(spasme = kramp)
(spasmofilie = aanleg of neiging van het organisme voor krampachtige aandoeningen, xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1. verhoogde sympatische tonus met invloed op contractibiliteit bloedvaten, orgaanfuncties, bloeddruk…
2. verhoogde spiertonus met eventueel tetanie,

Sympatisch:deel van het autonome zenuwstelsel)

Spasmofilie of autonome dysfunctie zoals het in de Angelsaksische medische literatuur wordt genoemd, is een syndroom d.w.z. een verzameling klachten die men als één geheel aanwijst. De klachten hebben meestal te maken met overprikkelbaarheid van de spieren. Problemen zoals het Da Costa syndroom, panic disorder, het hyperventilatiesyndroom en spastisch colon vallen onder de noemer spasmofilie.

Kort kan het mechanische als volgt beschreven worden:
stress doet spiertonus en sympatische prikkeling verhogen en kan zo als trigger (= uitlokken) voor toename klachten zorgen. Een magnesiumtekort verhoogt de spiertonus en kan als onderhoudende factor werken. Een verhoogde adrenerge tonus beïnvloedt het magnesiummetabolisme. Een toename van lipiden in het serum kan magnesum en calcium binden. Een verhoogde adrenerge tonus geeft aanleiding tot een shift van magnesium van intracellulair (binnen de cel) naar extracellulair (buiten de cel).

Adrenerg(isch)= met betrekking tot sympatische zenuwvezels die bij prikkeling stoffen produceren met een effect als van adrenaline.

Het klachtenpatroon kan zeer uiteenlopend zijn; hyperventilatie, tetanieaanvallen*, spierkrampen, vermoeidheid, angst, slapeloosheid, duizeligheid, kortademigheid, pijn in de borst, buikpijn, oprispingen, koude handen / voeten, onverklaarde huiduitslag…

(tetanie = een syndroom gekenmerkt door hyperreflexie en krampachtige buiging van polsen en enkels, meestal gevolgd door spierkrampen over het gehele lichaam)

Deze klachten kunnen ook voorkomen bij tal van andere aandoeningen. Vandaar dat de huisarts eerst alle andere mogelijke oorzaken zal nakijken voor hij doorverwijst naar een internist.

Voor spasmofilie is er geen kant- en klaar remedie zoals bij griep. Dat kan zeer belastend zijn zowel voor de patiënt als voor de behandelende arts. Daarom is het zo belangrijk dat men een goed contact opbouwt met wederzijds vertrouwen. Dat vraagt tijd en inzet van beide kanten. Wees dus niet te snel ontmoedigd en vermijd doktershopping.

Om de klachten te verminderen of te voorkomen kan men het best alcohol vermijden en zorgen voor een gezonde en gevarieerde voeding rijk aan calcium en magnesium.

Omdat de spieren pijn doen zal men minder (durven) bewegen waardoor men ‘gedeconditioneerd’ raakt en de revalidatie moeilijker wordt. Tracht daarom in conditie te blijven door voldoende - veilig - te bewegen en door een goed bewegingspatroon (bewegen maar niet belasten).

Wandelen en fietsen - soms ook zwemmen - zijn ideaal, het liefst elke dag 30 min (mag ook 3 x 10 min zijn).
Men kan bv. een wandelschema inpassen in de dagactiviteiten door naar de bakker / vishandel / krantenwinkel te wandelen. Of doe regelmatig mee aan de gezondheidswandelingen in je buurt. Beweeg altijd op het eigen tempo en vermijd sporten met piekinspanningen zoals tennis, voetbal, squash.

Een pro-actief * beleid met o.a. rekoefeningen, antigifoefeningen voor het houdingsapparaat en pas in latere instantie spierversterkende oefeningen zorgen dat de mobiliteit en de weerbaarheid beter wordt. Soms is cardiovasculaire training aangewezen. Er zijn specifieke programma’s uitgewerkt voor spasmofilie patiënten.

Pro-actief = zo vlug mogelijk een directieve therapie opstarten. Een directieve therapie is een behandelvorm waarbij de therapeut actief gebruik maakt van verschillende therapeutische strategieën en huiswerkopdrachten geeft om richting te geven aan veranderingen. De nadruk wordt hierbij steeds gelegd op wat nog kan, niet op wat niet kan.