Deze meid,och ja,waar is de tijd.We leerde haar kennen ze was 18 maanden, een spring in het veld,haar moeder steeds hollend achteraan haar!!!!Im nooit te vergeten!Mijn ventje zei toen"zie die moefder achter die klein lopen, was om je plat te lachen en de moeder maar roepen ......HIER,HIER,BLIJVEN STAAN,de moeder had beweging in overvloed,de klein lachen en lachen,het was zo mooi.Dat werd onze kennismaking zo werden we vrienden en nog steeds,we lopen elkaars deur niet plat, dat hoeft niet voor geen van beide,maar het zijn echte vrienden.Steeds kunnen we samen ons hartje luchten.Alle gekheid op een stokje,14-06 mijn geboortedag kreeg ik telefoon, hun oudste dochter was bevallen,niet te geloven maar alles kan.Zo ongelooflijk zie ik"dat meent ge niet"Zij antwoorden"jawel,dat meen ik wel"Zo zie je maar,echte vrienden bestaan wel,daarom wil ze ook langs deze weg hartelijke bedanken en proficiat met het nieuwe kleinkind.
Vlijtige handjes
