Mezelf even voorstellen: ik ben Josee geboren in 1935, ben nu dus 77 jr. Hasselt is mijn stad, ben dus een echte ' Hesselos '
hoe zonder jou het leven verder gaat
eenzaam, zo triest verglijdt de tijd
*
Weet dat je diep in mijn hart
geborgen, op een plekje heel speciaal
veilig in mij, verder leven zal,
zo blijft onze liefde voorgoed bestaan
zuinig gekoesterd teder en zacht.
Mijn troost is de gedachte
me beschermt, me door het donker leidt
dag na dag, hand in hand, jij mijn man
ik je liefste voor immer en altijd.
*
Je weet ooit komt er een dag
dat ook mijn tijd op is, stilletjes wegglijdt
ons weer verenigt voor altijd
in jouw nieuwe wereld, ver van hier
enkel ons lot kent die dag,
hij komt plots en onverwacht.
*
Bomi
2008
zal het leven je belonen,
ondervinding geeft ervaring
door ervaring wordt je wijs.
Zó wordt je zoveel sterker,
sterker dan ooit tevoren.
Géén traan wordt
nutteloos vergoten,
Een bitterzoete prijs.
26-02-2010
Een klein roodborstje
trekt buiten mijn aandacht,
het kleintje zit
af en aan te springen
op een lage waterbak.
De zon tekent grillige
figuren op het vuile water,
hier en daar drijft een verslenst
achtergebleven blad.
Regelmatig worden bij warm
weer potten in de bak gezet
ook zij hebben water nodig.
Het vogeltje blijft wippen
denkt bij zichzelf
zou ik of zou ik niet ?
Met uitgeslagen vleugels
duikt het in het water,
fladder, fladder gooit het,
het frisse nat over zich heen, dan snel
weer op t randje zitten,
schuchter de omgeving bekijken,
even snel een tweede landing
je ziet het genieten
in het opspattende water.
Weer uit het water landt het
op het grasveldje, trippelt
even rond en vliegt onder
één van de struiken, plof in
de zwarte aarde.
Een bewijs dat het vogeltje
een andere opvatting heeft over
baden dan wijzelf.
26-02-2010 om 10:38
geschreven door Bomi
27-11-2009
blaren worden krachtig van bomen gerukt
de late herfst, de zwaarste dagen bijna voorbij
wat los zit, als een veertje van de grond geplukt.
Takken worden zwiepend door de lucht geblazen
regen striemend, maakt velden zwaar en log
een troosteloos beeld, koud, leeg haast verlaten
het kleinste kiertje brengt koude en tocht.
Mensen ineen gedoken vechten tegen de wind
kunnen amper rechtop staan en blijven lopen
verbeten strakke gezichten, door regen bijna blind
de kilte dringt overal door, komt binnen geslopen.
Hunker naar warmte drijft iedereen vooruit
allemaal willen ze zo snel mogelijk naar binnen
beschut tegen natuurgeweld, het natte goed moet uit
opwarmen met hete thee en beschuit, mijmeringen.
Bomi.
( 2008 )
27-11-2009 om 17:43
geschreven door Bomi
01-10-2009
Leren lopen als je een zevenplus draagt
is ronduit gezegd een beetje abnormaal
twee benen heb je, twee krukken
worden je beste maatjes.
Heel voorzichtig stap per stap oefenen,
twee handen in de buurt, die oplettend volgen.
Een paar dagen later, één kruk wordt afgedankt
je vertrouwen is nog labiel,
onnodig zegt een stem, het gaat goed!
De kelderverdieping ken je ondertussen
als je broekzak, zo goed.
Nu gaan we de trap oplopen, zegt de stem,
Onthutst denk je O nee! Na een
enkele keer een valse noot, lukt ook dat.
Morgen vertrek je naar Dunepanne!
Ook daar gaat het stilletjes beter, dag na dag.
