Fanatics Sports Factory is een schitterend allround fitness en health center en de patron wilde in zijn gigantische lounge een specialleke doen voor zijn vaste klanten. Hij had Blue Connexxion aan het werk gezien/gehoord en dat was de reden waarom wij on stage stonden in de FSF.

Prachtig podium overigens, maar het spelen ging onder moeilijke omstandigheden. Door de enorme afmetingen van de zaal – en vooral hoogte – kregen we de geluidsbalans op het poidum niet goed. We hoorden mekaar niet, dus werd er overgeschakeld op automatische piloot en ervaring. Gelukkig kwam de front wel goed over in de zaal.

Opvallend: de eerste en tweede set bleken vooral bestemd voor een luisterend publiek. Gedanst werd er niet veel, maar aan het applaus na ieder nummer maakten we toch op dat het in de zaal echt klonk zoals het hoorde en dat het op prijs werd gesteld.

En dan gebeurde er iets raars: we komen aan het einde van de set, en we beginnen een beetje afwachtend aan een bisnummer. Wat gebeurt er: de vlam slaat in de pan en de piste schiet vol. Naar wat wij dachten wat een overbodige toegift zou worden  veranderde in een kolkende finale. We gingen voor vier bisnummers en de patron van de Fanatics vroeg of er nog een stuk of vijf bij konden. Die vijf werd opnieuw een dik half uur extra er boven op.

Zo zie je toch maar dat een publiek eerst warm moet zitten eer het zich laat gaan. Die dekselse koele Vlamingen toch…….

Tenslotte nog een tip voor de mensen die wat aan hun conditie willen doen: de infrastructuur van de Fanatics Sports Factory is fantastisch. De baas vriendelijk, en het personeel bijzonder knap. Wat wil u nog meer om u ergens te gaan afbeulen.

Voor een foto-impressie: klik hier

Of klik op de foto in de linker bovenhoek.

BLUE CONNEXXION SPEELT PANNEN VAN HET DAK OP MALLEFIËSTE

Hallo gasten, de Vlamingen kunnen feesten. Niet overal even uitbundig, maar wat er zaterdag 10 november in Westmalle werd gepresteerd, daar kunnen ze een punt aan zuigen. Blue ConneXXion stond geprogrammeerd op MALLIFIËSTE, de jaarlijkse kroegentocht in Oost- en Westmalle. Oostmalle da’s waar de kerk (en de rest) enkele decennia  geleden door een tornado werd getroffen. Westmalle, daar maken ze echte trappist.

In het Sportlokaal speelden we eerder dit jaar al en het zal de bazin bevallen zijn zeker, dus we mochten terug komen. Wij waren bij de eerste ploeg, dus aftrap om 21.00 uur. Te vroeg – zo dachten wij – maar we hadden de situatie fout ingeschat. De café zat gewoon vol vanaf het eerste nummer. Een toen nog nuchter en dus luisterend publiek bleef drie kwartier genieten. Bijkomstig feit: we begonnen onze set met Sweet Home Chicago, een nummer dat we nooit eerder speelden, zelfs nooit eerder repeteerden. De Rudy vroeg het en wij speelden het. Niet gewoon zè, die ouwe mannen met hun  gitaren en srumsticks……….

Goed anderhalf uur later begonnen we aan ons tweede luik. Jawadde mannen. Eddy, Rudy, Toine en Mon waren nog enigszins beschermd door de muur in hun rug. Maar Léon stond bij wijlen midden van het publiek te bassen. Er was gewoon te veel volk op een te kleine plaats. Blue ConneXXion ging er voor en het publiek hoorde dat wer er leute in hadden en gingen van weeromstuit mee uit de bol. Na het einde van de tweede set moesten we zowaar enkele enthousiastelingen achter Toine zijn drumstel vandaan halen, omdat ze er zelf een vervolg aan wilden breien.

