Hier zien we het kleurrijke schilderij "Volkskundig boeket" uit 1984 van de Bretoense schilder Jacques Le Flaguais, die van 1976 tot aan zijn overlijden in 1986 in Brugge woonde. Verder is er nog een suikerbakkerij, patacons, koekplaten en chocoladevormen, een apotheek, een verzameling oude klederdracht, een hoedenmakerij, een pijpenverzameling, devotionalia en andere interressante zaken te bekijken.
In de kruidenierswinkel van de 19de- eeuw en begin 20ste-eeuw stond de droge haring te koop naast de petroleum. Op de toonbank staat de koperen weegschaal en de winkelkoffiemolen. Daar alles nog werd uitgewogen waren de papieren zakken zeker nodig. Het ijzeren hekje diende om het geldschof te beschermen. De kerfstokken hangen naast de papieren zakken. Het is een latje waarin men kerfjes maakte die een bepaald getal of een bedrag konden betekenen. Bovenaan was er een verdikking die er werd afgesneden als de rekening werd betaald. De kerfstok bestond uit twee delen, één voor de winkelier en een voor de koper.
De schoenmakerij die je hier ziet toont zowel de ambachtelijke aspecten als de opkomst van de mechanisatie in het schoenbedrijf als huisnijverheid. Het maken van lederen schoenen vergt veel handenarbeid, daardoor bedroegen de loonkosten 50% van de produktiekosten. De schoenmaker zat meestal op een lage stoel zonder leuning. Voor het maken van een paar schoenen had men als volle vakman een ganse dag nodig. De schoenmaker draagt een blauwe voorschoot met lederen borstlap om zich te beschermen tegen het uitschieten met het schoenmakersmes. De meest gebruikte gereedschappen hingen aan een rek. Zie ook de mooie collectie schoonleesten in de kast naast de schouw. Verder zien we een naaimachine en andere gereedschappen nodig bij het maken van schoenen.
Deze schoolklas is een voorbeeld uit de jaren 1920 met uitlopers tot de jaren vijftig. Schoolbanken met lei en griffel, die kwamen geleidelijkin onbruik na 1920. vooraan de lessenaar van de onderwijzer en het schoolbord. Tegen de zoldering zien we de lange zwarte kachelpijp. Rond de kachel plaatste men een ijzeren hekje om ongelukken te voorkomen. Aan de muur hangt een kruisbeeld en de foto's van Koning Albert I en Koningin Elisabeth. De schoolplaten waren zeer belangrijk voor het leren bekijken van die platen. Verder zien we nog de inhoudsmaten, gewichten en de meetkundige lichamen. Er staat ook n og een rekenraam. In de schoolbank zien we een porseleinen inktpot met pen. De onderwijzer draagt de kleren van de orde van de "Broeders van Liefde" die in heel wat scholen aanwezig waren.
De Vlaamse woonkamer, die in feite een combinatie is van woonkamer en keuken, geeft een beeld van het dagelijkse leefmillieu omstreeks 1900. Centraal zien we de Leuvense stoof die opkwam in de tweede helft van de 19de-eeuw. Links zien we een spinde. Op de vloer zien we een draagbare voetverwarmer, een kinderwieg, een kinderstoel en looprek met wieltjes om de kinderen te leren lopen. Een klossenwinder is vastgemaakt aan de tafel. Op deze tafel staat een glazen vliegenvanger en een petroleumlamp.
Geinspireerd door het Parijse voorbeeld stichtte men in Brugge eveneens een "Chat Noir". Op 14 oktober 1894 kwam men voor het eerst samen in het zaaltje van café Lion Belge in de Langestraat. Het werd al vlug een bloeiende vereniging met veel activiteiten waaronder, het organiseren van literaire voordrachten, van concerten en van kunsttentoonstellingen. Er was ook een leeskabinet en een spaarkas. Waar er in 1898, 43 leden waren, verminderden de acticiteiten na 1900 drastisch, wat het einde betekende. De sprekerston en de affiche van Theophiel Steinlen uit 1896 werden bewaard. De herberg is nog altijd in gebruik. Een cylinderpiano uit 1910 speelt een tiental oude melodietjes. In de voutekelder ziet men voorwerpen in verband met het brouwersvak.
Het uithangbord "De Huzaar" is een polychroom houten beeld, eind 18de-eeuw, van de tabakszaak Van J. Duvivier te Brugge. Deze tabakszaak was gelegen op de hoek van de Vlamingstraat en de Korenbloemstraat. De tabakswinkel werd in 1866 afgebroken samen met enige andere huizen om plaats te maken voor de Stadsschouwburg.
Op 27 augustus 1982 werd de nieuwe vleugel van het museum in gebruik genomen, (ondertussen is er weer een nieuw deel toegevoegd) met op de hoek van de Balstraat en de Rolweg de museumherberg de "Zwarte Kat". De heropening vond plaats op 29 april 1989. Voor de achterkant van het gebouw werd gekozen voor een vergroting door toevoeging van een galerij in glas. In de galerij leidt een trap naar de tentoonstellingruimte op het eerste verdiep.
In de Franse periode werd de Balstraat vertaald in rue de la Balle en die werd officieel aanvaard. De naam Balstraat komt van de naam Balc. In de archieven is er in 1298, 1398, 1427 en in 1543 sprake van Balcstraete. Balstraat komt in 1559 voor het eerst voor in de archieven. De huidige naam Balstraat is in feite een vervorming van de oorspronkelijke benaming Balcstraet.
Het Stedelijk Museum voor Volkskunde werd ingehuldigd op 29 juni 1973 en vond een passend onderkomen in de "Schoenmakersrente", de godshuizen van de schoenmakersknechten in de Balstraat. De inhuldiging werd bijgewoond door Achille Van Acker, minister van staat. Het gebouw daterend uit de 17de-eeuw, bestaat uit acht eenkamerwoningen, waarvan er twee zijn voorzien van puntgevels, terwijl de andere dakkapellen vertonen. Het is beschermd als monument.
De rijven van Sint-Donaas en Sint-Basilius worden door priesters gedragen, voorafgegaan door de misdienaars met kruis en kaarsen. Op de achtergrond de Rijkswacht te paard.
