kletsnat kom ik aan bij de cliënt
trek mijn poncho uit
en hang het ding op
aan de tak van een sering
net onder het luifeltje
bij de voordeur
die al op een kier staat
ik ga naar binnen
begroet mevrouw
stel me voor
en fatsoeneer mijn haar
'wat een weer hè,' zegt ze
'ja ja, altijd weer het weer
we kunnen niet zonder
en het is er langer dat wij er zijn,'
ze kijkt me aan
ik kijk mezelf ook aan
in de keukenspiegel
waar haalde ik dat nou zo snel vandaan
dwarrelt het door mijn hoofd
'fijn weekend gehad', vraag ik,
-het is immers maandag-
nog iets bijzonders
of alles gewoon z'n gangetje?'
'mijn dochter en haar man
zijn over uit Amerika
dat doen ze ieder jaar
blijven hier een week
en gaan dan door naar familieleden
elders in het land'
ik ben benieuwd wat me dat gaat brengen deze ochtend
ben altijd in voor bijzondere ontmoetingen en verhalen van verre
schoonzoon en dochter komen de trap af
babbelen wat met elkaar
stellen zich aan mij voor
en laten en passant weten dat ze het niet zo leuk vinden dat moeder telkens een ander hulp krijgt
ik vraag of iemand in de familie al eens een klacht bij de instelling heeft neergelegd
dat weten ze niet
zij stelt nog wat vragen over de zorg
en ik maak daar uit op dat ze niet zo goed weet hoe de vork in de steel zit
in Amerika gaat het waarschijnlijk anders maar ik kom er niet toe dat te vragen
want ze staat op en loopt naar de wc
ik beloof haar man - die in een fauteuil in de kamer is neergezakt-
dat ik daarover contact zal op nemen met mijn leidinggevende
dat stelt hij op prijs
na overleg met de client begin ik in de keuken
wie daar in de bloempotten in de vensterbank hebben zitten wroeten
durf ik niet hardop te zeggen
maar ik denk aan muizen
de bevestiging krijg ik vijf minuten later van de dochter
die geen barst van de invasie snapt
ik leg haar uit -niet dat ik denk dat ze dom is-
dat dat komt omdat de stad constant opgebroken ligt
dan voor een kantoortje hier
dan voor een kantoortje daar
en zo de muizen hun vaste onderkomen kwijt raken
ik lees ongeloof in haar ogen en ga verder met de afwas
de zand opgraving in de vensterbank ruim ik straks wel op
als ik ga stofzuigen
de muizenkeutels en papiersnippers in de hoek van de kamer achter een
doos tijdschriften en de staande lamp liggen er volgens mij al langer
dan een week
maar dat zeg ik niet tegen mijn client voor die dag
want ook ik heb niet veel in de melk te brokkelen bij de instelling
als het gaat om mijn vraag wel voor vast bij mevrouw te willen blijven
de gasten kondigen aan mij niet voor de voeten te willen lopen deze ochtend
en besluiten te gaan wandelen
fijn
opgeruimd staat netjes
dan hoor ik de dochter aan haar man vragen of hij haar regenjas heeft gezien
'welke,' vraagt hij
'mijn Claudia Sträter,' zegt ze
'nee,' zegt hij
ze gaat zoeken
ik ook
naar een stofdoek
afb. copy Leonard Cohen
12-04-2009 om 11:31
geschreven door Christien Damman
