Limoncello: Ik heb dit heerlijke drankje voor het eerst gedronken bij onze lieve vrienden Fam Giara. Ik wist dat limoncello gemaakt werd van de schillen van een citroen en het liefst van citroenen van Sorento of de Amalfi-kust, Sicilië. Tijdens onze vakantie in Loretto Aprituno kwam ik deze citroenen tegen en een heerlijk recept van plaatselijke bewoners Fam.Laurella. We brengen elke Italië-vakantie een paar liter 95% alcohol mee en een paar zakken met Afmalfi-citroenen. Het recept luidt als volgt: 10-12 dikke (Amalfi-)citroenen, 1 liter 95% alcohol, 1 kg suiker en 2 liter mineralwater(naturel). Je schilt de citroenen met een dunschiller, doet deze in een grote pot, alcohol erbij en een dag of 2 laten trekken. Af en toe eens met de pot schudden. De alcohol onttrekt de smaak aan de citroenen en na een paar dagen is de alcohol mooi geel. Schillern eruit filteren, recentelijk ontvangen tip is de schillen in de keukenmachine fijnmalen, invriezen en is verder te gebruiken als citroenpulp voor te bakken. Citroensap kan ook geperst worden en vervolgens ingevroren. Maar dat terzijde. Je zet de 2 liter water op een laag vuurtje en voegt geleidelijk de suiker toe totdat hij opgelost is, even laten afkoelen en mengen met de citroenalcohol. Vervolgens bottelen, etiketje erop en koel zetten. Voor consumptie geldt: hoe kouder, hoe beter. Dus diepvries. Als je het water vervangt door langhoudbare melk kun je crema di limoncella maken. Ook zeer lekker.
Pizza: Het bekendste Italiaanse recept is natuurlijk de wereldberoemde pizza. Iedereen weet wel zo'n beetje waarmee je de pizza kan beleggen. Mijn inziens is het belangrijkste de samenstelling van het deeg en de baktijd. Om met het laatste te beginnen, het is belangrijk dat de bodem van de pizza zo snel mogelijk krokant is, zodat de ingrediënten hun smaak blijven behouden. Onnodig lange baktijden beïnvloeden de smaak van de pizza nadelig. De oven zo heet mogelijk zetten en het rooster op de eerste richel zodat je pizzabodem van onderen flink heet wordt. Terwijl de oven goed heet wordt, maak ik de overige ingrediënten klaar. Per pizza heb ik ongeveer 200-250 gram meel nodig. Ik gebruik hiervoor patentmeel of grano duro tipo 00 (in de italiaanse winkel te verkrijgen) ofwel harde tarwe voor 2/3 deel, 1/3 deel wordt griesmeel,
Dit harde tarwemeel kan tegenwoordig redelijk vlot gevonden worden in supermarkten of Turkse of Marokkaanse winkels. Het wordt verkocht onder de naam semolina. Letterlijk betekent dit griesmeel, zeer fijn griesmeel.
Voor 500 gr meel(duro+griesmeel) voeg ik nog een zakje droge gist en wat zout toe. Dit doe ik in de keukenmachine, meng het eerst en doe er dan voorzichtig lauwwarm water bij totdat de keukenmachine er een bal van maakt. Nog een tien seconden doorkneden en dan is het deeg goed om op een warme plaats te rijzen. Later rol ik het uit, inwrijzen met goed olijfolie, tomatensaus, ham, mozzerealla etc. etc. Na 10-12 minuten is de pizza klaar. Simpel zat.s m a k e l i j k....
verse heerlijke vis...ook in Loreto, RESTAURANTE CARMINE. We dachten,laten we een menu nemen.Je kent dat hier in België :voorgerecht,hoofdgerecht,dessert.Maar wat we daar kregen,het bleef maar komen,de ene schotel na de andere. Toen we dan eindelijk dachten dat we het einde gehaald hadden....toen kwam pas de hoofdschotel ! Niet te doen !Maar het was zo lekker,dus konden we toch niet stoppen.'sAnderendaags hebben we niet meer gegeten,de buik was nog steeds vol. Echt een aanrader voor wie van lekere vis houdt.Er is ook een uitgebreide wijnkaart in dit sfeervol restaurant.
