Herfstkreten met regen, tranen op de grond laten vallen, verdrinken in gebladerte en in trieste gevangenschap. Bij het ontmoeten van de eerste koude winter voor de deur, stort langzaam de hele wereld in stilte.
De bomen kappen van lommerrijke jurken. En door de straten lopen met een gekke wind, huilt autumn in de regen, omsluitend in zijn armen Uit de paraplu's van domme voorbijgangers die rennen. De kleuren van de natuur verdunnen met neerslag, verdriet toevoegen aan een doorleefde dag, herfst huilt met regen van de toppen van de lucht en trekt een schaduw op de plassen met gebladerte.
Vandaag de herfst ging de deurbel voor mij, ik stond op de trap en wachtte. Ik was met stomheid geslagen toen ze opende, ze was zo magisch.
Een stapel prachtig, felrood haar, een gebeitelde neus, het rudiment van dieprode lippen, en een blik zo gek uit de ogen van schaamteloze. Wezel, wie zal hier onbeleefd zijn?
Ik stond versteld van de deuropening, ze liep en vlak achter haar aan, zo'n schoonheid schoot plotseling in de wind, dat was niet haar schat, schat.
We dronken thee met een beetje herfstgebladerte, huilden samen met zware regen. Oh herfst, je bent de vreugde van mijn ziel. Ze zijn rijk aan zielen die in de herfst zijn geboren.
Toen ze wegging, keek ik heel lang naar de deur, zonder de deur te durven sluiten. En er viel sneeuw uit de lucht. Alleen als aandenken zijn lijsterbessen triest en een beeld dat je niet mag vergeten.
Halloween is een afgekorte naam voor Allerheiligen.Gehuld in ongebruikelijke tradities, wordt de feestdag al meer dan duizend jaar gevierd in de nacht van 31 oktober op 1 november.De wortels zijn echter nog dieper, in oude heidense tijden vierden de volkeren die toen op het grondgebied van het moderne Europa woonden op deze dag het einde van het zomerseizoen en het begin van het nieuwe jaar.De heidenen noemden hun vakantie Samhain en waren er zeker van dat op deze avond de muur instort in de andere wereld, vanwaar de geesten van dode mensen naar de aarde komen.
Oktober was ik al gearriveerd, het bos schudt de laatste bladeren van hun naakte takken. De herfstkou stierf de weg bevriest. Het geruis loopt nog steeds na de molen bij de beek, maar de vijver is al bevroren, mijn buurman haast zich naar de vertrekkende velden met zijn verlangen, en ze bewaken de winter met gekke pret, en wakende honden slaperige eikenbossen.
Het bos schudt al de laatste bladeren van zijn naakte takken. De herfstkou is gestorven. De weg bevriest. Moeder loopt nog steeds naar de molenbeek, maar de vijver is al bevroren.Het is reeds winter.
Voor de wintervakantie. Voor een groene kerstboom. De witte jurk zelf. Genaaid zonder naalden. De witte sneeuw heeft de vacht met een de wind afgeschud. En het is mooier dan alles. In een groene jurk.
Er zijn vreugde en ongeluk in het leven. Er zijn ontmoetingen en
afscheidingen in het leven.Een gekke ster lacht,
er komen regenstreken en sneeuwstormen huilen.Dit is de zaak ons leven.
Dat we lachen, het verdriet, de tranen verwarm dan we van
iemands zachte handen, die vaker dan de hartslag , zal de klok ruisen,
de minuut zal kruipen. Leeft het leven van hun kalenders.
En wij verheugen ons opnieuw, als kinderen. Dank uw lot, dank
dank voor het feit dat u in deze wereld leeft.
Laat een vrouw alleen huilen als de geliefde tegen haar zal zeggen
met jou in het leven, zal ik een droom voorbijgaan",
en een kus van liefde die haar geeft.
Laat een vrouw alleen huilen als het kind de eerste lach hoort horen.
En naast hem, zorgzaam en trouw, zal op zichzelf drukken,
woorden van liefde fluisteren. Laat een vrouw alleen huilen
als ze een jaar met een leven, geliefd, toegeven aan zichzelf:
"Het leven wordt tevergeefs geleefd!", en zal hem een
lieve glimlach geven. Zij vond de reden.
