BOR speelt gastheer op zijn blog voor de verhalen van zijn oude vriend DOLER en diens zwerftocht door het leven.
't STROTJEN...
of de weg door het leven van Bor de wolf en zijn vriend Doler de zwerver.
13-03-2006
HET VERBRANDE POEPKEN
BOR vertelt verder over het leven van zijn vriend DOLER...
Dolers eerste verkenningtochten maakte hij in en om de boerderij van zijn oude grootvader. Daar zou Doler vele avonturen beleven. Dolertjes ouders woonden naast die grootvader. In de muur op het koertje was een deurtje, zodat Doler steeds naar zijn grootvader kon. De boerderij was groot, met achter het erf een grote boomgaard.
Er waren niet veel dieren meer op de boerderij, enkel nog schapen en een paar varkens. Wel had grootvader nog de velden met aardappelen en koren. Het werk werd gedaan door de zoon en dochter van Dolers grootvader. Beiden waren ongehuwd en op de boerderij gebleven.
Als de aardappelen gerooid werden leerden ze Dolertje hoe hij die kon roosteren in het smeulende loof. Als het koren werd binnen gehaald was Doler niet weg te slaan van de dorsvloer. Hij had een kleine dorsvlegel waarmee hij kon helpen.
Van de varkens was Dolertje bang. Hun eten werd bereid in een grote ketel boven een open haard in de achterkeuken van de boerderij. Men kookte de kleinere aardappelen, goot er het water af en deed er meel bij waarna alles ruwweg tot een stinkende brij werd gestampt. Doler vond dat je al een vies beest moest zijn om zoiets naar binnen te schrokken.
Niemand kon vermoeden dat de bereiding van het varkenseten tot het eerste grote drama in Dolertjes kleine leven zou leiden.
Op een dag drentelde Doler door de keuken, waar net dat eten was klaargemaakt. Het hete kookwater stond in een kom op de vloer. Dolertje deinsde om één of andere reden achteruit en kwam met zijn poep in het hete water terecht. Vliegensvlug trok zijn tante hem overeind, maar Doler keelde heel de buurt bij mekaar.
Tot de dokter kwam moest heel de familie op het poepke blazen en koelen met koud water. Tja Dolers poep stond vol blazen. Maar uiteindelijk viel alles nogal mee. De dokter schreef een vieze vette zalf voor en Dolertje liep en zat een poosje moeilijk.
Bor is er klaar voor. Lange tijd heeft hij zorgvuldig de verhalen van zijn oude vriend Doler neergeschreven. Doler was een verteller, geen schrijver. Dit heeft Bor van die verhalen onthouden, laten we beginnen bij het begin.
Zelfs een dolers moeten ergens vertrekken voor zijn tocht door het leven. Gewone mensen komen, zoals algemeen bekend uit een bloemkool.
Maar dolers worden door de ooievaar gebracht, onze Doler net zo.
De ooievaar vloog met hem over vele landen. Over vredige plaatsen, angstaanjagende plaatsen. Hij toonde Doler armoede en rijkdom, van het eerste het meest. Aan het einde van hun tocht vloog de ooievaar over een wereld die nog bezig was zijn wonden te likken na een verschrikkelijke oorlog. Tenslotte bestelde de ooievaar zijn lieve last op de zolder van een oud huis. Hij nam afscheid met een knipoog, alsof hij wou zeggen; "Dolertje, vergeet niet wat ik je liet zien" en toen vertrok de ooievaar om andere dolertjes op te halen.
