Hoe zit ik in elkaar?Mijn hoedje is afneembaar zodat het volgelzaad er makkelijk in kan gedaan worden,mijn hoedje heeft ook water aflooprandje zodat mijn eten niet nat word.Nog twee vogelvoersnuitjes zal ik beter zeggen zijn op kost,ze staan in de oven te bakken.
Moet kunnen,fantasie met je handen.Hier is het dan het verwachte vogelvoerkastje,niet zomaar iets ,wel iets uit het niets tevoorschijn gekomen.Het is wel keramiek en heb er veel lol mee gemaakt tijdens het opbouwen van zijn snuitje,een naam heeft het nog niet.Even wat uitleg voor die grote onderlip,die dient voor de vogeltjes daar kunnen met hun pootjes op staan.Ook ik ben uniek en leuk tegen de muur.
Nu ben ik gelukkig dat deze dag voorbij is,het is zo zwaar geweest en heb maar op halve kracht gedraaid vandaag. Vandaag 19 october was het de geboortedag van onze overleden zoon,18,5 jaar is hij mogen worden,na een lange strijd tegen de kanker moest hij het opgeven.
Hierbij leef ik dan ook mee met de ouders van alle overleden kinderen
Dit heb ik zelf geschreven
De dag dat jij ons verliet, zijn wij ook een beetje dood gegaan.
Zonder één van onze kinderen verder te moeten leven.
De pijn en verdriet,niemand die het ziet,maar het is er steeds,sinds de dag dat jij ons verliet.
Wat hielden wij toch zoveel van jou,alle dagen loop je naast onze zijde,als een schaduw die niet kan verdwijnen.
Met dierdag j.l. heb ik gezegt het verhaal van onze poes te vertellen. Wel op een kille novemberavond nu een jaar geleden bijna, ging de lichtmelder van de stadskoer aan,raar! Zo ging ik kijken,eerst de scheidingsmuurtjes goed bezien,niks abnormaal dan maar de achterdeur op slot doen en Ooo jee!zag ik daar lichtpuntjes nog raarder,ik keek en keek en ja daar zat een heel ,heel klein poesje een pikzwart te rillen.
Ik riep naar mijn man "moet je nu komen zien en zit een poesje op de koer":,geen reactie want die film op de t.v. aan kijken,dud riep hem weer,eindelijk kwam hij dan ook maar eens kijken en zag dat het geen grap was.
Wat nu gedaan,ons hondje Mouche is geen poes gewend,het rillend kleintje de nacht laten doorbrengen in de kou konden we niet.
Mijn man nam het heel voorzichtig op want het was zo klein,eens binnen, ons hondje laten snuffelen en het ging zeer goed,poesje blaasde niet het kon niet beter.Maar wat nu gedaan,geen bakje,geen katteneten,geen kattezand,dan maar naar de buren om te vragen of ze ons even uit de nood konden helpen,geen probleem.
De ontdekking ze was dud wel heel heel jong want ze kon niet eens alleen eten,dat hebben we opgelost met de kittenvoeding in har bekje te steken zodat ze het kon opzuigen,drinken gaf ik met een pipetje.
De volgende dag naar de dierenarts,670 gr woog ze en zo gezond als een visje in het water,ook geen parasieten.Wat zouden we doen,naar het asiel of houden,het heeft nooit onze bedoeling geweest een kat aan te schaffen.MAAR het werd HOUDEN!!!!!!
Ons mouche zorgde voor haar,hielt ze goed in het oog en ze werden de beste kameraadje.Nu volgende maand is ze een jaar bij ons en al een poes geworden met gangstreken erbij,alles moet ze weten,zien en ruiken.Ze is ook gestereliseerd en hebben veel pret met de kuren dat die kunnen uisteken.
Wat was er gebeurd,wij wonen in een hoekhuis en de ene of andere plezante heeft ze gewoon over de muur gedumd,enkele dagen later met Mouche uit telaten vondt mijn man een plastiekzak waar kattenpootjes doorstaken,brrr!!
We voelen er ons goed bij zo hebben wij dan toch ook een diertje kunnen redden.
pfff!!Dat opruimen en poetsen begint me wel wat tegen te steken,tja gewoon verder doen kamer per kamer.Ben nu op de 1é verdieping kunnen beginnen,kasten uitgeladen,gepoetst want al dat vervelend stof zit dus overal in,ook heb ik babysit geweest dit W.E en niet veel kunnen doen,een peuter van 2 jaar is wel wat leven in huis.