Wanneer de ziel zingt, is de hele wereld mooi. Aan wie,
als niet aan ons, zich hiervan bewust zijn. Lijden is absurd
en gevaarlijk. We kiezen voor genade in het leven. Doe geen
moeite met problemen. Ze zullen komen en ze zullen vertrekken.
Je moet niet elk moment in dilemma's kwellen. Wat nog belangrijker
is, vrijheid of comfort. Gewoon jezelf gelukkig laten zijn.
Zie de schoonheid en voer minuten uit. En misschien
is het leven eerlijker. Wanneer in haar vreugde en
overwinning wachten. Hoe gemakkelijk het
is om gelukkig te zijn, maar ook moeilijk.
Hoeveel we zouden willen begrijpen. We gaan
heel voorzichtig door het leven. Wanneer
gebruikt zou kunnen opstaan en vliegen.
Wanneer de ziel zingt, is de hele wereld
mooi. Wanneer de wereld mooi is, zingt
het hart. En voor dit verband is de cirkel zoals
eerder duidelijk laat de ziel en geluk, en vlucht.
Ik denk aan jou. Wanneer ik 's morgens wakker word. En tussen de overvolle menigte. Duidelijk en impliciet denk ik aan jou. En onder een deken 's nachts. En haasten over de snelweg in een auto. En gedurende de dag aan de tafel werken. Van nu af aan denk ik aan jou. Op een vakantie of een doordeweekse dag. Op een zonnige of modderige dag. Op een gemakkelijke en moeilijkste dag. Tot het kwam. Dag des oordeels. Ik denk aan jou.
Er zijn zoveel niet gelezen jaren tussen jou en mij, zoveel verschillende wegen en pagina's die zijn herschreven. Het leven heeft meer dan eens of tweemaal zijn zelfportret bijgewerkt van plotseling vallen tot opstijgen, soms onverwacht. Tussen mij en jou zijn verschillende kleuren van de dagen die we hebben geleefd, en zandig geluk is van mij, dat ooit uit elkaar viel. Maar ik werd alleen maar sterker van deze verliezen, omdat er helaas geen andere voor mij was. Het is niet duidelijk waarom het lot ons vandaag heeft geduwd, een genereus geschenk heeft gemaakt, liefde geven in het voorbijgaan, een adem voor mij achterlaten op je lippen en de warmte van je lippen, zoet en zoet en ruiken naar honing. Het is heel moeilijk om vaarwel te zeggen en voor altijd te wachten "wanneer"tussen ons "gisteren" netwerk zo betrouwbaar verspreid. Ondanks alles konden we het jaar terugdraaien. Ik werd gelukkig, ik hoop dat je het gemerkt hebt.
In deze wereld is liefde de decoratie van mensen. Verliefd worden is zonder vrienden zijn. Degene wiens hart niet vasthoudt aan de drank van liefde, die ezel, hoewel hij geen ezelsoren draagt. Wiens hart niet brandt van hartstochtelijke liefde voor lieveling. Zonder troost, zijn eigen leeftijd somber. De dagen doorgebracht zonder de geneugten van liefde, ik beschouw het als overbodig en hatelijk.
Door de wolken kwam hij plotseling naar me toe. Je bent een zonnig konijntje dat warmte geeft. Je bent gewoon mijn vriend ... hoe gelukkig ik ben. Jij bent degene met wie ik mijn ongeluk kan delen. En ik weet het, je zult altijd in de buurt zijn. Jij bent degene met wie ik gewoon mijn mond kan houden. Jij bent degene met wie ik grapjes kan maken en kan dromen. Ik weet dat het lot mij naar jou heeft gestuurd zodat ik niet alleen zou zijn in deze wereld. Je bent een engel Zielen redden in duisternis. Bedankt, voor het zijn op deze aarde.
Je bent niet bij mij, maar binnen in mij. Met dromen sluit ik de afstand. Je bent ergens in de diepten van mijn ziel. Als een heldere herinnering. Je bent niet bij mij, maar je bent in mijn woorden. Vliegend van je lippen met plotselinge inspiratie. In mijn verlangen, verlangen om te bewijzen. Af en toe niet erg leerzaam. Je komt naar mijn nachtelijke dromen, met jou lopen we daar tot het ochtendgloren, het is goed daar, alleen jij en ik zijn er, maar dromen smelten uit het zonlicht. We zouden op zijn minst een moment hebben, en slechts voor twee, ja, hier hebben gevoelens geen macht over het lot. Je verdwijnt in mijn weekdagen. Maar je bent binnen, wat betekent dat je bij me bent.