Op de zolder van dat grote oude huis, dat later het "oudmannekeshuis" bleek te zijn, leerde de kleine Doler zijn vader en moeder kennen. Moeder was al lang de leeftijd voorbij om nog op een kindje te hopen, ze vond het dan ook een mirakel. Vader had op een dochter gehoopt. Hij had zelfs eieren naar de nonnekes gedragen om er voor te bidden. Het hielp niks, hij zou het met de kleine Doler moeten stellen, iets waar hij nooit aan zou wennen
Moeder was geen doler. Toen er later een meisje bij kwam was ze best gelukkig nu ze voor de kinderen kon zorgen. Het meisje kwam echter wel uit een bloemkool, en werd vaders lieveling. Vader was ook een doler, maar had heel wat moeite om de weg te vinden. Hij werkte hard. Uit steen en vuur liet hij ijzer vloeien, wat hem iets mystieks gaf als hij er over vertelde, wat hij vaak deed.
Voor Doler in zijn wiegje was alles best goed. Voorlopig had hij geen behoefte de wijde wereld te gaan verkennen.
Nogal wat bloggers bleken verontrust over het plotse verdwijnen van "verontrustevader" Kamiel.
Evenveel bloggers zullen blij geweest zijn met het teken van leven dat hij deze morgen gaf. Hij heeft laten weten wat hem dwars zit nl. al het achterbakse gedoe op het SN. Hij is daarmee de zoveelste die er de brui dreigd aan te geven.
Daarom deze oproep aan al wie dit leest. Plaats op uw blog de volgende tekst en vraag uw vrienden bloggers hetzelfde te doen: "MEER VRIENDSCHAP EN VERTROUWEN OP HET SENIORENNNET !"
"Ik ben André Otté..." Zo begint zijn blog. Ik ken hem niet persoonlijk en het is lang geleden dat wij nog met elkaar gemaild hebben.
Door het computervirus dat mij eind vorig jaar trof en de perikelen er na, is hij mij waarschijnlijk ook kwijt geraakt. Ook al omdat ik de naam van dit blog veranderde. Maar hij staat nu tussen mijn favorieten uit respect voor het vele werk dat hij op zijn blog (s) presteerde om het verleden en het heden van "ons" Land van Waas bekend te maken. Bedankt André
Bor heeft een vriend die Doler heet. Maandenlang vertelde Bor het verhaal van zijn vriend Doler op een gelijknamig blog. Binnenkort brengt Bor de verhalen op zijn eigen blog. Hou het in de gaten!
Mijn favorieten zijn ECHT mijn favorieten!!! Ik ben vrij zuinig bij het bedelen van die titel.
Brabbes favoriet van het eerste uur omwille van een ontegensprekelijke gelijkgestemdheid. Gevatte satire, familieverhalen en knokken tegen al wat hij als onrecht ervaart.
Steffie wel eens aangevallen omwille van haar gulbedeelde koffie, maar een moedige, gevoelige vrouw, met het hart op de juiste plaats.
Schrijverke ook van het eerste uur. Eerlijk, bewogen, maar bovenal wijs. Begrepen maar meerderen zijn boodschap
Veras blog Schoonheid in beeld en woord. Maar ook een visie, een scherpzinnigheid die al opvalt als je naar haar vurige donkere ogen kijkt.
En dan de nieuwkomer tussen mijn favorieten Verontrustevader. Zijn cursiefjes werken voor mij en blijkbaar vele anderen als verslavend. Het is alsof je s morgens de gordijnen opentrekt en het zonlicht binnen stormt. Voor alle zuurpruimen is het blog van Kamiel een tonicum.
De fijne ironische humor annex levenswijsheid die in zijn al of niet verzonnen verhalen steekt werkt hartverwarmend.
Wie ben ik om zo iets te zeggen maar ik ben iemand die zegt dat deze man absolute schrijverskwaliteiten heeft. Ik hoop voor hem dat achter zijn verhalen een vrij gelukkig mens schuilt.
Iets wat ik uiteraard los van de realiteit van iedere dag, iedereen toe wens!
We zijn er weer aan voor de moeite
Ik wil voor alle duidelijkheid stellen dat mijn bezwaren niet uitgaan naar de mensen die in de agrarische sector werken, noch zij die in de pluim- of andere vee-dinges hun brood verdienen.
