Waarom is het zo verdrietig van hart, waarom is het zo pijnlijk in de ziel? Zonder jou kan ik geen redding vinden, het is alsof ik in een luchtspiegeling leef. Nogmaals, de herfst staat op de drempel. Een traan wegvegenvan verlangen. De wegen vervagen in regens, die ik niet aan jou zal doorgeven. Ik vlieg met kranen naar je toe, in een mysterieuze droom van voor de dageraad. Ik raak mijn lippen aan met de bloemblaadjes van de tea rose en blijf onder de douche. U zult het kloppen van uw hart horen. De regen op het glas klopt. En u laat de herfst opwarmen. Om te verdrinken in uw gevoelens.
Ik verzamel een boeket herfstbladeren, in een kristallen vaas leg ik hetop tafel, ik krijg aquarellen, papier, penselen en ik zal een herfststilleven schrijven. Ik streelde zachtjes met transparante slagen. Een vrolijk blad, hallo zon, ik zal een lijsterbessentakje schilderen. In oranje, zonsondergang een felle kleur. Op de vaas speelt de schittering vrolijk, een roze dageraad klopt op het raam, en een mooi, delicaat, zonnig boeket doet me denken aan de herfst.
Een hoppige herfst in oktober dwaalt over Vlaanderen, stampt zijn hoofd en windt bloed op, ondanks alles vindt ze nog steeds warmteen morst liefde met bladeren. Het is tijd voor herfstdromen, zorgen, twijfels, raadsels van tijd en onvervulde hoop! Ah, herfst, herfst, je bent mijn lieve genie, ik ben teruggekomen in de schoonheid van je kleding.
Paints of Autumn - een creatie van de hemel, om de een of andere reden is droefheid geïnspireerd. Om een beetje op te vrolijken loop ik langzaam door het park. Ik dwaal rond. Streelt de kroon van de wind, stoft goud met linden onder haar voeten. Als een minnaar, heimelijk zuchtend, kijkt Oak zacht naar de berk. En de prinses in luxe jurk, slank kamp in een jurk van wit brokaat, in gouden krullen, ruzie met de wind, waren stralen verloren van de zon. Trots, vrouwelijk onzorgvuldig, Oaky bewonderend voor zichzelf, doorboorde Oak Heart voor altijd met de meedogenloze Cupido-pijl. In de buurt van Maple - roekeloos knap, gekleed in een karmozijnrode outfit, waardoor bloosheid wordt veroorzaakt, werpt hij een blik op Vlaanderen. De rand van lichte kleding met bewondering Ze bedekt haar tegen de wind. Lichte herfstcharme Betoverde mijn hart. En gesponnen in een herfstwals, droevige gedachten die me meenemen, klokkenspel van mijn humeur onder de kristalstrengen van regen.
Het regent nu al een week. Nu een beetje sterker, dan alsof ze huilt. Hij steelt van mij. Ik ben eenzaam in het land. Verdriet komt uit de banken, maar, vooruitlopend op de laatste adem, hoor ik het geluid van je voetstappen. En de draai van de sleutel vooraan.
Ah, deze rode lijsterbes onder de herfst geelheid. Ik kijk naar je, liefde, nu van buitenaf. Van het lijden van het verleden, van de voorbije jaren, die net als de lente aanbreekt,er al geen terugkeer meer is. Vlieg als zwaluwen, bladeren liefde onderweg. En alleen is er geen laatste punt, en het woord is nog niet "vergeven". Klampt zich nog steeds vast aan de herinnering aan. Happy Days Spring Thunder, toen liefde met ons ronddoolde, ons met één vleugel verbergde. In de lente zullen de zwaluwen terugkeren, de zee verlaten uit liefde. En ze zullen over de lijster vliegen. En iets zal me opnieuw herinneren. Ah, deze rode lijsterbes. Te midden van de herfstgeel. Ik kijk je aan, schat, van de onherstelbare kant.
Stil regen klopt op het raam, alsof er iets timide vraagt. We zijn voorbestemd om te scheiden. Deze herfst, deze herfst. Ik weet niet hoe ik moet zeggen dat ik niet hoef te wachten, maar nog moeilijker voor mij het zal liegen. Gouden herfst neemt mijn pijn weg, Gouden herfst, goud van haar. Gouden herfst, vraagt nergens overen geeft geen antwoord op de vraag. Heb ik nu lief, hoe ik ooit van je hield?Alleen jij zegt som. Is het de schuld van het hart? Maar waar komt deze angst vandaan, zie de pijn in je ogen, en zoek vrede in onnodige woorden .
De zomer flitste onmerkbaar, het verdween spoorloos in september. Bij het afscheid knipperdeze niet eens, het zwaaide echter bij het ochtendgloren. Vogels verzamelen kuddes in de lucht, weten dat de hitte voorbij is en droefheid. Spreid een saaie sluier uit, die zich zowel in de breedte als in de verte draagt. Hier is de herfst, bewonderend met goud, hoofd boven, staande in het bos. Wegkijken, betoverend, blauw. Zonder de wonderlijke schoonheid te verbergen.
De laatste dagen van de voorbijgaande zomer. We krijgen warmte en comfort. De aarde wordt nog steeds verwarmd door de warme zon, maar binnenkort zullen de regens ons overspoelen. Ik kan zelfs niet geloven dat de zomer vertrekt. Wacht, wacht, neem je tijd. In onze geest dwaalt nog steeds warmte, maar een beetje triest van binnen.
De sering kwam tot bloei, geurig met aroma, die de blik vangt met zijn schoonheid. Er is nog een beetje over voor zonsondergang,de dag vertraagd, ga nog niet weg, wacht.Nog steeds niet ademen, niet vergeten, in de lentedagen uit de wereld van ophef. Blijf een tijdje genade, nog steeds niet gevallen bloemen zijn verbluffend. Ik ben nog niet klaar om je te verlaten. In de zonsondergang een gloed van frambozentoon. Laat me tenminste een tijdje in je paars verbijsterende gevangenschap blijven.
Verspreid in september zwaait het gebladerte in de wind. De ochtend komt in zilver, wij scheiden van de zomer. Er is zoveel schoonheid in het bos. Tekent een sprookjesachtige herfst, schilderij in verschillende kleuren van de esp tussen de dennen.
Augustus ruikt naar september. Het is overdag warm en de herfst laat de nacht door. De wind komt door de deuropening en brengt een boeket gedroogde bloemen. Augustus ruikt naar gemaaid gras, hooi en veldvuren. De geur van levend gebladerte sterft weg , en de tuinen worden leeg. Augustus ruikt 's nachts naar frisheid. Je ademt vrijer bij zonsondergang. En de dageraad ontmoet geen hitte, maar blaast zachtjes in de koelte van het raam. De strakheid van jonge noten, appel, granaatappel en vijgen. Augustus ruikt, zodat zelfs zomerse motieven worden uitgesteld.
De laatste zachte warmte. Tot dusver heeft de zomer ons verwend. De lucht is transparant, als glas. Gewassen door regen en wind. Rijen met oude populieren. In het oude park rusten ze uit, en bloembedden helder langs de steegjes. Bloeien op het tapijt, geurig. Een motorschip drijft op de rivier, smaragdgras. En in de komende herfst is het nog steeds erg moeilijk te geloven . ;