Wees mijn mooiste droom, een leven dat de moeite waard is om te leven, in een brief in een hoofdletter en een zachte brief, waar er geen verdriet noch leugens zijn. Wees mijn belangrijkste uit duizend zaken, een stille getuige van de eerste rimpels. De meest onbetaalbare van honderden. De belangrijkste van vele redenen. Waar onze bruggen werden gebouwd, waar een stille pier dichtbij de kust is, waar je altijd glimlacht, als je me met je ogen ontmoet. Wees mijn tederheid, licht in de duisternis. Een zeemeeuw van witte cirkel over de zee. Wees mijn zon op deze aarde in een wereld waar vreemden niet zijn toegestaan.
Wil je dat ik je tederheid stuur, zal ik je geleidelijk morsen? Deze zee is zo uitgestrekt. Je zult het meteen voelen.
Wil je dat ik je genegenheid stuur. En ik zal je betoveren met mezelf? Ik zal zelfs heel lang sprookjes vertellen. Dan zal ik betoveren. Wil je dat ik alles meng met de mist en zal ik je aan mezelf binden? En dan in stilte, vroeg in de ochtend, maak ik je wakker met een kus. Wilt u de nacht op u morsen, ja, zoals waar de kleuren zullen samenvoegen? Je zult het bewonderen, alsof je in het paradijs bent En je wilt niet teruggaan. Ik zal een met sterren gevulde verstrooiing geven gedurende de hele fantastische nacht. Ik weet alleen hoe ik moet liefhebben. Roekeloos en voor altijd. Wil je?
Ik ben een brief aan het schrijven, mijn handschrift beeft. Ogen blijven lijden. Gedachten zweven tussen de lijnen door, zwijgend de lucht in. Ik schrijf een brief aan de hemel, aan mijn moeder, hoe ik haar wil omhelzen, de pijn groeit in stilte, en ik kan het verdriet van het gebed niet kalmeren. Ik schrijf een brief, laat een traan vallen, het is jammer dat mijn moeder er niet meer is. Ik voel me slecht zonder jou, schat, al het witte licht is ondoorzichtig geworden. Ik ben een brief aan het schrijven. En ik wacht op een antwoord, Ik geloof niet dat je dat niet bent. Ik kan het niet verdragen. Dat ik nooit zal zien Ik schrijf een brief aan mijn geliefde moeder, met het geluid van snikkende stilte. En ik bid tot de Heer in de kerk voor de vrede van haar ziel.
Omhelsde zielen in de sterrenhemel. Hun ogen straalden met puur licht. En niet nagedacht over wat er zal gebeuren na, Ze zijn bestemd om afstand te doen van de dageraad. 'S Nachts droomden ze vaak van elkaar, en geweven in warme stralen. Twee zielen opgelost in elkaar, elkaar toevallig ontmoet in de sterrenhemel. IJdelheid vergeten, geheugen hebben achtergelaten, is het mogelijk hen de schuld te geven van deze kleinheid? Voor liefde, voor de noodlottige vlam, die in afzondering 's nachts brandde. Twee zielen omarmd in een vrije lucht. En ze dachten niet na over wat er zou gebeuren. Laat de dageraad ze een tijdje uit elkaar trekken, opnieuw zullen ze op elkaar wachten in de sterren.
Op Valentijnsdag wens ik dat je een liefhebbende man bij je hebt, aan jou toegewezen door het lot, om je met liefde te omringen en je dromen te vervullen. Ik wens je geluk en gezondheid, harmonie en schoonheid!
De dag van alle geliefden is weer gekomen. Allen die houden van vieren de vakantie, en moge liefde altijd de kracht hebben, laat er altijd warmte en licht zijn. Laat de ziel naar zijn ziel streven, om liefde, vriendelijkheid en genegenheid te voelen, om te begrijpen hoe goed, ons hele leven is als een sprookje!
Nog een februari en jasmijn bloeit niet, maar vanwege liefde klopt het hart sterker. Valentine voegde zich bij de geliefden, en de dag van geliefden ter ere van hem wordt genoemd. Vier Valentijnsdag altijd. Met mijn geliefde, samen wens ik! Wees vrolijk, mooi, jong! Ik feliciteer u van harte met de vakantie!
