontspannen dromen
Misschien dat ik er ooit iemand toelaat Maar voor nu is het nog verboden terrein Alhoewel het wel de goede kant op gaat Ben ik nog lang niet daar waar ik wil zijn
Maar geldt dat niet voor ons allemaal? Zijn we niet allen ergens naar op weg? Allemaal figuranten in hetzelfde verhaal Of is het wazig wat ik nu zeg?
Feit is dat we meer rust zouden kennen Net als begrip en onderling vertrouwen Als we niet zo hard aan elkaar voorbij zouden rennen En werkelijk op elkaar konden bouwen
Voorlopig zal dit nog toekomstmuziek zijn Tot we werkelijk anderen dichtbij durven laten Als we niet bang meer zijn voor pijn Zullen we eerlijk over gevoelens met elkaar praten
Dit beseffende werk ik door aan mijn eigen weg Daar kan ik tenslotte wat aan doen En misschien dat ik dan over een tijdje zeg Ook het gras aan deze zijde is mooi groen!
houden van is erg groot het is voor eeuwig het gaat nooit dood het kent geen regels en geen tijd geen berouw en geen spijt het maakt je warm het maakt je blij het is iets voor jou en het komt van mij
voel je je even teneer geslagen doet je hart even pijn is de realiteit aan het vervagen ben je het zat om alleen te zijn
ben je bang om je te binden is de lust om door te gaan verdwenen kan je je strijdlust even niet vinden laat dan niet je gevoel verstenen
laat niet de hoop varen ga niet naar liefde op zoek ooit zal de ware ontwaren vriendschap komt uit een onverwachte hoek
hou dat gegeven in jouw gedachten laat het over aan de spontaniteit ga niet wanhopig naar liefde smachten dan worden je angsten bewaarheid
ga eens even voor de spiegel staan en kijk eens positief naar je eigen ogen het wordt tijd om naar buiten te gaan het is tijd om je tranen te drogen...
