Het beruchte "Hof van Aurora", nabij de Kruispoort, waar de Duitsers, altijd in verplichte aanwezigheid van de burgemeester en twee schepenen, de executies uitvoerde van personen die, meestal verdacht van spionage, werden veroordeeld.
Links en rechts van de poortdoorgang is er een bakstenen toren opgetrokken. Tevens staat er een schouw in de torens. Deze prentkaart werd verstuurd naar Gent in september 1904. De zegel is van 1 centiem, is grijs en van het type wapenschild. De gravure is van Albert Doms.
Verschillende hondenkarren staan aan de Smedenpoort. Gelukkig is de tijd voorbij dat honden als trekdier werden gebruikt. Door de poort hebben we een zicht op de Smedenstraat met op de achtergrond het Belfort. Let op de verschillende klederdracht links en rechts. Het is een uitgave van Nels.
De eerste poort werd gebouwd tussen 1297 en 1299. Er werden verschillende verbouwingen uitgevoerd. In 1367 kregen de meester-metselaars, Jan Slabbaerd en Mathias Saghen, de opdracht de Smedenpoort te herbouwen. Die zelfde Slabbaerd had ook de Boeveriepoort gebouwd. Links zien we het smeedijzeren hekken die de toegangspoort was tot een villa. Rechts zien we de huizen van de Hendrik Consciencelaan. Met paard en kar door de Smedenpoort. De kaart werd uitgegeven door Theo van den Heuvel.
De Smedenpoort rond 1896. Nog in de 19de eeuw werd bij de opschik van de vestingen deze molen met molenwal gesloopt. De tekst op deze prentkaart "La porte des Baudets" is verkeerd. Het berteft wel degelijk de Smedenpoort en niet de Ezelpoort. Deze kaart werd op 20 april 1905 verzonden naar Nijmegen in Nederland. De prentkaart is gefrankeerd met de groene zegel van 5 centiemen, type wapenschild.
Een laatste opname van Emiel Vermeulen aan de bolbaan. Deze prentkaart werd verstuurd op 30 maart 1922 naar Antwerpen. Het betreft een groene zegel van 5 sentiemen, afbeelding Koning Albert I.
De dochter van Emiel Vermeulen en Clementine Janssen, Emillienne, huwde met Henri Van Acker, die een wolhandel had aan de Langerei en lid was van de "Parispointers". Hun zoon Victor huwde met Rachel Rau, dochter uit herberg "'t Vinkske langs de Langerei.
Links van de kachel de stoel van "Van Dijck" en rechts deze van "Rubens", volgens de legende. Boven de haard hangt het portret van Jean Rapsaet, keizer van de St-Jorisgilde. In 1946 werd het portret terug gegeven aan de "Koninklijke en Prinselijke hoofdgilde St-Joris Stalen Boog" te Brugge.
Buiten "Kunstgenegen" was er ook nog een kaartersclub gevestigd, bestaande uit tien personen. Zij noemden zich dan ook "Cercle des Dix". Vlissinghe was een liberaal getint café. Doch men kan niet zeggen dat het een verzamelplaats was van politiekers. De kaart is een uitgave van "Star".
Emiel Vermeulen achter de toog van zijn café. Emiel was een gewezen kleermaker uit de Groenestraat. Hij was 29 jaar toen hij de zaak overnam van Pierre en Lotje. Zijn vrouw Clementine Janssen, was strijkster van beroep. Zij werd geboren te Brugge op 25 mei 1873. Zij huwden op 30 januari 1901.
Binnenzicht in de herberg met bovenaan links en rechts van de schouw de keizerlijke strohoed en de gekroonde gans, waar vele verhalen de ronde over doen.
Prentkaart met Emiel Vermeulen en zijn hond. Op het einde van de straat komen we in de Jeruzalemstraat. De kaart werd op 1 september 1907 verzonden naar Peruwelz. De prentkaart werd afgestempeld in het station te Brugge. De zegel is van 1 centiem en is van het type wapenschild.
Sedert lange tijd is de oude herberg Vlissinghe gevestigd in de Blekersstraat, een van de smalste en kortste straatjes van Brugge. De man op de foto is Emiel Vermeulen, die samen met zijn vrouw, Clementine Janssen, de herberg uitbaatte van 1901 tot 1918. Op de achtergrond zien we de Poortersloge.
Het schilderij hiernaast is een werk van Joostens. Het staat tevens op de kaft van het prachtige boek van auteur Eduard Trips, "Café Vlissinghe een eeuwenoude herberg", in 1986 uitgegeven door de Westvlaamse Gidsenkring. De herberg Vlissinghe is een van de oudst bekende en welbeklante estaminets. Het huis bestond al in 1515. De kaart werd uitgegeven door Henri Georges onder het nummer 6.
Het beruchte "Hof van Aurora", nabij de Kruispoort, waar de Duitsers, altijd in verplichte aanwezigheid van de burgemeester en twee schepenen, de executies uitvoerde van personen die, meestal verdacht van spionage, werden veroordeeld.