Mijn trieste verwijt gaat ook niet uit naar boeren van het soort waartoe boer Lewie en boer Spiessens behoren. Hen moet ik nageven dat zij tot de vrijwel onschadelijke soort behoren.
Nee ik heb het over boer Dewael en boerin Onkelinx uit Erdal. Zij lieten begin deze week een mogelijks kwalijke kip ontsnappen. Nog tot daar aan toe, we zijn intussen veel gewoon. Maar gisteren hebben ze dit land schromelijk belogen, zo blijkt vandaag.
Ze zijn wel degelijk en in meerdere opzichten tekort geschoten in hun verantwoordelijkheden ten opzichte van de kip.
Het boerenkoppel behoort tot de soort, die bijna 8 jaar geleden andere boeren van de kar wipten, omwille van een dioxine crisis.
Intussen is de ene crisis na de andere over onze brave burgers gekomen. Maar boer Dewael en boerin Onkelinx zijn van het soort boeren dat op de kar blijft zitten. Net als hun andere blunderende collegas overigens.
Misschien ligt de echte schuld wel bij ons!
Wij, weldenkende burgers en bloggers die liever hun tijd verdoen met elkaar op dit Seniorennet uit te schelden voor rotte vis, in plaats van bewust bezig te zijn met de maatschappij, waarin ze hun kinderen hebben gedropt en waarin hun kleinkinderen moeten opgroeien.
Intussen zwijgt een ander clubje Vlaamse Boeren als vermoord. Misschien zijn ook zij gaan skieën, maar mogelijks zijn zij druk in de weer met het strijken van hun bruine hemden, om ons allemaal van de sullen die dit land regeren ender untergang te redden.
Als dat maar goed afloopt en we naderhand niet moeten zuchten;
Wir haben es nicht gewussen.
In het dorp Erdal is een slecht opgehokte kip ontsnapt.
Boer Dewael en Boerin Onkelinx zitten met de handen in het haar. Gisteren haalden ze zelfs het TV nieuws, waarbij zij zich in allerlei bochten wrongen om uit te leggen dat het hun schuld niet was. De kip had hun misleid door het gebruik van dubbelgangers een vrij bekende techniek bij kippen
De kip is volgens de zwaar aangeslagen boer en boerin bij wijze van spreken door de mazen van het net geglipt en is vervolgens op een bus gestapt en verdwenen.
Een bus nota bene!
Zeg nu zelf als u op die bus had gezeten en er stapte een kip op zou u dat niet hoogst merkwaardig vinden?
Mogelijk, maar nog niet bewezen is de kip besmet met het dodelijke terreurvirus een virus dat al voor de komst van de vogelgriep, voor heel wat slachtoffers zorgde.
Intussen heeft een zekere heer De Rechter, die de kip wou ophokken, bedreigingen gekregen van de kippenvrienden.
Misschien goed voor zijn gezondheid als hij zichzelf nu een tijdje ophokt!
In Aalst hebben ze de Voile Jeanetten weer eens losgelaten. In Rio daveren en bibberen de bruine borsten en billen door de straten. Goed om er een nat broekje of ne stijve van te krijgen. In Duitsland vieren ze in strakke Pruisische nep soldatenkostuumpjes hun heimwee naar de Keizertijd und der Krieg.
En de straten van mijn dorp liggen volgende zondag weer vol slingers en confetti. Als gewoonlijk zullen onze dorpsvaderen vertrouwen op de burgerzin van hun dorpsgenoten. Wat voor gevolg zal hebben dat die prutsen, weken lang nog overal rond waaien of klefferig van de regen uiteindelijk in de riolen spoelen.
Voor mij niet gelaten; Ieder diertje zijn pleziertje
Maar vreemd toch dat in een maatschappij van overvloed, waar het begrip vasten al lang vergeten is, men toch nog eens flink uit de bol wil gaan voor men 40 dagen (geen) honger gaat lijden!
