Nee, wij honden zijn niet plots gaan lezen in Böll’s boek hoor.  Na het eten ’s namiddags gaan we altijd met de baasjes in de steentjestuin.  We hadden vandaag niet veel zin om te spelen.  We bleven allemaal heel dicht bij baas vrouwtje om een lekkere knuffel te krijgen.   We stonden zo dicht bij baasje dat er haast geen plaats meer was.  Leuk hoor zo een zachte aai van baasje.  Mijn  vriendin Luna had haar winterjasje aan maar dat heb ik niet nodig hé.  Ik heb een dikke vacht die mij lekker warm houdt.  Mijn twee wilde vriendjes Loes en Marie-Carmen speelden verstoppertje in de huisjes-tuin.  Een dikke knufpoot van mij en tot straks.  Nu ga ik eerst lekker slapen en dromen van een dik been.  Iwan.

01-02-2010 om 10:31 geschreven door jef deklerck

Vandaag was het weer van dat.  Een fijn tapijtje van sneeuw en hagel in de tuin.  Tijd om te rennen vonden Marie-Carmen en Loesje.  Sneeuw of geen sneeuw Marie-Carmen rent elke morgen haar tong uit haar lijf.  Af en toe varieert ze haar parcours.  Er staat geen maat op haar snelheid en zelfs Luna is een maatje te klein voor haar.  Ook Loesje haalt haar hart op bij het rennen door de tuin.  Loesje heeft wel telkens een tennisbal, een kwast of zo maar een takje in haar muil.  Allebei gaan ze bij het afslaan links of rechts liggen in de bocht.  Onze kleine zorgenpups zijn gegroeid tot supersnelle windhonden.  Dikke knuffel van Marie-Carmen en Loesje .

30-01-2010 om 16:19 geschreven door jef deklerck

We hadden vandaag dollepret in de steentjestuin.  Alle hondjes houden op de middag hun siësta.  Dat komt door al die spaanse galgo’s.  Ik doe natuurlijk ook mee: ik ben tenslotte al goed geïntegreerd hé.  De baasjes doen daar ook aan mee hoor.  Na de siësta gaan we eten.  Bij mijn spaanse vrienden duurt dat echt niet lang hoor.  Precies of ze denken dat ze straks geen eten meer krijgen.  Vreemd.  Nadien wordt het pas interessant.  Dan gaan we met zijn allen spelen met baasje.  Baasje gooit dan een balletje en ik ga het terughalen.  Leuk hoor maar toch een beetje vreemd dat mijn vrienden niet mee spelen.  Misschien zijn ze wel een beetje bang van zo’n klein balletje ofwel hebben ze nooit leren spelen.  Soms speelt baasje haasje over met mij.  Dan mag ik lekker tussen haar benen door.  Soms gaat ze plots lopen en dan lopen we er met zijn allen achter.  Loes en Marie-Carmen spelen in de huisjestuin.  Ze spelen daar verstoppertje en pak me als je kan.  Als iedereen naar binnen gaat met baas mag ik nog lekker doorspelen.  Dan heb ik de steentjestuin alleen voor mij. Voilà een knipoog en een stevige poot van mij Iwan.

28-01-2010 om 15:41 geschreven door jef deklerck

Marie-Carmen is 9 maand bij ons.  Ze rent als een echte windhond en is enorm wendbaar.  Het liefst van al rent ze met Luna.  Ze maken er een spelletje tikkertje van.  Ons klein zorgenkindje is een ranke jonge dame aan het worden.  Een hele grote galgo zal ze wel nooit worden daarvoor heeft ze het te moeilijk gehad de eerste weken van haar leven.  Iwan die net 8 maand oud is laat ze nu links liggen.  Onze barsoi is echt geen partij voor “ons kleintje”.  Hij heeft teveel macht.  Marie-Carmen trekt dan ook meer op met Luna en Loes. ’s Avonds vleit ze zich dolgraag tegen baas Anneke in de zetel.  Dan valt ze zalig in slaap. Een scherpe knuf van mij Marie-Carmen.