Bij de derde set, goed voor opnieuw drie kwarter, was er net voldoende ruimte voor de spelende leden, zodat het echt leuk bleef. Het inspireerde ons en we speelden de pannen van het dak. Ja, meer nog, want we gingen aan het breien. Als het volk mee was, verzond de Rudy nog wel een vers of twee erbij. Het publiek liet na elk nummer blijken dat het voor hen kei-goed was. De toppers: Whisky In The Jar, Suzy Q.... Afijn, soms speelden we er in ons enthousiasme wel eens naast, maar de sfeer stond als een huis. De geplande drie kwartier liepen uit tot aheu ahum ......en sorry aan de andere groepen toe anderhalf uur – bisnummers wel inbegrepen……….

Foto’s zeggen niet alles, maar ze schetsen wel een beeld. Surf ne keer naar: http://www.mijnalbum.nl/Album=MCS8HPJZ en zie wat er allemaal te beleven was.

OPTREDEN KRIK-KRAK RETIE - EEN IMPRESSIE

Te elfder ure viel er een optreden uit de kast voor het jaarlijkse Krik-Krak feest in Retie op de markt. Een hele eer, want in ons voorprogramma speelde Bem-Bem, de band van Idool Tim (denken we toch). Er was een massa volk op de been zodnagavond. Helaas voor ons was de schooldirecteur vergeten om vrij te vragen voor de Krik-Krak kindjes en na de stagewissel waren de meeste mama’s dus ook verplicht om hun kindjes onder de wol te gaan stoppen. Maar dat maakte er voor Blue Connexxion de leute niet minder op.

De hardcore toeschouwers vonden het zo leuk dat wij van de organisatie ruimschoots de ons toegemeten tijd mochten overschrijden. Al bij al was het ookvoor ons een leuk maar wat kouwelijk optreden. Maar wel voor herhaling vatbaar.

Voor de foto’s klik je best op de link: http://www.mijnalbum.nl/Album=EUH44PSE 

FOTO'S OPTREDEN LAUREISSTRAAT ANTWERPEN - 17 AUGUSTUS 2007

Als je door klikt naar de link http://www.mijnalbum.nl/Album=WSJ7Y3OF
zie je een selectie foto’s van ons optreden in de Laureisstraat in Antwerpen op 17 augustus 2007.

Op de volgende link kan u een aantal foto's van Blue Connexxion en publiek bekijken die werden genomen ter gelegenheid van Parkmuzaiek in Zoersel op 10 augustus 2007:

http://www.mijnalbum.nl/Album=VHCCJOMP

OPTREDEN PARKMUZAIEK ZOERSEL 10 AUGUSTUS 2007

Na de doortocht van vorig jaar op het hoofdpodium stond BLUE CONNEXXION dit jaar op de affiche van de Afterparty in het Koetshuis.

Het gaf ons de gelegenheid om Rudy aan het werk te zien met Blues En Fun – zie BEF. Die mannen gaven er voor een barstenvol gemeentepark een lap op, wat voor gevolg had dat het aantal bisnummers recht evenredig was en er daarom pas werd afgesloten rond middernacht.

In afwachting hadden de al wat meer belegen of vermoeide Blue Connexxion leden een uil gevangen om toch monter aan de aftrap te staan.

En zie, nauwelijks was BEF gestopt of het Koetshuis liep vol. Niet alleen binnen maar ook op het terras was er geen plaatsje meer onbezet.

Blue Connexxion startte rustig, maar toen de Rudy geplast, gegeten en gedronken had kwam hij ons vervolledigen en lieten wij de vlam in de pan slaan. Het was aan Rudy niet te zien dat hij al bijna twee uur op het podium had gestaan, want hij smeet zich weer helemaal.

Het optreden ging zo lekker dat we besloten om GEEN pauze te namen om toch maar geen stoom te laten ontsnappen. Het werd een rockende finale, en de drie toegiften maakten dat het al weer ver over twee uur was eer de versterkers werden uitgedraaid.

We waren blij te horen (opgevangen van de organisatie) dat met de avond met BEF en Blue Connexxion de beste van het seizoen 2007 was.

Wist je dat…..

 … de mannen van BEF massaal naar het koetshuis kwamen om de Rudy zijn tweede volle optreden van de avond te zien/horen doen.

… ze nog niet naar huis waren toen wij al lang en breed waren opgedoekt.