Nog vreemder is het feit dat de traditie van karnaval ontstaan is in een tijd dat honger lijden heel gewoon was. Geen reden dus om dat te vieren.
Rare kwieten die Alaaaf gillende medeburgers. (Opletten met de uitspraak hé jongens!)
Wedden dat het gebruik zijn oorsprong vindt in verre donkere heidense tijden?
Hoevelen in het westen weten wie Mohammed was? Voor wie het interesseert de feiten. Allah en de profeet mogen niet afgebeeld worden daarom is de naam van Mohammed enkel in kunstzinnige kalligrafieën te zien.
Mohammed heeft volgens moslims de politiek-religieuze ideologie die islam heet geherïntroduceerd en wordt gezien als de laatste profeet. Hij werd in het Jaar van de Olifant, waarschijnlijk 571 in Mekka (in het huidige Saoedi-Arabië) geboren en stierf in 632 in Medina. Mohammed was tevens degene aan wie het voor moslims heilige boek de koran geopenbaard werd door God.
De jeugd en jonge jaren van Mohammed
Mohammed kwam uit een arme tak van de machtige Arabische stam van de Koeraisj. Op zesjarige leeftijd werd Mohammed wees. Zijn vader Abdallah stierf kort voor Mohammeds geboorte en zijn moeder Aminah bint Wahab overleed toen hij zes was. Tot zijn achtste was hij bij zijn grootvader in huis, maar toen die stierf werd zijn opvoeding voortgezet door zijn oom, Aboe Talib.
Veelgodendom en geestenverering tekenden de Arabische wereld, toen Mohammed opgroeide. Mekka was in die tijd een belangrijk knooppunt voor de handel. Handelaars en andere reizigers namen hun geloven en godsbeelden mee en vele daarvan werden in Mekka neergezet, vooral rond de Ka'aba (heiligdom dat een zwarte meteoriet bevat die door de engel Gabriel (Gjibril) aan Abraham werd gegeven). De Ka'aba was in de tijd van Mohammed een universeel religieus bouwwerk waar 360 goden werden aanbeden. De Koeraisj waren vanouds de beheerders van de Ka'aba en dat legde deze stam geen windeieren. Mohammed groeide op in de stad, maar ontmoette voldoende rondreizende bedoeïenen en kooplieden uit allerlei windstreken om iets meer te weten te komen van deze geloven en bijgeloven. Zo nam zijn oom hem ten minste een keer mee naar Syrië.
Toen hij 25 jaar oud was, trouwde Mohammed met zijn werkgeefster, de vermoedelijk vijftien jaar oudere Khadija, een rijke koopmansweduwe. Een van de bijnamen die Mekkanen aan hem gaven was al-Amîn, de betrouwbare.
Mohammed als profeet
Op zijn 40ste trok hij zich in de maand Ramadan terug in een grot van de berg Hirâ in de buurt van Mekka, om te mediteren. Hier heeft volgens moslims de Djibril tot hem gesproken. Soera 96:1-5 vormt het begin van die openbaringen, die 22 jaar zouden aanhouden, tot zijn dood in 632. De verzameling van de openbaringen vormt de Koran.
In een tijd waarin de Arabische maatschappij werd getekend door voortdurende stammenoorlogen waren Mohammeds ideeën van door monotheïsme geïnspireerde eenheid revolutionair. Hij verkondigde dat God zich al eerder tot andere volken had gericht, maar dat nu voor het eerst een openbaring in het Arabisch, voor de Arabieren werd gedaan. Er verzamelden zich volgelingen om hem, maar met zijn kritiek op de hebzucht die volgens hem het sociale leven in Mekka tekende, maakte hij ook vijanden. De oemma, zoals de gemeenschap rondom Mohammed werd genoemd, werd uiteindelijk door de andere Mekkanen geboycot en zelfs vervolgd. Ze zagen zich gedwongen om een eigen leefgemeenschap te stichten in de stad Jitrab, die tegenwoordig Medina wordt genoemd. Deze hidjra (migratie) vond plaats in het jaar 622 en vormt het begin van de islamitische jaartelling, die dan ook in het LatijnAnno Hegirae (AH) wordt genoemd.