Zee,zand en bergen... en dat allemaal een uurtje rijden uit elkaar. Op een half uurtje,ben je aan het gele zandstrand van Pescara.Onze voorkeur gaat naar het strand van Montesilvano.Het is er iets minder druk,alhoewel...in de zomer!Rij je naar het binnenland,dan bevind je je al vlug vele meters boven de zeespiegel.Het nationaal park is fantastisch.Als je een lokale bewoner als gids hebt,dan ontmoet je de mooiste plekjes.
Herinneren jullie het programma 'Ciao bella' ?Eva Pauwels en Joyce Vannimmen trokken doorheen Italië.Wel,hier in Loreto hebben ze overnacht,bij Laurella.
Met Pinksteren is het feest van de dorpsheilige San Zopito. Er was ooit eens een beschermheilige van het dorp,maar de dorpelingen waren in het geheel niet tevreden. Hij deed te weinig voor ze. Dus werd er besloten om in Rome te zoeken naar een andere heilige. En jawel hoor, die was er: San Zopito ,een jonge martelaar die beschermt tegen stormen en demonen. In 1711 werden de overblijfselen van San Zopito ingepakt en meegenomen naar Loreto Aprutino. In de buurt van Loreto aangekomen,was er op het land een boer,Carlo Parlione, met zijn witte os aan het werk.De man stopte niet met werken,toen de stoet met de nieuwe dorpsheilige voorbijkwam. De reuzachtige witte os echter zakte onmiddellijk door z'n knieën .Dit inspireerde de familie om hun os mee te geven.Eens Loreto bereikt,werd een lid van zijn familie miraculeus genezen. En dat nu wordt ieder jaar gevierd met Pinksteren. 's Morgens vertrekt een hele stoet. De stoet,met de os en een de zilveren buste van de heilige, trekt van de piazza naar boven naar de kerk .Op zijn rug zit een jong in het wit gekleed meisje.Zij draagt een parasol.Dan geven de boeren uit de omgeving iedereen wijn en brood met olijfolie. Een geweldig feest wat ieder jaar weer heel veel bezoekers van verre trekt. Een echte aanrader!
De economie van Loreto was steeds gebaseerd op landbouw,en meer specifiek olijfolie.Door een eeuwenlange ervaring,de autochtone soort Drittaen het eigen microklimaat ,werd de olijfolie van Loreto wereldberoemd.Eeuwenoude plantages,afgewisseld met nieuwe aanplantingen,sieren de heuvels van Loreto.
De oogst gebeurt manueel.De olijfolie van de eerste persing uit deze streek is typisch fruitig met een bitter en kruidig accent,goudkleurig met een tintje groen,en direct klaar voor gebruik.In het olie-museum kan men de verschillende stadia van productie en ontwikkeling volgen.
Op de fotos:oogsten van de olijven en binnenzicht van een lokale persinrichting.
Loreto heeft haar naam te danken aan lauro.Aan de zijde waar oorsponkelijk de stad werd gebouwd ,stond op de top een laurierbos dat de indruk gaf van een amphitheater 2 heuvels waarop de monniken hun kloosters bouwden.
Ontdekkingen tonen aan de streek reeds bewoond werd in het laag-midden palaeolithicum
De geschiedenis van Loreto Aprutino begint in de 7-8 eeuw VC,zoals blijkt uit opgravingen.Verschillende sporen werden achtergelaten door de Vestijnse troepen en de Romeinen..
Historische documenten tonen aan dat de stad werd verwoest door babaarse troepenen dat de overlevenden Loreto hebben opgebouwd .
Aan de Poggio Ragone (naar Raone di Puliano,12e eeuw) zijn middeleeuwse overblijfselen te zien.Rond de eeuwwisseling komt Loreto binnen de invloed van de grote Benedictijner orde.
De cutuur van de stadspatroon San Michele Arcangelo dateert uit de laatmiddeleeuwse periode.Na de overheersing door van de Noormannen,vanaf 1330,werd de streek beheerd door adellijke families uit Aquino,tot het einde van het feodaal tijdperk,in 1806.
We hebben een een bezoek gebracht aan Penne. We wilden nu eindelijk eens zien hoe de stad eruit ziet,zo'n 10 km van Loreto. Deze stad heeft het echte Italiaanse sfeertje. Kleine straatjes, binnenhofjes, verborgen tuinen en kapelletjes. En terwijl we door de straatjes liepen roken we de heerlijke etensgeuren uit de keukens. En de restaurantdeuren staan altijd uitnodigend open voor jouw.Toen hadden we echt het Italiaanse-leven-gevoel. Heel erg leuk. Het stadje is klein en heeft nauwelijks winkels, dus shoppen zat er helaas niet bij.Wel een authentieke italiaanse schoenmaker en kleermaker zijn er aan het werk op een oude ambachtelijke manier, ze werken ongestoord verder als je ze aan het uitstalraam gade sla.
