DEEL 9 – "PIETROLLEKEN".xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Voor Doler er weer eens van door gaat, ontfutseld Bor hem nog volgend verehaal:

De gewoonte om na het zondige voorval, het aardappelkeldertje af te sluiten zou toch nog voor een ander incident zorgen!

Minoe …zo heette gemakshalve iedere kat op het erf, die een topfunctie had bereikt, was op een keer verdwenen. Niets bijzonders, soms bleven Minoes wel even weg! Soms kwamen ze ook nooit meer terug en dan werd er, naar verdienste, een nieuwe Minoe benoemd.

Dezelfde tante die Dolertje zo onzalig had betrapt, ging op zekere dag twee emmers aardappelen halen in het nu gesloten keldertje

Toen ze het deurtje opende kreeg ze alweer de schrik van haar leven. Een krijsende, uitgehongerde en stinkende Minoe vloog haar aan en stormde halfdood van angst, honger en dorst het erf op. Het arme dier was bij een vorige gelegenheid ingesloten geraakt.

Stinkende?

…Op de grond lag een kan petroleum, leeg…

Die had Minoe bij één van haar paniekaanvallen over zich gekregen.

Toen ze bedaard was vond Moeder het hoog tijd Minoe te wassen. Dat was een hele karwei. Maar ze zag er daarna schitterend uit.

Voor een paar dagen toch, want toen begonnen al haar haren uit te vallen en voor een tijdje moesten we het stellen met een naakte kat, ontdaan van al haar waardigheid.

Voor de rest van haar leven werd ze herdoopt tot Pietrolleken en er kwam een nieuwe Minoe!