Vanuit Medina voerde de oemma diverse oorlogen tegen hun Mekkaanse vijanden. In 630 werd de strijd in hun voordeel beslist en werd Mohammed breed erkend als de leider van alle Arabieren.
Mohammed was onder zijn volgelingen geliefd om zijn liefdadigheid en openhartigheid. Zo gaf hij zijn volgelingen een deel van de oorlogsbuit, het grootste deel behoorde tot Allah. Door deze daden werd hij erg geliefd.
Hij heeft verschillende oorlogen gevoerd. Deze oorlogen zijn niet gevoerd om de islam te verspreiden. 'Er is geen dwang in de godsdienst' zegt de koran (2:256), waarmee bedoeld wordt dat er geen gedwongen bekering plaats mag vinden.
Na Khadija's dood nam hij nog 3 vrouwen, waaronder als laatste Aïsja, de volgens de hadith van Boechari negen jaar oude dochter van Aboe Bakr. De verloving met Aïsja werd reeds op 6-jarige leeftijd beslecht. Mohammed was zelf toen al 54 jaar oud. Aboe Bakr werd later de eerste kalief. Zij was Mohammeds enige vrouw die geen weduwe was. Er wordt beweerd dat Mohammed trouwde om meerdere redenen. Omdat de echtgenotes die hij na Khadija had behoorden tot diverse belangrijke families uit Medina worden de huwelijken ook wel beschouwd als een manier om familiebanden binnen de oemma, de groeiende gemeenschap waarvan Mohammed de leider was, aan te halen. De profeet Mohammed had 7 kinderen: Alqaasim, Zainab, Ruqayah, Oem Kalthoem, Fatima, Abdullah en Ibrahiem. Wat in ogenschouw genomen dient te worden, is dat binnen de islam een huwelijk met meerdere vrouwen niet onmiddellijk in seksuele zin gezien moet worden. Sommige vrouwen kunnen bijvoorbeeld nauwelijks in hun onderhoud voorzien. Een huwelijk kan dan een oplossing zijn.
In 628 droomde Mohammed over de terugkeer naar Mekka. Met 1500 ongewapende volgelingen in pelgrimskledij wilde hij deze droom verwezenlijken, maar de toegang tot de stad werd ontzegd. In 629 konden de moslims door een vredesverdag van tien jaar de stad wel bezoeken en de oude heiligdommen bezoeken. Doordat Mekkaanse troepen het vredesverdrag verbraken later dat jaar, trok Mohammed met 10.000 soldaten naar Mekka. Doordat Mohammed amnestie voor eenieder beloofde, kostte deze gebeurtenis slechts 11 mensen het leven.
In maart 632 begon Mohammed aan zijn laatste en enige echte Hadj (bedevaart naar Mekka). Tijdens de reis kreeg hij de openbaringen met de regels omtrent de Hadj.
Na een kort ziekbed overleed Mohammed rond de middag op maandag 8 juni632 in Medina. Hij was toen 62 jaar oud.
Misverstanden
Mohammed beschouwde zichzelf niet als de brenger van een nieuw geloof maar als degene die het geloof van Abraham aan de Arabieren openbaarde, zoals eerder bijvoorbeeld de joden en de christenen hun eigen openbaring hadden ontvangen. In de visie van de moslims herintroduceerde Mohammed dus de islam.
Mohammed is een profeet en is niet als wat Jezus voor christenen is, de Christus. Een foutieve benaming voor moslims is dan ook mohammedanen, omdat moslims zich overgeven aan God en niet aan Mohammed.
Ik probeer al 2 dagen, via het SN dit bericht door te sturen. Maar het SN zegt telkens dat ik de code verkeerd invul, komaan zeg ik ben nog niet seniel...
