Deze serviezen kennen we allemaal,ik weet nog toen ik kind was bij mijn grootouders langs vaders kant,aten we uit zulke borden en de hele ceremonie,vorkje voor dit,vorkje voor dat.We noemde haar maraine en was houte couture naaister met resultaat er kwam ook chic volk over de vloer.Dat deerde me niet,ik had er pret in want die dames hadden zulke speciale maniertjes van doen.Maar een ding mocht ik NOOIT,dat was in de paskamer gaan,later als ik wat ouder was mocht het wel,natuurlijk dat die paskamer me nieuwsgierig maakt maar ook wat angstig want ik mocht er eerst nooit in.De moment was gekomen,ik mocht de paskamer zien.Ollala,was me dat een aangename kamer en rust gevend en zo appartWeet je nu ik dit aan het schrijven ben is de tijd in mijn hoofd even terug gedraaid en sta ik er precies terug echt in.
Vlijtige handjes