25-01-2010 om 10:32 geschreven door jef deklerck

“Alles is hier nu rustig, we haalden Lou-Lou op in Aalter .  Het kleintje ziet er prachtig uit en het is een echt knuffeltje. We zullen haar Chica noemen, "ons meisje". We waren heel zenuwachtig.Het is immers de eerste keer dat we een galgo-puppy adopteren.(19 januari 2008)”

Vandaag is Chica 2 jaar bij ons.  Ze is een rijzige slanke jongedame geworden die weet wat ze wil.  Ze speelt graag in de groene tuin en ploetert door het slijk.  Ze gaat dolgraag mee op wandel. ’s Avonds vleit ze zich neer voor de warme kachel  op haar doggy-bag. Binnenhuis speelt ze dolgraag met Loes op het speeltapijt.  Het gaat er niet altijd even zacht aan toe hoor.  Op Ike onze jack Russell kan ze verschrikkelijk boos uit de hoek komen.  Het nerveuze beestje werkt op haar zenuwen.  Onze blindgeboren galgo wordt door iedereen in de roedel gerespecteerd en aanvaard.  Het was een groot avontuur toen we Chica adopteerden en als we nu 2 jaar verder terugkijken krijgen we een warm gevoel.  Voor ons is onze Chica een grote keppe waarbij we dikwijls vergeten dat ze “blind” is.

19-01-2010 om 16:37 geschreven door jef deklerck

Vreemd!  Op een morgen was al dat wit verdwenen.  Gedaan met stoeien in de sneeuw.  De tuin is een beetje een slijkjestuin geworden.  Toen kwam de zon terug.  Heerlijk buiten lopen met de neus in de wind.  Ik heb nieuwe speeltjes gekregen van baasjes.  Gisteren heb ik mijn piep-speeltje lekker verstopt.  Zo kan Loesje het niet meer vinden en stuk bijten.  Maar baasje vond dat maar niks en hij heeft mijn speeltje gevonden.  Nu de zon schijnt mag ik extra lang helemaal alleen op het plein spelen.  Ik denk dat ik een beetje te groot en te geweldig ben voor mijn “kleine vriendjes” de galgo’s.  een aaitje met mijn voorpoot vinden ze niet leuk.  Allez, pootje van mij Iwan.

17-01-2010 om 19:03 geschreven door jef deklerck

Het is vreemd plots te beseffen dat onze blinde galgo-pup 2 jaar geworden is.  Chica kwam als klein blind pupje bij ons in januari 2008.  Het hulpeloze wezen is uitgegroeid tot een zelfzekere galgo-dame die feilloos haar weg vindt in de tuin en huis.  Ze wordt in de roedel door iedereen gerespecteerd.  Ze geniet met volle teugen van haar korte rennen in de tuin en is soms met geen middel binnen te krijgen.  Ze brengt Viento, onze oude knar, in de war met haar avances en draait als een verliefde meid rond hem heen.  Het oude mannetje  herleeft warempel zijn jeugd.   Onze windhonden zijn in deze koude winterse dagen super actief in de tuin en je krijgt ze verdomd moeilijk terug binnen op hun plekje in de warmte.  De kortharigen, Luna, Viento en Trueno eten nog steeds buiten hoe koud het ook moge zijn.  De langharigen, Fé, Chaska en Belleke genieten met volle teugen.  Onze barsoi Iwan kan van het winterweer niet genoeg krijgen.  Hij houdt helemaal niet van de ronkende kachel en is blij als hij mag buiten spelen.  Marie-Carmen en Luz kunnen het niet schelen of het koud of warm is.  Zij rennen alsof ze in 2012 deelnemen aan de olympische spelen.  Ike blijft Ike.  Een jack Russell past zich aan alles aan. Een winterslaap voor Spaanse windhonden zit er bij ons echt niet in.

07-01-2010 om 22:31 geschreven door jef deklerck

Het was een helse oudejaarsdag met een roedel honden die er vandaag nog eens een goeie knoeiboel van gemaakt hebben.  Viento heeft de tuin eens grondig gestofzuigd met de bekende smakelijke gevolgen achteraf.  We hebben alle luiken dichtgehouden vannacht zodat de honden geen lichtflitsen van het vuurwerk zagen.  Om de knallen niet te horen hebben we om middernacht eens keihard “the summer of 69” gedraaid.  Het hielp verdorie nog ook.  Gelukkig was het geld van de buren vlug op.  Crisistijd in dit dwergenland.  Onze regering vond er niets beter op ,op de valreep van het nieuwe jaar een lieve brief te sturen met de mededeling dat de pensioenen van de overheidsdiensten pas op 4 januari uit betaald worden.  Goed bestuur didier, yves,michel dardenne en alle anderen …en maar zuipen op het nieuwe jaar hé mannen.  Voor iedereen een gelukkig en gezond 2010.

