Als baas Anneke in de keuken kookt dan help ik haar een beetje.  ik sta dan lekker op mijn achterpoten en kijk naar buiten in de tuin.  Elke dag houden al mijn vriendjes een siësta.  Dan liggen ze allemaal zalig te soezen op hun pootjes kussens.  Ik doe mijn hazenslaapje in de keuken.  Maar vandaag zou ik het eens anders doen.  Toen al mijn vriendjes en de baasjes nog hun slaapoogjes uitwreven besloot ik even de boel op stelten te zetten.  Ik glipte door het poortje en stormde naar mijn vriendjes.  Tsjonge, tsjonge, wat keken ze allemaal raar op.  Ik sprong met een flukse wip in de zetel.  Mijn vriendjes kwamen mij uitgebreid feliciteren met dat huzarenstukje.  Loesje en feetje kwamen mij knuffelen in de zetel.  De baasjes konden er zelfs mee lachen.  Ik heb geen brokken gemaakt.  Gelukkig maar.  Ik moet dat kunstje nog vast eens over doen.  Chica had ondertussen mijn pop te pakken gekregen maar dat zal mij een zorg zijn.  Nu de dagen lengen mag ik ook lang lekker lang en veel buitenspelen.  Grote knuffelpoot van mij Iwan en tot straks.

21-03-2010 om 21:09 geschreven door jef deklerck

Het was een schitterend weekend.  Baas anneke had een verlofdagje en het weer was prachtig.  Baasje heeft zaterdag het leuke perkje midden in de steentjestuin omgewoeld.  Ik hoorde haar vertellen tegen baas jef dat ze er dakplatanen gaan planten zodat we in de zomer lekker in de schaduw kunnen liggen.  Vandaag hebben we heerlijk geknuffeld op het plein.  Baasje speelde kiekeboe maar ik heb ze lekker gevloerd met een ipon.  Het kleine hondje heeft me een zoentje gegeven.  Hij moet niet denken dat ik familiair ga worden hoor.  Mijn drie grote zussen houden alles in de gaten in de tuin en slaan alarm als er weer eens een kat voorbij komt.  Ik word stilaan razend op die kleine poezenbeesten die onze privacy schenden.  Ik word daar behoorlijk krols van…allez ’t was heerlijk en baas zegt dat het straks nog leuker wordt…’k zal hem maar geloven zeker?  Dikke poot van mij en o ja vanavond gebeurde er nog iets raars.  Het klein beesteke verslikte zich in zijn stokje…och gottekes, dat slik ik zo door.  Maar ja ik ben een barsoi hé.  Knuffel van Iwan en tot later.

15-03-2010 om 21:09 geschreven door jef deklerck

Ik ben nu 3 jaar bij mijn baasjes.  Baas noemt mij een grote loebas.  Ik woonde vroeger in Spanje en daar had ik het echt niet zo leuk.  Toen mocht ik samen met een heleboel vriendjes wonen bij lieve mevrouwen.  Op een dag zei een zwarte mevrouw dat ik mee mocht naar het noorden.  Dat leek mij een beetje vreemd.  Ik moest heel lang in een hokje zitten en toen waren we in het noorden.  Ik wachtte heel de dag of iemand mij zou komen halen maar al mijn vriendjes gingen één voor één weg en niemand wou mij meenemen.  Ik legde me stilletjes in het hoekje van het hok.  Misschien hadden ze mij wel vergeten.  Op het eind van de dag kwamen twee mensen naar mijn hokje.  Ik durfde eerst niet opkijken en bleef stilletjes liggen op mijn houten krat.  Toen de deur openging kwam ik schoorvoetend uit mijn kennel met grote schrikogen.  Kan ik die mensen wel vertrouwen?  De mensen zagen er reuze tof uit en knuffelden mij uitvoerig.  Dat had ik nog nooit in mijn leven meegemaakt.  Ze hadden ook een lieve hond bij die me besnuffelde en stilletjes in hondentaal fluisterde “het komt wel goed, hoor”  dat was Luna en die werd mijn grote vriendin.  Ik mocht mee in zo’n rare doos  maar ik mocht naast mijn nieuwe vriendin Luna liggen.  Gewoon zalig! Toen ik ’s avonds thuis kwam nestelde ik mij languit op de grond.  Ik heb een heroïsche strijd moeten leveren met de 2 andere mannetjes en ik heb daarbij alles uit de kast gehaald.  Ik  ging zelfs 3 volle weken in complete hongerstaking om de suprematie binnen de mannetjes.  Ik trek nog steeds op met Luna binnen de roedel.  Vandaag noemen de baasjes mij een fiere prins.  Een stevige grom en een dikke poot van Viento.