Geheimen heb ik niet, dus dan maar langs deze weg. Misschien een oproep aan anderen die ook al eens een keer gevochten hebben met de code om mij dat te laten weten. Let op ik wil ze niet weg.
Dus Staf...ik ben een tamelijk "flexibel" rechtlijnig mens, dit enkel om aan te geven dat ik net zo min een stijve hark ben. Maar dat zal u intussen wel al weten.
Tweezakkerij zit niet in mijn aard. Ik heb dan ook helemaal geen uitstaans met dat "holtorren" blog. Ik werk enkel nog in "Bor". Mijn twee andere blogs, u bekent, liggen stil. Ik hou enkel in de gaten of ze niet verdwijnen, waarom weet ik zelf niet.
Na wat me is overkomen is de "snee" er wat af. En we moeten eerlijk zijn, wie schrijft wil gelezen worden. Dat betekend uren achter die computer en dat kan ik niet opbrengen. Maar ik blijf wel.
Het "vuurpeleton" stoort me net zo min als "Lana's" vette grappen. Enkel aan schijnheiligheid heb ik een echte bloedhekel. Ik ben ook niet meer zo bezig met wie achter wat zit, het is toch hopeloos.
Waar ben ik dan wel mee bezig?
Wel... op de kleinkinderen passen, de oudste van de jongens, Gino, helpen om zijn huis een beurt te geven. Met inbegrip van wijzigingen aan zijn electrische installatie en het installeren van nieuwe binnendeuren.
Op de computer ben ik vooral bezig mijn vakantie naar Noorwegen en Zweden voor te bereiden.
Voor mij is het niet de eerste keer, maar eindelijk heb ik Elisabeth kunnen overtuigen mee te gaan. Maar ze wil geen onverwachte, onaangename verrassingen. Dus moet ik een weg zoeken tussen mijn avontuurlijke aanleg en wat zij wil "verdragen".
We zijn het er nu over eens om via Duitsland naar Denemarken te rijden en daar de veerboot naar Bergen te nemen. Op zich al 18 uren varen. Van Bergen naar de Geirangerfjord en dan dwars door Noorwegen. Op hotel ga ik niet en kamperen wil zij niet. Dat betekend puzzelen aan de weg en 's avonds overnachten in een "hytte" een klein chalet, zoals je die op campings in Noorwegen vindt.
De laatste week brengen we door in magistrale schoonheid van het Glaskogen natuurpark in Zweden, waar we 's avonds bij het kampvuur op de midzomer zullen wachten.
Waarna we de nachtboot van uit Goteborg naar Kiel nemen en hopelijk weer veilig thuis raken.
Michel Vandenbosch, kopman van Gaia heeft me behoorlijk in de war gebracht.
Als kind, groot gebracht met respect voor het zesde gebod, heb ik in de voorbije 50 jaar nogal wat souplesse aan den dag moeten leggen, om toch nog iets van de waarden van dat gebod overeind te houden.
Niemand heeft er bij de seksuele voorlichting, die ik kreeg, aan gedacht me in te lichten over het gebruik van dieren in het voldoen van eventuele wederzijdse behoeften, zoals de beklaagde in zijn verdediging aanvoerde
Mijn inzicht in het bestaan van dergelijke praktijken, is pas met de jaren gekomen, zij het met ongeloof en afschuw bij het idee alleen al!
Maar heel de voorbije rechtszaak rond een man die honden in een asiel misbruikte, zet mijn kijk op het recht op zijn kop!
Om te beginnen de uitspraak van de rechter: Honden poepen mag!
Het opent een hele reeks van mogelijkheden naar andere voorkeuren. Het duurde lang voor ik me kon inbeelden dat kiekenpoeper niet louter een scheldwoord was. Die mensen kunnen dus rustig met hun praktijk doorgaan, zij het dat het aan te raden is een condoom te gebruiken. Je weet maar nooit in tijden van vogelgriep.
