De "regenbuien" hebben we totaaaaaaal verkeerd ingeschat ! Als het hier regent, dan giet het, gieten gieten gieten, maar langs de andere kant het komt een beetje over als "verkoeling".
Maar als het zonneke er is dan zweten we (zelfs ikke). Dan is het echt vochtig warm.
Wat we gezien hebben is gewoonweg super ! geen spijt van geen enkel moment.
Alexander, de chauffeur was heel voorzichtig en heel attent !
Ricardo een super goeie gids, met een evengoede begeleidster Marie Rose !
Dit trio heeft onze reis onvergetelijk gemaakt! maar eveneens chapeau onze medereizigers !
De koffers zijn gepakt, nog een laatste excursie en dan gaan we richting huiswaarts. Vandaag is er een "stralende" zon en volgens Ricardo wordt het 38 graden.
We bezoeken een botanische tuin, met ongeveer 2000 verschillende soorten planten. Het is inderdaad een hele mooie, en zeer grote tuin. Bij de uitleg die we krijgen, leren we weerom van alles bij.
Na de lunch is het tijd om naar de luchthaven te vertrekken. Home sweet home ! Iedere keer dat wij zo'n reis maken dan denk ik toch wel steeds : wij hebben geen reden om te klagen, wij leven in een luxe landje met zijn alle grrrs en brrrrs.
Na een vlucht van ongeveer 10 u landen we in Madrid. Veel tijd is hier niet om naar de "goeie" gate te lopen. amaai das niet niks. 7 min. plus dan nog een treintje nemen. Je mag toch ruim drie kwartier rekenen voor we ter plaatse zijn. En dan vlucht richting Brussels. Toch weer goed dat ik naar mijn eigen stekje kan gaan.
wat gaan we nu doen ??? Zot ? We gaan slingeren tussen de bomen ! Crazy ! bij de rit ernaartoe zien we mannen dadels kappen en met karren waar buffels voor gespannen zijn, uit de palmbossen trekken.
En dan, als we ter plaatse komen krijgen we eerst een film hoe en wat we moeten doen. Zou ik wel meegaan ? 😯😯😯😯 JA ik doe het, met een super klein hartje en knikkende knieën. Zo'n mooi weer als het vanmorgen was, zo slecht is het nu. In de gietende regen worden we naar het eerste platvorm gebracht ! Nog steeds twijfel ik. Luc haakt af. Maar eens eraan begonnen is er geen weg meer terug. En dan is het mijne toer. Ik word vastgegespt. De gids zegt : liggen zoals thuis in je zetel ligt (😩😩😩😩😩😩😩😩), alles vast en weg zijn wij. 6 kabelbanen waarvan de langste 350 meter is en toch op een hoogte tussen de 25 en 50 meter. Ogen dicht en vliegen maar. Na de eerste rit sta ik te daveren op mijn benen 😕😕😕😕😕. Pa vindt het super. Bij de laatste gaat hij zelfs ondersteboven hangen. Zot. Ik ben een keertje blijven hangen en dan moest ik zelf met mijn handen verder kruipen.
Maar Ine uit onze groep is blijven hangen, en schoof uiteindelijk half wegen terug. Zij vond het zalig. De begeleider is haar daar moeten komen halen. Goh ik denk dat ik totaal door het lint zou zijn gegaan. Pa heeft dan nog de spider gedaan (in touwen omhoog kruipen) en dan een nog een free fall gedaan ! Het was zichzelf in de diepte storten. Hij voelde zich op dat moment terug 14 jaar.
Ik heb dit nu gedaan maar nooooooooit meer 😯😯😯😯😯😯😯😯
om 7 u vertrokken naar het nationaal park Manuel Antonio. Het is het mooiste park dat we tot hiertoe gezien hebben. Eerst natuurlijk dieren spotten zoals apen, schildpad, leguaan , mooie vogels enz. Als we een eindje hebben gewandeld hebben komen we aan de Pacific oceaan. Super ! Onderweg zien we ook nog neusbeertjes en van die mooie blauwe vlinders (en die willen zich niet laten fotograferen ) . Rond de middag arriveren we terug an het hotel en ik moet dringend een soepke eten. Een heel lekker, maar het kost wel 17 dollar 😦😦😦
prachtig hotel, maar de ganse weg ernaartoe is enorm steil. Gisteren zijn we gaan dineren in de Parador (waar we normaal moesten verblijven, maar het was overboekt). Hier hebben we Japans gegeten. Pa was in zijn nopjes. Toch liever in het Shana hotel, het is hier allemaal veel moderner en ruimer !