01-01-2010 om 00:00 geschreven door jef deklerck

Op kerstavond werd Iwan 7 maand.  Onze barsoi is uitgegroeid tot een kerel van formaat.  Hij houdt enorm van ravotten in de tuin.  Hij voelt zich in zijn nopjes in de vrieskou en huppelt in de sneeuw als een jong veulen.  De “liefde” van Marie-Carmen voor Iwan is wat bekoeld nu ze bemerkt dat Iwan véél, véél groter en sterker geworden is.  Iwan kan echt met alle honden opschieten en zelfs Trueno onze oude knar krijgt af en toe een voorzichtige knuf.  Alleen Ike, onze piepkleine jack russell, vindt hij niks.  Veel te korte pootjes en te “laag” bij de grond.  Ike kan ook wel eens gewoon vals en geniepig uit de hoek komen en zijn tanden zijn nog altijd vlijmscherp.  Dikke poot van Iwan.

26-12-2009 om 20:27 geschreven door jef deklerck

wit bevroren  adem op een huid van glas

als zacht zoethout en oliebollengeur

- lopen straten leeg -

de jenevertent sluit haar deuren

de lucht van leegte vult mijn dorp en

achter elke deur het klatergoud

en  warme wijn

om de koude van oud jaar te vergeten

loop ik als zwerver door de nacht

en adem doodgewoon zalig

tel de sterren verloren aan de hemel

wens ik jou  een paradijs in blauw

dan kan de wereld mij gestolen worden

als wit bevroren adem

word ik even zivagho ondergesneeuwd en

kras ik woorden op de ijsruiten

- hou van jou -

24-12-2009 om 09:40 geschreven door jef deklerck

24-12-2009 om 09:30 geschreven door jef deklerck

Tijdens de morgen stoeipartij kwamen loesje en belleke onzacht in aanvaring.  Loes is een echte terrorist die zelfs Obama zou schrik aanjagen.  Na een zoveelste wilde achtervolging à la Speed deelde belleke in de brokken.  Mevrouw belleke is nu ook geen doetje hoor.  Ons angsthaasje is de absolute “waakhond” in huis die er nogal eens durft “invliegen” als loes of Marie-carmen “weer” eens onstuimig zijn.  Het resultaat is een ferme jaap net onder haar rechteroog.  Ook chaska liep op dit moment met hen mee.  Wie de daderes was, is een kluif voor Witse.  Het kon erger geweest zijn!  Chaska en loes waren zich natuurlijk van geen kwaad bewust.  Viento en luna kwamen nadien belleke troosten en een likje geven.  Belleke zal nog een hele tijd moeten wachten eer ze roedelleidster kan worden.  Ze is gewoon nog een beetje te “groen” achter de oortjes en zolang luna…maakt ze geen schijn van kans.  Ondertussen werd baasje gisterenavond “geflitst” in zijn dokter Zivagho kostuumpje…

21-12-2009 om 21:11 geschreven door jef deklerck

Vanmorgen zijn onze honden wakker geworden in een sneeuwlandschap.  Er lag een dik pak sneeuw in de tuin.  De pups Marie-carmen en iwan keken verwonderd en besnuffelden het witte goedje.  Onze oudere galgo’s hadden eerst niet veel zin.  Onze honden nemen de maaltijd buiten of het nu zomer of winter is.  Iwan onze Russische barsoi was vanmorgen echter met geen stok binnen te krijgen.  Hij huppelde en sprong in de sneeuw alsof hij in de toendra van siberië was.  Hij graafde zijn speelgoed uit de sneeuw als een reddingshond.  De dolle pret begon pas echt toen ook luna en Marie-carmen kwamen meespelen.  Ze renden achter elkaar en sprongen over de buxushaagjes als volleerde steeple lopers.  Een schitterend zicht om zien.  Zelfs onze blinde chica huppelde als een wild veulen door de tuin.  Onze galgo’s hebben vandaag hun hartje opgehaald.  Nu de avond valt liggen ze zalig te pitten rond de kachel.  Alleen baas anneke vond het maar niks deze morgen toen ze door de sneeuwstorm vanmorgen met de wagen naar Brugge moest.