… Eddy nog voor poetsvrouw moest spelen, toen bleek dat het aan zijn kant van de scène fors had binnen geregend. Nooit geweten dat iemand van zijn stand toch kon omgaan met aftrekker en opnemer.

… Modest een pak materiaal vergeten was. Gelukkig was hij op enkele minuten terug van het Krikskes-lokaal waar wij repeteren.

… Toine niet te spreken was over zijn kamerbreed drumtapijt. Het vele heen en weer lopen over de dolomiet ingang had er voor gezorgd dat het matje een grote beurt moet krijgen.

… de Mon voorkosten staat. Hij verneukte zijn beste gitaarkabel, stelde vast dat de reserve ook niet werkte en vond gelukkig een reddende hand bij Eddy die nog een werkend exemplaar mee had.

… Léon dit gedwongen intermezzo dan maar vulde met een “gospelsong” (volgens een ietwat beschonken luisteraar) van Janis Joplin en de oer-intro van de White Stripes.

… mevrouw Mon aan de innerlijke mens had gedacht en Blue Connexxion de sandwiches goed liet smaken.

… Blue Connexxion gemiddeld rond 03.30 uur te bed ging.

BLUE CONNEXXION IN MUZIEKKAFFEE STRAWBERRY FIELDS….

De netwerk-aderen van grootstad Antwerpen leiden soms tot grillige resultaten. Via Redgy die Rudy kent en ook weer banden had met iemand anders werd via Blues En Fun een lijntje gelegd naar Blue Connexxion.

Hèhè, wat een lange aanloop om te zeggen dat Blue Connexxion werd geboekt om op zondag 22 juli voor vertier te zorgen in het midden van de Koekestad, meer bepaald op de Suikkerrui. Dat is wel DE straat van ’t stad. Ze loopt recht van ’t Scheld naar de Grote Markt.

De Patron van Café Strawberry Fields is van nature een bluesman. Daar is nu verandering in gekomen, zo vertelde hij ons na afloop zelf.

Antwerpen op zondagmiddag in de (kwakkel)zomer: zelden zoveel volk gezien als op de Grote Markt en vooral in het voetgangerstraatje ter rechter zijde van Brabo en Antigoon. Je kon er gewoon over de koppen lopen.

Optreden in ’t stad? Leuk dus, maar waar gaan we parkeren. Met de Hollandse slag? Dat durfden we niet, gezien onze beroepseer, en meer nog de recente krantenartikels over het Nederlandse -hoe kan het anders - wangedrag. Maar de parkeergoden waren de meeste van ons goed gezind. Leon prikte zijn voituur in een gaatje dat vrij kwam toen hij arriveerde. Eddy had nog meer geluk: hij kon nog voor hij één gitaar gelost had parkeren vlak voor de ingang van het café. Drummers hebben altijd pech. Antoine moest enkele kilometer verder zijn transportmiddel kwijt raken. Gelukkig had hij wel vooraf gelost.

PA aanwezig, zo stond in het contract. Voor mij mag dat iedere keer het geval zijn. Het bespaart enorm op sjouwen en we hebben een aangeboren afkeer van werken. De PA-man van dienst hielp ons binnen de korte keren aan een soundcheck en zou perfect de klanken van Blue Connexxion vertalen naar de front.

Zo bestond Blue Connexxion er in om Antwerpen en vooral de gasten van Strawberry Fields een hele leuke namiddag te bezorgen. Van 16.00 uur tot een stuk over 19.00 uur hielden wij het volk aan de praat. Toen het buiten regende werd het publiek zelfs zienderogen groter………..

De Mon lanceerde onbewust een nieuwe versie van Kansas City. Het begon met een onuitgegeven intro en Toine heeft maar twee noten nodig om er een – lichtjes andere – mep op te geven.

Op algemeen verzoek – en ook kwestie van het laatste uur vol te maken: Massachussets en Mercedes-Benz passeerden de revue. Ze zijn nog niet echt top, maar de leute is er niet minder om.

Het was erg leuk spelen en luisteren in Strawberry Fields. En dat vonden ook de klanten. En dat vond ook de patron. En dat belooft!

Copyright: Stingray