Er zijn precies een aantal berichtjes niet doorgekomen. Het hotel waar we nu verblijven is Casa Luna. Het is een van de beste die we tot hiertoe gehad hebben. De kamers zijn verdeeld in de tuin, een prachtige tuin, alleen zitten er dikke padden die enorm veel lawaai maken.
Vandaag rijden we naar het nationaal park van de Arenalvulkaan? Deze vulkaan was in 1969 nog actief, waardoor er vele vruchtbare tuintjes en waterbronnen ontstonden. We wandelen door het nationaal park en lopen over de Sky walk. Het is een wandeling over verschillende hangbruggen tussen de kruinen van de bomen. Indrukwekkend !
Bij het begin van de wandeling zien we een neusbeertje en verschillende slingerapen. Verder zien we ook nog een koraalslang. Deze giftige slang is rood,geel, zwart. We hebben ongeveer een 5 km gestapt. We hebben ook weer alle soorten weer gehad : regen maar ook felle zon. Welk weer het ook was, het blijft wel heel warm.
Rond 4 u 30 zijn we naar de warmwaterbaden van Tabacon gereden. Het zijn natuurlijke rivieren die van de vulkanen komen. We vertrekken zo laat omdat het water anders nog te warm is. Het is wel een heel groot domein. Het is inderdaad heel leuk om er een in de verschillende baden te vertoeven. We hebben er echt van genoten.
Bart, die kleine kikkertjes zijn nog schattig, maar die vette padden, bah ! En inderdaad van krokkedil kan je heel wat mooie hantassen maken. Maar als je eens goed naar die dreigende ogen kijkt, dan hou ik toch liever wat afstand 😑
Daarna gaan we nog een wandeling maken naar de Arenal vulkaan, waar de rotsblokken en lava hebben gestroomd. Het is een wandeling door enorm hoog stuikgewas. Hier staan niet veel bomen, omdat die indertijd allemaal meegesleurd zijn. Het is dus weer een totaal ander landschap, maar daarom niet minder mooi.
In het stadje Fortuna gaan we snel een lunchke doen, dan terug naar het hotel om na een doucheke terug te vertrekken naar de warmwater baden.
vertrek naar het nationaal park Manuel Antonio. Het is een rit van ruim 230 km. Het is het kleinste, maar het meest bezochte park van Costa Rica. Het Shana hotel is gelegen op een heuvel met een prachtig zicht op de oceaan. De vorige hotels deden al aan onze verwachtingen, maar dit slaat alles ! Hoewel het een mega groot hotel is, geeft toch een familiaal gevoel. Toen we uit het busje stapte, moesten we ons zelf tegen houden. Zo steil is het hier. Chapeau voor de chauffeur die hier moet parkeren. Achteruit omhoog met een korte draai steil naar beneden waar de parkeerplaats plaats is. Met een golfkarretje worden we naar onze kamer gebracht 😆😆😆.
De weg hier naar toe was gewoonweg enorm mooi. Ja Costa Rica is een prachtig land. Alleen de regen hebben wij onderschat. Nu zouden we aan de 'droge' kant zitten, maar ik denk dat de regen ons gevolgd is. 😯
Maar hier is het wel verschrikkelijk heet, en vochtig dus .
Na het ontbijt gaan we op weg naar het Arenal Nationaal parrk. We rijden langs verschillende kleine dorpjes, waar men vooral leeft van de landbouw en de veeteelt. De koeien zijn indische.
We gaan een ananasplantage bezoeken. Hier wordt uitgelegd hoe het allemaal in zijn werk gaat. Heel interessant. We rijden met een tractor door de plantage. En natuurlijk hoort daar het proeven bij. Die zijn wel echt lekker.
we rijden verder en passeren zeer mooie landschappen. De bergen zijn uitgedoofde, niet meer actieve vulkanen. In Costa Rica valt er nooit sneeuw, maar regen des te meer 😯. Alhoewel het al een tijdje droog is.
De lodges van La Quinta zijn hel mooi. Het is een prachtige lokatie met een mooie en gezellige tuin. Hier verblijven we maar 1 nacht. Het is sinds gisteren droog, maar het voelt wel heel vochtig aan. Alles plakt.
Om 8 u staan we paraat voor het volgende. Er is weer enorm veel vrachtverkeer , die zorgen vooral voor de export van ananas en bananen. We hevven toch al verschillende ongevallen gezien. De banen zijn dan ook niet echt breed.
Onderweg nog eens een keertje gestopt om fruit te proeven. Geef mij toch maar de gewone gekende soorten fruit. De inheemse vruchten zijn droog, of gewoonweg niet lekker