17-12-2009 om 16:42 geschreven door jef deklerck

De zonsopgang was een schitterend schouwspel.  De vallende sterren aan een prachtige sterrenhemel waren adembenemend. Maar het valt niet mee om een roedel Spaanse galgo’s eten te geven in een bijtende ijskou.  Luna en de oudjes kregen hun jasje aan.  De ruwharigen en onze barsoi Iwan lieten het niet aan hun hondenhart komen.  De pups keken vol verwondering naar dat witte koude goedje op het gras.  De crossweide is stijf en hard bevroren.  Dat wordt uitkijken voor ons jong geweld Loesje en Marie-Carmen als ze straks rennen.  Voor Luna wordt het dubbel uitkijken nu haar pootjes opgezwollen zitten door de demodex aanval. Onze Iwan vindt het dolle pret te lopen op een harde ondergrond.  Hij is dan ook een Russische barsoi.

14-12-2009 om 10:55 geschreven door jef deklerck

Iwan gaat met baasje op stap.  Voor Iwan is alles nieuw.  De voorbij rijdende auto’s laten hem schrikken.  Hij is heel nieuwsgierig naar mensen maar blijft het liefst dicht bij baasje. We hebben samen “de tosca-toer” gewandeld en het beviel onze grote jongen en het baasje heel goed.  Iwan zal wel moeten wennen aan het verkeer.  Het wordt stukje bij stukje opbouwen en veel wandelen zal hem vlug vertrouwen geven.  Na zijn wandeling viel hij zalig in slaap.  Vanmorgen heeft hij een “slimme” manier gevonden om het veiligheidsrekje toch open te krijgen.  De sloeber plofte zich gewoon languit in baasjes zetel als een echte deugniet.  Dikke poot van Iwan.

07-12-2009 om 11:39 geschreven door jef deklerck

Loesje is nu een jaar bij “ons”.  Op 22 november 2008 kwam onze kleine galgo-pup bij ons wonen.  Ze woog net 3 kg en had last van erge diarree.  Met de nodige medicatie kwam onze kleine meid er door.  Belleke nam ze samen met Luna onder haar bescherming.  Vandaag is onze meid een fikse galgo-meid geworden die rent als de besten.  Ze kan met iedereen aardig opschieten al heeft ze een boontje voor Iwan, onze barsoi-pup.  Met Marie-carmen gaat ze geregeld in de clinch en dan vliegen de stukken ervan.  Op het plein kan ze iedereen in het behang jagen en dan wordt er op haar “gejaagd” door Luna, Belleke en Marie-Carmen.  Zelfs Chaska komt uit haar pijp.  Toch kan ze uit iedereens “pootjes” blijven door haar snelheid en wendbaarheid.  Met Iwan alleen op het plein is Loesje een rustige galgo.  Onze tijgerin is een beetje Luz (licht) geworden binnen onze roedel in deze donkere decemberdagen.  Net nu Ramses Shaffy aan zijn laatste reis begonnen is luister ik met alle hondjes rondom mij naar “Laat me”….  

02-12-2009 om 21:03 geschreven door jef deklerck

Eindelijk een ochtend om eens naar adem te happen.  Zalig gevoel zonder regen!!!  Geen jasjes aan, geen kletsnatte honden en een beslijkt baasje.  Marie-Carmen en Iwan hebben kunnen ravotten dat het een lieve lust was.  Geen slijkpootjes dwars door de living.  Gewoon zalig gevoel en af en toe een flard zon.  Deze namiddag met z’n allen lekker siësta en nadien lekker rennen op het plein en in de groene tuin.  Vanavond was het echter weer van DAT.  Na een avondje “thuis”, “ man bijt hond” en andere slaapverwekkende tv in een druilerige regen naar buiten voor het avondritueel.  Gelukkig maakte de warmte van de kachel veel goed.  Luna en Chica hebben zich tegen de kachel genesteld en ze zullen hun plekje met hand en tand verdedigen.  Ik zie het al gebeuren: straks liggen al onze honden rond de snorrende kachel te genieten.