Geiten poepen vooral in eenzame streken, zoals in de Alpen en de Pyreneeën, blijkt ook een bestaande praktijk te zijn. Vreemd dat er zo weinig bekend is over schapenpoepers. Misschien komt dat omdat zon kudde nogal groot kan zijn en het moeilijk is om je ding te doen met zoveel dom kijkende toeschouwers. Of komt het omdat zon schaap veel haar op dr poes heeft?
Over koeien poepen ken ik een mopken (mogelijk al met een lange baard)
Een boerken was alleen komen te vallen en had voor zijn huishouden een jonge meid aangeschaft. Op een keer komt die meid in de koeienstal en ziet tot haar verbazing dat boerken met zijn broek op zijn knieën op een melkkruk een koe misbruiken zou Michel zeggen. De meid vraagt: Maar boer toch kan ik iets voor u doen... Ja zegt dat boerken kunt ge misschien mijn kruk verzetten naar de volgende koe, want ik kan me moeilijk bukken
De mannen komen blijkbaar niet goed uit dit verhaal, maar waarom noemt men vooral kleine hondenrassen truttelekkerkes? Hoe weet ons Gaia kopstuk, dat die beestjes dat met hun volle goesting doen Hoewel
Misschien is dat weer iets voor Michel, hij is toch nog bezig met een misbruikte ezel.
Natuurlijk moesten die mannen van Gaia, met Michel op kop, zelf niet zon ezels zijn dan zouden ze allicht op meer krediet bij de rechtbank kunnen rekenen..
Michel zijn palmares spreekt boekdelen;
Als men 200 jaar lang, jaarlijks een volksgebruik in ere houdt, door boven op één van onze zo zeldzame bergen, levende visjes te drinken is Michel er al de kippen bij om dat te laten verbieden.
Als men al 500 jaar in zijn dorp jaarlijks aan ganzenrijden doet, steekt Michel daar wel een stokje voor.
Eeuwenlang beleefde iedereen vreugde en verwondering in het circus, leeuwen, olifanten en de rest buiten zegt Michel.
Zon dingen lukken hem allemaal wel, maar... honden poepen mag!
En heeft onze grote Gaia voorman ooit al eens gehoord over de gruwel die sommige mensen, overal ter wereld wordt aangedaan? Ik heb hem daar nog nooit iets over horen zeggen.
En Michel!
Nog maar een paar eeuwen geleden werden mensen wiens wenkbrauwen bij mekaar groeiden, aanzien voor weerwolven en mits een weinig pech op de brandstapel gezet.
Voorzichtig zijn hé jongen dat uw hondenliefde niet verkeerd wordt uitgelegd.
Intussen zal ik als Bor de wolf zelf wel opletten dat ik niet langs achteren gepakt word!
Het zieltogende Lierse, dat bij hoog en laag bezwoer zijn spelers te zullen blijven steunen, heeft aan 3 huiszoekingen en wat vage commentaar over bekentenissen genoeg, om deeerste3 spelers aan de deur te zetten. Naar eigen zeggen van het bestuur, kwetsbare, gemakkelijk beïnvloedbare jongens. Over teamspirit gesproken
Dag lucratieve broodwinning!
Dag eerlijk voetbal!
Dag vrolijke vrolijke vrienden van het team!
Maar eigenlijk wisten we al lang hoe de vork in de steel zat. Als de beerput van het prof voetbal nu echt open moet, is de kans groot dat het ondraaglijk gaat stinken.
Stel u voor beste voetbalbond, dat alle voetballiefhebbers terug naar het café voetbal moeten om een echte wedstrijd te zien.
OK toegegeven ook daar staan vaders van spelertjes uit de verliezende partij, tegen hun 9 jarig zoontje te roepen: Schopt hem zijn schenen af, godverdju !!! maar dat getuigt tenminste nog van de echte wil om te winnen.
Een vriend van mij baat een baanrestaurant uit in de haven. Een weldaad voor al die vele vrachtwagenbestuurders uit alle windstreken, die dag en nacht de haven aan doen.