Tijdens ons verblijf in Loreto hebben we een oude vriend,na vele jaren,terug ontmoet.Hij heet Maurizio Ruzzi.Hij is l'artista,de kunstenaar. Hij heeft vele kunstwerken geschilderd,maar werkt ook met hout en andere materialen.Binnenkort heeft hij een expositie in Firenze en Milaan. Wat je altijd terugvind in zijn werken,is het torentje met twee verticale streepjes.Een inspiratie uit Maastricht,vertelde hij. Zijn website:http://www.myspace.com/maurizioruzzi. De moeite om eens te gaan kijken.
Huidige staatskundige indeling Italie is opgedeeld in 21 regio's, deze regio's zijn verdeeld in provincies en de provincies zijn opgedeeld in verschillende "comuni". Een comune is de regio die bij de kleinere steden en dorpen, die een stadhuis hebben, hoort. Abruzzo is een van de 21 regio's. Er wonen ongeveer 1,5 miljoen mensen. De kuststreek is dichterbevolkt dan het westelijke deel, waar nog altijd volkomen verlaten, maar prachtige plaatsen te vinden zijn. Maar ook de kuststreek is nog bijzonder rustig vergeleken met andere kuststreken. Hier kun je je auto nog parkeren als je een dag naar het strand wilt. Abruzzo is onderverdeeld in 4 provincies. De provincies zijn genoemd naar hun hoofdsteden: LAquila is de hoofdstad van Abruzzo. De stad ligt 700 m boven de zeespiegel, aan de voet van de Gran Sasso (2.914 m) en heeft ongeveer 50.000 inwoners. Deze provincie is de grootste van Abruzzo en grenst aan Lazio. De stad Chieti is ouder dan Rome en ligt karakteristiek boven op een heuvel (330 m). Chieti ligt tussen de Adriatische Zee (ca 15 km) en de imposante berg de Maiella. De provincie grenst aan Molise. Teramo is een kleine stad en ligt 265 m boven de zeespiegel. De provincie is de meest noordelijke, grenzend aan Marche. Aan de kust van de Adriatische Zee, aan de rivier met dezelfde naam, vinden we de grootste en belangrijkste stad van Abruzzo: Pescara. Het is de jongste en modernste stad in Abruzzo en heeft ongeveer 200.000 inwoners. Er is een grote vissershaven en een grote jachthaven voor de pleziervaart.
In de zomer zijn er dagelijkse vluchten vanuit London Stansted en Frankfurt Hahn naar Pescara. Ook regelmatige vluchten vanuit Bruxelles Charleroi en Parijs CDG . En natuurlijk zijn er vluchten vanuit Milaan Linate, Rome Fiumicino en Turijn naar Pescara. Klik voor meer gedetailleerde informatie op Abruzzo airport
Met de trein
Pescara en de rest van de kust is goed bereikbaar via de trein. Pescara is een van de belangrijkste spoorknooppunten van Italie. Klik voor meer gedetailleerde informatie op Trenitalia
Met de bus
Door heel Abruzzo zijn uitstekende busverbindingen. Als je van Rome (Tiburtina) naar Pescara wilt reizen of vice versa dan is de bus een prima vervoermiddel. De reistijd is ongeveer 2,5 uur, terwijl de trein er 4 uur over doet. N.B. Neem vanuit het vliegveld bij Rome eerst de trein naar Tiburtina. Klik voor meer gedetailleerde informatie op Arpa Autolinee Regionali Pubbliche Abruzzesi
Vanuit het westen
Van Rome naar Pescara ligt de mooiste snelweg van Italie. De weg loopt dwars door de nationale parken van Abruzzo. Met de auto kost het ongeveer 1,5 uur om van Pescara naar Rome te rijden. Naar het vliegveld (Fiumicino), wat aan de kust ligt is het ca 30 minuten meer. Ook zijn er dagelijkse binnenlandse vluchten Rome-Pescara (reisduur ca 40 minuten).
