Wanneer men werd binnengebracht, werden ze opgesloten in een cel tot ze voor de raadkamer waren verschenen. Bij bevestiging van hun aanhouding mochten ze naar de gemeenschappelijke afdeling, sectie genaamd.
De refuge was vanaf 1918 een echt toevluchtsoord die men "Rijksweldadigheidsgesticht" noemde. In die tijd was het vooral bevolkt met bedelaars, landlopers, vrouwelijk mentaal gestoorden en vele andere minder bedeelden en verstotenen uit de maatschappij. Al die mensen waren toevertrouwd aan de zusters Sint-Vicentius a Paulo van Anzegem, die hen in de vele moeilijke momenten bijstonden.
Het gebouw met zijn hoge muren in de Zandstraat, richting expresweg. Men kan zich de vraag stellen : Wie bevolkt dit enorme gebouw ? Wat gebeurd daar eigenlijk ? Hoe brengt men daar de dagen door ?
In de Zandstraat te Sint-Andries, bevindt zich de vroegere "Refuge". Het prachtige gebouw in neo-gotische stijl, werd gebouwd onder leiding van architect L. Bouckaert, tussen 1902 en 1914. Het ganse terrein was twee ha. In 1934 kocht men nog 12 ha weide en akkergrond bij. Op de foto hebben we een algemeen zicht op de refuge. Het stuk akkergrond is nu ingenomen door de expressweg.