Er zijn zulke feestdagen op aarde die op de hele planeet worden gevierd. De hele Valentijnsdag is een feestdag in februari, iedereen kent hem, volwassenen en kinderen. Mannen geven vrouwen bloemen, en bekennen hun liefde aan hen op momenten van passie. Gezondheid voor jou, veel geluk, schoonheid, Wat alle mensen nodig hebben voor geluk!
Happy Valentine's Day, ik wil liefdesverzen feliciteren met prachtige verzen. Je regeert in mijn ziel en regeert, voor altijd gegeven, ongeacht hoe je leeft. Ik wens ons tederheid en passie, om harmonie in liefde te vinden, zodat mijn leven, gevuld met geluk, in de armen van elkaar te besteden is!
Sinds 14 februari, schat, je bent mooi, en ik hou van je, ik wens je altijd gelukkig te zijn, voor het feit dat je bij me bent, dank je, je inspireert me in je daden, je bent altijd in mijn liefhebbende hart. Moge alles wat je droomt uitkomen, en dat waar we allebei over dromen!
Laat op Valentijnsdag, mijn geliefden, ik beken dat je de beste man bent, alleen jij, gekoesterd in je hart, er zijn duizenden redenen om van je te houden. Je bent de meest zachte, aardige en mooie, het lijkt me dat je een aardse engel bent, en ik weet dat ik gelukkig kan zijn, alleen als je bij me bent!
Sinds 14 februari! Moge het geluk van de grote gevoelens je verwarmen. De minnaar heeft niet langer macht over zichzelf. Klaar om naar het licht van je geliefde ogen te vliegen. Laat liefde je vreugde geven, laat het inspireren, met je leiden, en laat je gevoelens niet ouder worden, en voeg elk jaar kleuren toe!
Ik bewonder de koninklijke roos, ik koester de plechtigheid van lelies, seringen brengen me dromen, in een krans van madeliefjes dwaal ik door de velden. Cascade fuchsia, bevroren, bewonderend. Jasmijngeur prikkelt de borst, en fluistert scharlaken een tulp voor me, pronkerig, ik ben ook je favoriet, vergeet niet. Ik ontmoet herfst met chrysanten, met violet zullen we de winter doorbrengen. Waar ik van hou? Eerlijk antwoord, Bloemen van mensen kunnen niet beledigen.
Geef vrouwen bloemen, om het leven nog helderder te maken. Dat alledaagse leven was niet leeg, geef vrouwen bloemen. Hoeveel betekent dit! Geef vrouwen bloemen. En hun jaren zullen niet ouder worden. Onder de zorgen en drukte. Geef vrouwen bloemen.Hoe ze ons glimlachen.
Wat is correcter om te geven voor het gevoel van deze naam.
Is het een ziekte of genade? Een beloning of straf?
Span je geest niet, en geloof oprecht.
Liefde is sterker dan kwaad en duisternis.
Sterkere wreedheid en dood. En hoe je het ook noemt,
maar het is onveranderlijk. Alles sterft zonder liefde,
Smile, open je ogen bij het ochtendgloren, en verheug je oprecht. Onze dag zal grijs zijn of het zal licht zijn, we kunnen ook de kleuring beïnvloeden. Niet altijd, niet in alles waar we controle over hebben, en vanuit het verdriet van bescherming voor iedereen daar. Maar laten we er op zijn minst een druppel licht aan toevoegen. Op elk moment van dit leven en elke ochtend. Penseel en verf nemen en visualiseren de vreugde van elke ochtend en elke dag, en laten we proberen te geloven dat, zelfs rouwende we ons herinneren en onthouden voor vreugde, niet voor niets.
Vandaag werd God 's morgens vroeg wakker. Hij las klachtenen vraagt. En aan mensen uit een kruik zonder bedrog goot hij wat hij wilde in zijn hart. Maar niet iedereenhad een hart open. En niet iedereen heeft een plaats voor een wonder. Die jaloezie, vijandigheid steunde de deur. Die hebzucht laat niet toe om succes te schenken. En iemand heeft tot de rand overstroomd Verdriet en hopeloosheid, dat is het probleem. En God had er spijt van dat het hart verborgen was. Ik wilde liefde uitgieten, maar waar ging het heen? En God was bedroefd dat mensen niet weten hoe ze harten en zielen moeten reinigen van beledigingen. Ze keren zich in de loop van de jaren tot steen in hun harten. En het hart verandert in graniet. Maar God liep, keek en glimlachte, toen ik de harten van geliefden ontmoette. Hij pakte de kruik en probeerde het met heel zijn hart. Hij goot zachtjes het geluk in zijn hart. En mensen bespatten geleidelijk Gods genade, en zij beschuldigden iedereen voor het verlies. Vergeten om de schuld in zichzelf te zoeken. Immers, als we konden vergeven en geloven, liefde, danken en loslaten, God kon geen druppel geluk meten, de magische kruik kon alles geven. Vandaag werd God bij zonsopgang wakker. Een en enorme doos met verzoeken aan de voeten. En ernaast is slechts één enveloppe zonder verzoeken:
"Bedankt voor alles, mijn God."