De handen van vrouwen, twee witte vleugels, wat we zijn vernoemd naar hem in de straat, en het leven onder de ruwe en sobere handen van de vrouw houden ons van het kwaad. De handen van een vrouw, jij bent alleen, wat stopt alle grijze dagen op de vakantie van hoop, liefde en succes. De handen van vrouwen als de schoonheid van de Lente Dank u voor mannen geschenk gegeven, het betekent veel voor ons.
Happy World.
Alle paden leiden naar de Happy World. Leven in deze wereld gelukkig
daar met de goede trouw beslecht forever.
Daar is de wind van het lachen van vreugde de rivier, daar gember
zonnestralen spelen, er sonore lach sterren 's nachts en de kleine
bewoners van het land neerdalen op een straal van goede dromen.
Er zijn wizards helder jeugd, grappige verhalen wonen in de buurt,
er is zelfs een verlangen nooit mist, oneindig koekoek koekoek jaar,
niemand ziek, niemand lijdt, en als plotseling de berg daar dwaalt,
de goede fee dat uur zal vliegen. En Air Balloons is zal draaien.
Mooie feeën worden achter bossen gehouden.Een enorme kristallen
kist met wonderen. En als iemand een wonder wil, dan kun je
vanaf daar dit wonder krijgen. Naar de gelukkige wereld op de
heldere weg. Alleen goede mensen gaan zonder alarm.
Alle goede mensen,gelukkige mensen.
Werk aan wonderen en droom van een wonder.
Liefde, het kan anders zijn. Het is een reflectie op het ijs.
Het gebeurt alsof een pijn niet reageert, het gebeurt dat
appelbloesems bloeien. Het kan een wervelwind en een vlucht zijn.
Het is een ketting en een gevangenis. We rusten haar en werken,
en we offeren ons leven. Maar er is nog steeds een liefde die
onmerkbaar zal passeren. En, tillen, helpen. Jij zal door de jaren heen leiden,
en zal tot de laatste dagen je geweten zijn.
De minuut die leefde, hoe langer het jaar van de slaap. En de vlinder,
wiens leven aan een blad is gebonden, wordt niet nauw opgenomen.
Elk moment heeft een speciale kleur, vanuit een drukke, drukke staat.
Hij is somber voor iemand wiens hart zwaar van boosaardigheid is,
verguld met goud.Voor alle seizoenen hebben de tijden plezier,
op elke leeftijd is er geluk. Maar wijsheid is de top van de kunst
van het waarnemen van comfort voor het leven.
Is het niet nodig dat iemand meteen met je meegaat? Altijd magisch, ongedeerd, wat wordt ondersteund,
opgeslagen en opgeslagen? Is het echt heel eerlijk, Wat, ondanks beloften, je voor hen "hey, unknown!" Of: "submit drafts"? Is dit heel waar. Om te huilen, om te lijden. Een ander links (uiterlijk)? Wat is er achter en dan achter.
De gelukkige herfst met wolkenloze dagen. Gekleurd gebladerte ritselt onder de voet. Hartwarmte, oprechtheid, geluk, met een plusteken wens ik je humeur. Laat de herfstregens het leed wegspoelen. En de wolken van leed voorbijgaan, zal de natuur met een rel van felle kleuren betoveren, in alle zaken waait een eerlijke wind.
Waarom is het zo verdrietig van hart, waarom is het zo pijnlijk in de ziel? Zonder jou kan ik geen redding vinden, het is alsof ik in een luchtspiegeling leef. Nogmaals, de herfst staat op de drempel. Een traan wegvegenvan verlangen. De wegen vervagen in regens, die ik niet aan jou zal doorgeven. Ik vlieg met kranen naar je toe, in een mysterieuze droom van voor de dageraad. Ik raak mijn lippen aan met de bloemblaadjes van de tea rose en blijf onder de douche. U zult het kloppen van uw hart horen. De regen op het glas klopt. En u laat de herfst opwarmen. Om te verdrinken in uw gevoelens.