Vanuit het oosten
Dagelijks gaat er een snel-boot naar Kroatie (ca 3,5 uur). Ook naar Griekenland zijn er goede bootverbindingen.
Ja, dat hadden jullie zeker niet gedacht hè. Maar zelfs in de meest kleine en afgelegen comunes van Italië wordt carnaval gevierd. Natuurlijk niet zo uitbundig als in Belgie toch. Hier in Loreto is het dinsdag pas echt carnaval. Dan hebben de kinderen geen school en is er, heb ik van horen zeggen, zelfs een optocht met de kinderen. . Overal ligt confetti op de stoep.Ouders en verklede kinderen verzamelen zich op het marktplein.Tieners lopen met spuitbussen door de straten.
Eten en drinken is hier een feest! Het eten in Abruzzo is allemaal even heerlijk en er is een enorme variatie. Hier een paar voorbeelden:
Italiaanse pasta is beroemd. De vers gemaakte pasta in Abruzzo is verrukkelijk. Ooit gehoord van de beroemde spaghetti alla chitarra? Deze specialiteit wordt gemaakt met een soort gitaar.
De sauzen die hier worden gemaakt zijn heel lekker alleen al door de zeer verfijnde en smaakvolle ingredienten. Vooral de tomatensaus is heel erg goed door de hoge kwaliteit van de plaatselijke "pommidori".
De regionale antipasto is een absolute aanrader. Vaak ben je helemaal voldaan na het eten van dit voorgerecht. De traditionele regionale antipasto wordt o.a. klaargemaakt met eigengemaakte salami en pecorino (een overheerlijke schapenkaas).
De hier beroemde Arrosticini (vleesstokjes met heerlijk gekruide stukjes schapenvlees geroosterd op een traditioneel houtvuur) smaakt heerlijk en is alleen hier verkrijgbaar. Eenmaal geproefd blijf je er van eten.
Aan de kust worden verschillende soorten versgevangen zeevis en de beroemde brodetto, een rijk gevulde vissoep, geserveerd. De echte visliefhebber raden we aan om een vis-antipasto te nemen. Met een beetje geluk eet je veel verschillende soorten heerlijke koude en warme visschotels. Een tractatie!
Voor de liefhebber van dolci (zoet) zijn er, naast het heerlijke Italiaanse gelato (ijs), speciale cakes o.a. gemaakt met chocolade en amandelen.
En als laatste tip kunnen we natuurlijk de olijfolie niet vergeten. Overal waar je kijkt zie je olijfbomen. Net als groenten, fruit en noten groeien ook de olijven goed op deze vruchtbare bodem. De regionale olijfolie is zeer smaakvol. Gewoon een stukje brood en een beetje olie is al weer een lekkernij.
en wat wil je drinken?
In deze regio produceert heerlijke wijnen:
De beroemde Montepulciano d'Abruzzo is een echte wijn van deze streek. Er zijn veel verschillende smaken en allemaal even goed. De goedkoopste wijn vind je al voor 2,50 euro de fles en de meest exclusieve komt op zo'n 200 euro per fles. Deze wijn past prima bij vlees, pasta, kaas, maar kan natuurlijk ook gewoon voor de gezelligheid gedronken worden met vrienden of familie.
Cerasuolo is een licht getinte rode wijn, het lijkt een soort Rose wijn, maar is dat niet. Een erg lekkere wijn.
Trebbiano is een erg goede witte wijn en past uitstekend bij vis en groenten, maar ook zonder eten is het een heerlijke wijn.
een likeur misschien?
Italiaanse likeuren zijn onvergetelijk. We noemen hier een paar van deze streek:
Lemoncello wordt koud gedronken en is gemaakt van limoen. Het is een heerlijk drankje en helpt de spijsvertering.
Amaro Abruzzese wordt gemaakt van verschillende kruiden. Het is sterk van smaak en wordt vooral gedronken na een zeer uitgebreide maaltijd.
Ratafia is een heel speciale streek likeur en wordt gemaakt van wilde kersen. Een hele aparte en lekkere likeur, helaas niet overal verkrijgbaar.
Genziana is een speciale streek likeur gemaakt van de wortels van de Genziana. Sterk, gezond en helpt de spijsvertering.
Aurum is ook een echt lekkere likeur. Het wordt gemaakt van sinasappelen en lijkt erg of de Franse Cointreau.
enkele sfeerbeelden in het oude stadsgedeelte.