Eenvoudig, stil, grijs. Hij met een stok, zij met een paraplu. Ze kijken naar de bladeren van goud, lopen, lopen tot het donker is. Hun spraak is al laconiek, elke blik is helder zonder woorden, maar hun hart is licht en soepel, ze zeggen veel. In een duistere mist van het bestaan was hun lot onopvallend, en het levengevende licht van het lijden. Uitgeput, als een kreupele, onder het gewicht van hun zwakheden, voor eeuwig zijn hun levende harten voor altijd samengesmolten. En de kennis van een klein deeltje dat in hun afnemende jaren voor hen is geopend, dat ons geluk slechts een bliksemschicht is, alleen een afgelegen zwak licht. Het flitst zo zelden naar ons, dit vereist arbeid. Het gaat zo snel weg en verdwijnt voor altijd. Het maakt niet uit hoeveel je het in je handpalmen koestert. En het maakt niet uit hoe dicht je bij je borstkas zit. Kind van de dageraad, Op lichte paarden Het zal naar het verre einde rennen. Eenvoudig, stil, grijs. Hij met een stok, zij met een paraplu. Ze kijken naar de bladeren van goud, lopen, lopen tot het donker is. Nu is het waarschijnlijk gemakkelijker voor hen, nu zijn alle vreselijke dingen verdwenen, en alleen hun zielen zijn als kaarsen, ze streamen de laatste hitte.
Haast je om lief te hebben, je kunt geen tijd opslaan voor de toekomst, want de verliezen kunnen niet worden teruggegeven. Wees niet lui om te zeggen over liefde, want het kan gebeuren dat je op een dag op deze manier zult moeten doorgaan. Haast je niet de schuld, haast je niet om verwijten te beledigen, die woorden zijn zwaar. Je hoeft ze niet terug te vragen, maar vergis je, dan wordt het een les. Het is beter om tijd te vinden om iets goeds te zeggen. Vergeet niet dat het leven kort is, en dat de notulen van onschatbare , waarde zijndat goud in zand zand het zand wegrent. Vergeet niet dat zelfs de afgoden het toneel verlaten, en hun tijd wordt gegeven aan familieleden, geliefden en noodzakelijke. Er is een "nu". Kijk in je ogen en doordring het hart. Als het hart zich zorgen maakt om de wil van tranen. Leer om te vergeven, te begrijpen en goed te luisteren. Haast je naar de liefde, zodat je op elk moment niet te laat bent.
Die nacht, kristalhelder en delicaat, zullen Sterren worden aangestoken met zacht licht. Op de uitgestrekte gebieden van Vlaanderenland stromen besneeuwde nieuwjaarsverhalen. Van het laagland tot de hoge hemel, besproeien met een zilveren sluier. Miljoenen sneeuwkristallen. Het jaar dat voorbij is zal voorbij de afstand smelten. Welnu, de nieuwe zal de wereld rondrennen op een slee en in een rendierteam, zodat iedereen van zijn nieuwjaar kan genieten. Denk aan de vergeten grap. Het zal schitteren met een sneeuwstorm, zal geluk en vreugde met je brengen, en geschenken achterlaten onder de kerstboom. Iedereen een sneeuwmantel geven, dan zal hij terloops glimlachen. En de sneeuwvlokken zullen zo dierbaar fluisteren, Gelukkig Nieuwjaar voor ons allemaal!
neem twaalf maanden van het jaar en reinig ze goed van afgunst, haat, verdriet, hebzucht, koppigheid, egoïsme, onverschilligheid. Elke maand snijden we in drie gelijke delen, waarbij we zorgvuldig de verhoudingen in acht nemen, zodat elke dag niet meer dan een derde gevuld is met werk, en de resterende twee derde vol vreugde, humor en plezier, We voegen drie volle (met de bovenste) lepels van optimisme, een groot handvol vertrouwen, een lepel geduld, een paar zaden van tolerantie, en ten slotte een snufje beleefdheid en fatsoen in relatie tot iedereen en vooral voor degenen die dicht bij ons staan. Giet al het resulterende mengsel er bovenop met LIEFDE! Nu het gerecht klaar is, decoreren we het met bloemblaadjes, vriendelijkheid en aandacht. Serveer dagelijks met een garnituur van warme woorden en oprechte glimlachen die je hart en ziel verwarmen. Eet smakelijk!
