Een uurtje meer slapen doet je lichaam goed, neem het van me aan,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

ik had dan ook weinig problemen om op te staan.

Iets na 7 u zijn we vertrokken en voor de derde dag op rij,

was er mist, en deze keer zeer dikke mist, van de partij.

Je kon maximum 50 m zien, zeker niet meer.

We trokken weer onze poncho aan, want de mist viel te hard op ons neer.

We riskeerden het niet om nu langs kleine paadjes te gaan,

dus hielden we het vandaag bij de gewone baan.

Ik vond het heel spijtig van die dikke mist,

want nu heb ik heel wat mooie foto's gemist.

Maar ja, niets aan te doen, aan de grillen van de natuur kan je niet ontkomen,

en ik troost mij met de gedachte dat ik toch al vele mooie foto' s heb genomen.

Na een uur of twee van gestatig klimmen komen we op de top van Puerto de Palo aan,

en waren Guy en ik heel blij op het hoogste punt van 1146 m te staan.

Hier hielden we even rust en hebben een kleinigheid gegeten,

want zo dadelijk moesten we langs de bergflank ook weer terug naar beneden.

We liepen  langs prikkeldraad en moesten twee ijzeren poorten door,

daarna ging het door een vlakte van varens  en meer dan één zandspoor.

Uiteindelijk kwamen we uit in een mooi bos,

en lieten de hemelsluizen ook nog een paar regenbuien op ons los.

Na het bos ging het landschap over in lieflijk landbouwland met berken en glooiende weiden,

je staat er niet bij stil hoe dikwijls de natuur je hart kan verblijden.

Een beetje later komen we in  Berducero aan,

en hebben daar ook maar meteen onze inkopen gedaan.

Het was een klein café met een winkeltje eraan,

we hebben er ook nog iets gedronken en ik ben er op mijn gemakske eens goed naar het toilet gegaan!!!

We zetten onze tocht daarna verder langs een steile kiezelbaan,

en langs een afdalende asfaltbaan ,komen we aan de Albergue aan.

Ditmaal hadden we meer geluk, de sleutel zat gewoon op de deur,

wij waren als eerste daar, joepie, we waren al de anderen veur!!!

we trokken vlug onze natte kleren en schoenen uit,

en profiteerden van een lekkere warme douche, want binnen een uur is die luxe zeker uit!!!

En ja hoor, mijn gedachten waren nog niet koud,

of daar kwamen de andere pelgrims met hun rugzakken aangesjouwd.

Ondertussen was het bijna 1 uur geworden en onze maagjes knorden weer,

na de lunch legden we ons even op onze bedden neer,

ik hoorde niet veel meer van wat Guy nog allemaal zei,

als een blok viel ik in slaap, en voor ik het wist waren er een paar uur voorbij.

Awel, die siësta heeft me deugd gedaan,

ik voel me net of ik kan de hele wereld weer aan.

Ik vulde na het souper nog al mijn achterstallige verslagen aan,

en ook vandaag zijn we al om 21.00 u naar bed gegaan.