11-03-2010 om 22:01 geschreven door jef deklerck

Ik heb een fantastische dag gehad. Toen ik deze morgen in de tuin speelde heb ik baasje een beetje geholpen door het groene scherm tussen de tuin en de straat af te breken. Nu zien mijn vriendjes de galgo’s de katten lopen. Gegarandeerde ambiance. ’s Namiddags met baasjes gespeeld in de tuin. Baasje gooit de kwast en ik breng hem vlug terug. Toen baasje even niet oplette ben ik met haar jas gaan lopen. Ik wil ook zo’n jasje. Gelukkig konden de baasjes er mee lachen. Grote poot van mij, Iwan.

klik op de foto om het filmpje te zien

05-03-2010 om 21:35 geschreven door jef deklerck

Wat een zalig lenteweer.  Uren met onze ganse roedel buiten genieten van de voorjaarszon.  De matrassen liggen terug buiten.  Onze kleintjes Marie-Carmen, Loes en Iwan dollen en rennen elkaar achterna.  Zalig om te zien hoe graag Iwan met zijn vriendjes speelt.  Onze anciens genoten met volle teugen van een eerste zonnebad in de tuin.  Spijtig dat onze Trueno net die eerste lentedag niet meer kon meemaken.  In de valavond liggen ze allemaal uitgeteld op hun pootjeskussens.  Het was gewoon genieten voor honden en baasjes.

02-03-2010 om 20:46 geschreven door jef deklerck

Op zondagmorgen 21 februari is onze stokoude lieve Trueno stilletjes bij zonsopgang gestorven.  Zaterdag wou hij plots niets meer eten.  Hij wou om de haverklap de tuin in en ging in een perk een put graven en legde zich erin.  Toen wisten we dat het onvermijdelijke zou komen.  Tegen de avond nam Trueno op zijn eigen zachte manier afscheid van elke hond in huis.  Zelfs zijn obligate avondwandeling met baas in het donker van de nacht ging niet.  Ik bleef die nacht kamperen naast Trueno in de living.  Hij heeft tot 5 uur ’s morgens rondgelopen, aaitjes komen halen, elk plekje in de tuin afgesloft.  Hij ging zich in “zijn” put nestelen.  Om 5 uur is hij plots omgevallen op zijn kussens en heeft stilletjes liggen slapen.  Bij zonsopgang is hij naast Anneke en ik gestorven.  2 jaar en 3 maand hebben we genoten van zijn charmante aanwezigheid.  Het was véél tekort voor een galgo die zo erg mishandeld werd.  De zondag, waarop Chaska en Feetje net één jaar bij ons zijn, is geëindigd in een zee van tranen en verdriet.  Trueno, we zullen je echter nooit vergeten.

22-02-2010 om 10:36 geschreven door jef deklerck

Na onze siësta mag ik met baas Jef naar het hondentoilet. De sneeuw is gesmolten en er blijft een glibberige massa slijk over. Baas wou naar het hondentoilet maar op het laatste moment wou ik toch nog even naar rechts.  Toen kwam er een oorverdovende knal, baas ging onderuit, met een smak kwam hij terecht op de grond, zijn handen, zijn knie en ook een ferme buil op zijn hoofd. Ik ben er maar vandoor gegaan want toen hij recht kwam was er een kermend geluid.

Hij strompelde de keuken in waar baasje Anneke stond te kijken waar al dit geluid vandaan kwam. Toen hoorde ik baasje Anneke schateren, ik kwam dan maar met mijn kwast, vrolijk kwispelend aangelopen daar ik hoorde dat zij zo vrolijk was. Baasje Anneke kreeg de slappe lach daar zij een voorstelling kon maken van Baas Jef, soms denkt hij dat hij met een dartel veulen te maken heeft. Baas Anneke verzorgde met heel veel liefde de wonden maar iedere keer kreeg zij de slappe lach.” Foei hoor dat hoort niet” maar toch !!!

Baas Jef kon er toch nog mee lachen hoor. Baasje Anne zei dat zij beter in de toekomst een Chiwawa konden nemen. Maar toch ik weet dat zij mij met” zo veel liefde” opvangen en dat zij niet anders zouden willen dan een trotse, eigenzinnige, eigenwijze maar o zo lieve barsoike. Ons Iwanneke, de stoere bink.

(geschreven door anneke goegebeur)

19-02-2010 om 09:20 geschreven door jef deklerck

Schitterende dag vandaag voor mij.  Terug wit spul op de grond.  Heerlijk om die kleine vlokjes uit de lucht te plukken.  Ik heb mij kostelijk geamuseerd op het witte plein.  Al mijn vriendjes zaten na het eten lekker binnen te soezen maar ik heb mijn hartje kunnen ophalen in de tuin.  Ik heb draakje alle hoeken van de tuin laten zien.  Effenaf cool man om dat piepende beestje met een serieuze worp tot tegen de afsluiting van de buren te gooien.  Misschien mag ik van baasje op de volgende winterspelen wel mee doen om draakjes heel heel ver weg te gooien.  Dan hebben we misschien een gouden medaille op de winterspelen van 2014.  Zelfs baasje vond het reuzefijn en hij moest er zelfs om lachen.  Lachen, dat moet ik ook eens leren.  Chica kan dat zeer goed en dan doen al die galgo’s lekker mee.  Voor mij mag die winter nog daaaaaaaaaaaaaaaaagenlangggggggggggg duren.  Dat is pas de max hé.  Allez een Russische poot van mij  en tot nog eens hé Iwan!

15-02-2010 om 22:28 geschreven door jef deklerck