Het weer heeft ons allemaal gekweld, hypertensievepatiënten zijnverdrietig. Er komt geen nieuw jaar, herhaal oude oma's. Sneeuw bedekt de paden enigszins, onmiddellijk loopt de dooi. Zo'n sneeuw heeft geen timide nodig, laat het vervagen zoals het zou moeten. Laat de winter zich laten zien, laat sneeuw de aarde bedekken. En hoe zijn kinderen wachten! Ski's, sleeën en schaatsen. Laat boeken, vulpennen, dagboekenslapen op vakantie. Kom, liever gezegd, heel Vlaanderen wacht op je. Maak het leven leuker voor ons, breng iedereen een nieuw jaar!
Ah, waar ben je, decembervorst, kristal op takken, rijp? Ik dacht niet dat ik zou beginnen tranen te vergieten dat het geen "koude" winter was. Er gebeurde iets in de "hemelse keuken", en de kolom van kwik bevroor op nul. Frost is per ongeluk in schande gevallen, ik denk dat hij de winter niet heeft getroffen. En ze zwoegt zichzelf en zwoegt, ze verzachtte en besmeurde in de warmte. Sneeuw valt, ligt en smelt weer, goed in slaap vallen geeft de aarde niet. En wat hebben ze niet meer gedeeld? Het gebeurde zo. Nee, nog steeds niet zo, de frosts stimuleerden ons vaker, en ze lieten ons niet vertragen. Je rent weg, als een gek, zodat zodra je de deur dichtslaat en je neus strakker drukt. Ik dacht toen niet dat ik er spijt van zou krijgen dat ik naar vorst zou verlangen. Ah, waar ben je! en misschien nee, toch, misschien moet ik mijn vraag verwijderen, maar niemand kan ons prikken, maar op Nieuwjaar komt naar ons 2020.
December, ochtend, de zon speelt. Hoewel de vorst in zijn neus en oren bijt. Over het bos rust ergens een sneeuwstorm. Alles in afwachting van de komende kou. Zilveren dames rusten op de dames, mannen lopen in beverhoeden en alleen op de markt zuchten grootmoeders iedereen warme sokken aan. En het nieuwe jaar staat voor de deur, hier en daar speelgoed in de ramen. Dus je wilt het jaar met wonderen ontmoeten. Om twaalf uur precies op de klok. Zodat al het slechte in het oude verloren gaat, en het beste voor ons is gekomen. Liefde, gezondheid, geluk ontmoet. Laten we nog steeds in wonderen geloven. En wonderen zullen op een welkom moment komen, ja, elke nieuwe is langverwacht. En iets nieuws zal het nieuwe jaar geven. Wat als geluk ons echt zal brengen?
Ik wens je een fantastisch humeur in het nieuwe jaar, een miljoen glimlachen, zodat alleen trouwe vrienden in de buurt zijn, dat alle dromen uitkomen. Laat inheemse mensen alleen vreugde geven, zodat mislukkingen voorbijgaan, en vrede, goedheid, gezondheid en geluk, dit is tenslotte het belangrijkste. Gelukkig nieuwjaar!
Nu is de herfst weggevlogen, en de winter is voorbijgegaan. Net als op vleugels vloog ze onzichtbaar plotseling.
Hier barsten de vorst en boeiden alle vijvers. En de jongens riepen haar toe bedankt voor de moeite.
Hier zijn patronen op het glas van prachtige schoonheid. Iedereen draaide zijn ogen om en keek ernaar. Van bovenaf
Sneeuw valt, flikkert, krult, ligt in een gesluierde sluier. Hier knippert de zon in de wolken, en de vorst in de sneeuw schittert.
Er is niet zo'n verlangen in de wereld dat de sneeuw niet zou genezen. Het lijkt allemaal op muziek. Hij is de boodschap. Zijn ongebreidelde eindeloze. Ah, deze sneeuw ... Het is niet voor niets dat er altijd een geheim in zit.
De stad in de schittering van rijp, als in een zilveren droom. Witte sneeuwlelies bloeien weer op het raam. Je droomde van mij door de ramen, je kijkt naar deze bloemen. Slechts zo ver in de vorst van vorst je ...