30-11-2009 om 22:17 geschreven door jef deklerck

Ik hou niet meer van regendagen.  De laatste bladen waaien verloren in de tuin.  Ik heb lak aan jagende wolken en de stevige wind die mijn vlakke land verzuipt in tristesse.  Ik kan net de regenbuien voor blijven als de honden eten.  Alleen iwan loopt stralend tussen de plensbuien door.  Ik mis het blauw en de warmte van de zon. Helaas.  Het begint na 6 opeenvolgende dagen op mijn “systeem” te werken.  De tuin lijkt herschapen in een modderveld maar daar trekken onze galgo’s zich niets van aan.  Ze hollen en rennen achter elkaar en het slijk spat meters ver in het rond.  Het resultaat nadien mag gezien worden.  Kletsnatte en beslijkte honden van boven tot onder.  Zij amuseren zich “rot” maar ik kan er niet mee lachen.  Je krijgt er zomaar een paar binnen in huis.  Dat wordt dan dweilen met de kraan open.  Loes , luna, feetje en chaska zijn de modderduivels van dienst.  Iwan is zich van niets bewust en houdt van “elk weertje”.  Als hij maar buiten kan spelen dan is alles oké.  Alleen is onze barsoi pup een beetje heel erg onhandig in het remmen en gaat hij dan ook veelvuldig “slippen” met een buiklanding tot gevolg.  Dat geeft wat extra kleur aan zijn pels.  Onze rakker stoort zich nergens aan en geniet met volle teugen.  Nu de houtkachel terug brandt heeft chica, onze blinde galgo, haar plek dicht bij de kachel terug opgeëist. Zalig om haar te zien genieten van de warmte op nauwelijks een halve meter van de kachel met het kinderrekje er lekker tussen.  Voor mij mag het nu wel stoppen met regenen.  Maar ja… ik wik en Frank Deboosere beslist!!!

28-11-2009 om 20:54 geschreven door jef deklerck

Vreemd dat ik het nu pas opmerk: ik heb maar vier berichtjes op de blog staan over belleke.  Dan nog van 2008 warempel!!!  Ons belleke was een angsthaas en dat is ze eigenlijk nog altijd.  Bij bezoek van mensen die ze helemaal niet kent “duikt ze onder”.  Je mag dat heel letterlijk opvatten.  Ze verdwijnt gewoon, ergens achter een zetel, in een hoekje, onder een tafel of als het kan dicht bij baasje.  In huis heeft ze een strategische plaats gekozen: dicht bij het raam met een overzicht op al wie binnenkomt in huis.  Haar trauma van reageren op piepende geluiden zal eeuwig blijven.  Dan gaat ze rusteloos op zoek tot je ze kan bedaren.  In de steentjestuin houdt ze alles in de gaten en gaat bij het minste verdacht geluid aan het blaffen.  ’s Avonds duldt ze alleen loesje dicht bij haar en dan legt ze teder haar pootjes bovenop haar.  Haar misvormde achterpoot belemmert haar niet bij het hollen in de groene tuin, maar in de steentjestuin gaat ze als het snel moet gaan op drie pootjes.  Samen met luna houdt ze loes en Marie-carmen onder controle en dat is heel dikwijls nodig.  Ze is een statige galga geworden die haar moederinstinct en haar opgelopen trauma waarschijnlijk nooit meer kwijt geraakt. 

25-11-2009 om 00:00 geschreven door jef deklerck

Vandaag is trueno (spaans voor donder)2 jaar bij ons thuis.  Hij was een graatmagere mishandelde oude galgo overdekt met beten en kwetsuren.  In zijn beide achterpoten de sporen van gruwelijke mishandeling door vastgeketend te hangen.  Zelfs blaffen kan hij niet meer.  Je wonden zijn geheeld maar diep in jou blijft de pijn en blijf je liever stilletjes genieten van je oude dag op “jouw kussen”.  Je bent de patriarch van onze roedel door iedereen gerespecteerd en ook wel een beetje gevreesd.  Je mag zelfs van luna altijd eerst naar buiten om te eten. In de zomer als de zon schijnt lig je languit op je matras in de tuin te genieten.  ’s Avonds verander je in een actieve hond die er op staat dat “zijn” baasje met hem een blokje gaat wandelen.  Dan geniet hij van elk geluid, elke geur…hoe hij de hel in spanje overleefd heeft kunnen we alleen raden.  hij is een schat van een galgo die we stil koesteren en knuffelen als hij ondanks alles wat mensen hem aangedaan hebben toch een knuffel komt halen.

Trueno

“cancion por 923714”

donder zal je heten

rosharige graatmagere hond

genageld aan een muur van schande

kleurige ster met je kromme poten

je kop hooggeheven

koning van het donker

je smalle lijf geketend

verlang jij naar het vuur Prometheus

donder zal je immer heten

en in de wind de maan bidden

ik kom naar huis

wanneer in het noorden de lucht kleurt

ben je eindelijk thuis

voorgoed

siempre

trueno

24-11-2009 om 10:45 geschreven door jef deklerck