De wonde heelt mooi, het naaiwerk gaat eruit
wat zichtbaar is, is een dikke rode lijn.
Na samen drie weken eindelijk naar huis, zalig!
Toch blijft ook hier het programma lopen,
Met het gevolg dat je nu zonder krukken, al
tamelijk rondloopt.
Alles komt goed, het gaat vooruit . . .
Verbazend goed vooruit!
Bomi
01-10-2009 om 00:00
geschreven door Bomi
15-07-2009
Ginder ver weg, de horizon beneveld
niemand ziet waar het water eindigt
de lucht begint, t zicht in tweeën deelt
een breuklijn tussen twee gelijken.
Het plaatje baadt in volle stilte en rust
nergens gebeurt er wat, bijna tijdloos
de oude man, een standbeeld, versuft
zit naast zijn oude sloep, hopeloos.
Duizend verhalen kan hij vertellen
heel raar hij vindt alleen het begin,
het einde wil hij niet, nog niet, erkennen
omdat hij haar, zijn sloep, zo bemint.
Hoeveel en waarheen heeft hij gevaren
met haar, zijn trouwe vriendin, zijn leven
voor- en tegenspoed gedeeld die jaren
van haar gehouden, om haar gegeven.
Aan de ketting ligt ze nu uitgeteld
hij waakt bij haar tot het donkert
keert dan huiswaarts tijd ongeteld
morgen herbegint weer zijn wake
tot het lot één van de twee overdonderd.
15-07-2009 om 16:40
geschreven door Bomi
13-07-2009
Lief klein vogeltje, zo
oplettend, rond en rond kijkend,
snel op en af wippend
kwiek van tak naar tak.
Je hoort hun jongen sjirpen
in het vogelhuisje, ouders
weten dat er gevaar in
de lucht hangt, monsters
die allemaal groter en sterker
zijn, wat hier niet baat.
Meesjes zijn al opvallend
in hun kleurig kleed maar
ze leven snel en wendbaar, kunnen
zoveel met hun kleine lichaam.
Grotere doen het hen niet na.
Ze gaan pas het huisje in
als ze vele sprongetjes hebben
gemaakt, gedraaid en gekeerd
zeker zijn dat er geen gevaar is.
Het valt op dat ze de grond
mijden, alles wat hoger is
krijgt de voorkeur.
Zalig om zitten te kijken,
in de keuken achter glas.
Bomi
13-07-2009 om 00:00
geschreven door Bomi
14-02-2009
Een elfje samen met een vlindertje
dachten getwee, hé wat een idee
ze nodigden beleefd elkaar ten dans,
getwee viel dat echt niet zo mee,
het leek wat minnetjes, erg magertjes
om indruk op je vrienden te maken
Ze overlegden bij elkaar, gewichtig
wie had een familielid, vriend of kennis,
tellend op hun vingers, 20 in totaal,
kregen ze een groepje bij elkaar,
oei, nu was er nóg een probleem,
ze misten n bloem voor iedereen.
De vlindertuin, heel goed gekend
samen op weg dan maar, de hele troep
met gezang, gebabbel en geroep
bij de tuin, vonden ze óók de bloem
mooi, slank, met elegante vormen,
de tuinman gaf er voor ieder één
zijn dank, een dansje in de rondte.
De bloemen uit de grote tuin
klapten in de handen, zagen een wonder
alle elfjes dansten vol goede luim,
met heel veel leute, rondje na ronde
wat n energie zei de tuinman,
echt verwonderd!
Bomi
14-02-2009 om 23:23
geschreven door Bomi
Hasselt mijn stad waar ik geboren ben ...
Hasselt de stad
De Langeman is één van de stadsreuzen.
De twee bovenstaande uiltjes
Deze twee hier boven
Eigen werkjes, verkleind.
Mijn echtgenoot Jos; overleden op 13/8/07
Pluizenbollen
Beertjes in de duinen.