Dag en nacht zei ik?
"Dag" lukt nog wel
Na een smakelijke biefstuk friet, zoals je die alleen in ons Vlaamse land krijgt voorgezet, wil het wel eens voorkomen dat de resten van de vorige maaltijd er alweer uit willen.
Ook daar is het restaurant van mijn vriend een zegen. Want het ligt als een eiland temidden van al die dokken en hun bedrijvige bedrijven. Wie in alle rust zijn grote boodschap wil doen kan die achterlaten in de toiletten van het drukbezochte restaurant.
Niks aan de hand dus
Maar er was ook nog "nacht"!
Na het sluitingsuur loopt het mis
De vrachtwagenbestuurders blijven vaak op de grote parking overnachten. Als mijn vriend s ochtends zijn rondgang maakt wordt hij geconfronteerd met wat na een dagje rest van de biefstuk friet.
Ontelbare drollen liggen, soms nog vers rokend, op de stoep. Anderen zijn net platgereden of al vastgekoekt aan het asfalt. Ze zijn er in alle maten, kleuren en vormen. Van degelijke respectabele opgerolde drollen over benepen keutels tot de uiterst dretsige vorm eigen aan diaree.
Sommigen zijn duidelijk met enig gevoel voor artistieke vrijheid neergepoot. Zo hing er eentje, stevige substantie overigens, kunstzinnig in S vorm omhoog gescheten aan de stootranden van de parking;
Mijn vriend kan er niet meer om lachen
De haveninstanties schuiven de verantwoordelijkheid voor de bouw van openbare toiletten in de haven door naar de gemeenten en die weer naar mijn vriend.
Mag ik een voorstel doen?
Aangezien vele van die vrachtwagenbestuurders geen vlaams verstaan, zet borden met afbeeldingen, pictogrammen heet zoiets, met hoe HET moet.
Men neme een plastic zakje (of zak, naargelang het formaat) en U kent het wel.
Voor platte drollen heb ik voorlopig geen oplossing!
Er is niets erger dan valse bescheidenheid. Dus siert het me, hier te durven stellen dat ik toch over een vrij grote algemene kennis beschik.
Groot was dan ook mijn verbazing, toen ik een week of wat geleden op TV zag dat voorbij Brugge een reusachtig woud bestond! Daar wist ik helemaal niets van!
Mijn verbijstering steeg boven het alarmpeil, toen ik hoorde dat dit woud overspoeld werd door duizenden everzwijnen, die bezig waren het woud te vernielen!
Nu weet ik wat een dergelijk beest kan aanrichten, om nog te zwijgen van de agressie die zich van zon dier meester maakt, als het in het nauw gedreven wordt.
Maar tot mijn geruststelling zag ik een groep onversaagde Bruggelingen, gewapend tot de tanden en met een vervaarlijke groep teckels, bij het ochtendgloren het woud intrekken.
Ontgoocheld zag ik hoe de groep onverrichter zake huiswaarts moest.
Ze hadden geen enkel everzwijn gezien, laat staan geschoten. Maar zei de man die het woord voerde ...dat betekent niet dat ze er niet zijn, het zijn sluwe beesten
Ik zit nu met een ei.
Wat als die beesten deze kant opkomen? Ik heb geen hond en alleen mijn broer heeft een loodjesgeweer
Ik vond altijd al, dat een West Vlaming een raar gevoel voor humor had, het soort humor waar enkel een andere West Vlaming om moet lachen. Die stelling wordt vandaag de dag overhoop gehaald door het blog "VERONTRUSTEVADER" Ik weet niet wie achter het blog zit, ik ken enkel zijn liefhebbende echtgenote Annie en zijn beste vriend Pros. Met zijn drieen brengen ze fijne ironisch - satirische humor. Oordeel zelf en ga eens kijken...
"A star is born" in bloggenland, zou mijn beste vriend Pros zeggen.
DE OOIEVAAR 
