Natuurlijk is dat voorval niet zo vlug vergeten en nog een serieus onderwerp.Nu ben ik toch ook terug rustiger geworden,het was wel schrikken,de tent kwam wel ergens neer met gelukkig geen enkele gewonden,dat was wat telden,voor de rest is het dan toch nog een gezellige dag geweest al was het binnen te doen,we konden niet anders.
Alle zijn we fier op de mannen die het niet opgegeven hebben. Mijn kraampje netjes opgesteld, zo rond 15u een hevige rukwind,de tent zag ik bewegen om dan uit haar ankers te gaan,de poten hingen boven mijn hoofd,de zijwand poten kwamen zo naar mijn gezicht. Gelukkig heb ik veiligheidslessen en oefeningen gekregen op onverwachten ogenblikken,dus,alles laten staan voor wat het was en weg wezen.Gelukkig en dank de mensen die me dat allemaal geleerd hebben,zeg nooit,nooit,zo zie je maar.Liever de werkstukken stuk dan een poot in mijn hoofd.
Zaterdag geleden met het hondenweer,iederen dacht dit gaat niet door,hevige regen,rukwinden,niks goeds aan. 10u in de ochtend vol moed zijn ze de tentjes en enkele grote tenten toch gaan opstellen,zielig en met de hoop zou het opklaren.
Vlijtige handjes