Ik verzamel een boeket herfstbladeren, in een kristallen vaas leg ik hetop tafel, ik krijg aquarellen, papier, penselen en ik zal een herfststilleven schrijven. Ik streelde zachtjes met transparante slagen. Een vrolijk blad, hallo zon, ik zal een lijsterbessentakje schilderen. In oranje, zonsondergang een felle kleur. Op de vaas speelt de schittering vrolijk, een roze dageraad klopt op het raam, en een mooi, delicaat, zonnig boeket doet me denken aan de herfst.
Een hoppige herfst in oktober dwaalt over Vlaanderen, stampt zijn hoofd en windt bloed op, ondanks alles vindt ze nog steeds warmteen morst liefde met bladeren. Het is tijd voor herfstdromen, zorgen, twijfels, raadsels van tijd en onvervulde hoop! Ah, herfst, herfst, je bent mijn lieve genie, ik ben teruggekomen in de schoonheid van je kleding.
Paints of Autumn - een creatie van de hemel, om de een of andere reden is droefheid geïnspireerd. Om een beetje op te vrolijken loop ik langzaam door het park. Ik dwaal rond. Streelt de kroon van de wind, stoft goud met linden onder haar voeten. Als een minnaar, heimelijk zuchtend, kijkt Oak zacht naar de berk. En de prinses in luxe jurk, slank kamp in een jurk van wit brokaat, in gouden krullen, ruzie met de wind, waren stralen verloren van de zon. Trots, vrouwelijk onzorgvuldig, Oaky bewonderend voor zichzelf, doorboorde Oak Heart voor altijd met de meedogenloze Cupido-pijl. In de buurt van Maple - roekeloos knap, gekleed in een karmozijnrode outfit, waardoor bloosheid wordt veroorzaakt, werpt hij een blik op Vlaanderen. De rand van lichte kleding met bewondering Ze bedekt haar tegen de wind. Lichte herfstcharme Betoverde mijn hart. En gesponnen in een herfstwals, droevige gedachten die me meenemen, klokkenspel van mijn humeur onder de kristalstrengen van regen.
Het regent nu al een week. Nu een beetje sterker, dan alsof ze huilt. Hij steelt van mij. Ik ben eenzaam in het land. Verdriet komt uit de banken, maar, vooruitlopend op de laatste adem, hoor ik het geluid van je voetstappen. En de draai van de sleutel vooraan.
Ah, deze rode lijsterbes onder de herfst geelheid. Ik kijk naar je, liefde, nu van buitenaf. Van het lijden van het verleden, van de voorbije jaren, die net als de lente aanbreekt,er al geen terugkeer meer is. Vlieg als zwaluwen, bladeren liefde onderweg. En alleen is er geen laatste punt, en het woord is nog niet "vergeven". Klampt zich nog steeds vast aan de herinnering aan. Happy Days Spring Thunder, toen liefde met ons ronddoolde, ons met één vleugel verbergde. In de lente zullen de zwaluwen terugkeren, de zee verlaten uit liefde. En ze zullen over de lijster vliegen. En iets zal me opnieuw herinneren. Ah, deze rode lijsterbes. Te midden van de herfstgeel. Ik kijk je aan, schat, van de onherstelbare kant.
Stil regen klopt op het raam, alsof er iets timide vraagt. We zijn voorbestemd om te scheiden. Deze herfst, deze herfst. Ik weet niet hoe ik moet zeggen dat ik niet hoef te wachten, maar nog moeilijker voor mij het zal liegen. Gouden herfst neemt mijn pijn weg, Gouden herfst, goud van haar. Gouden herfst, vraagt nergens overen geeft geen antwoord op de vraag. Heb ik nu lief, hoe ik ooit van je hield?Alleen jij zegt som. Is het de schuld van het hart? Maar waar komt deze angst vandaan, zie de pijn in je ogen, en zoek vrede in onnodige woorden .
De zomer flitste onmerkbaar, het verdween spoorloos in september. Bij het afscheid knipperdeze niet eens, het zwaaide echter bij het ochtendgloren. Vogels verzamelen kuddes in de lucht, weten dat de hitte voorbij is en droefheid. Spreid een saaie sluier uit, die zich zowel in de breedte als in de verte draagt. Hier is de herfst, bewonderend met goud, hoofd boven, staande in het bos. Wegkijken, betoverend, blauw. Zonder de wonderlijke schoonheid te verbergen.
