Op 2 oktober 1964 herdacht men de dood van Andreas Vesalius die vierhonderd jaar eerder op het Griekse eiland Zante overleed. Hij was op weg naar Jeruzalem, maar een schipbreuk deed hem op het eiland belanden. Vesalius werd bijna vijftig jaar oud, want hij was in Brussel geboren op de laatste dag van het jaar 1514.
Zijn echte naam was Andries Van Wesel maar in die tijd was het de gewoonte dat geleerden hun naam in het Latijn vertaalden. En een geleerde was Vesalius vast en zeker! Reeds als student te Leuven vestigde de jonge Andreas de aandacht op zich. Hij studeerde geneeskunde aan de universiteit. Vesalius had een kritische geest en onderzocht graag zelf wat de professoren hem leerden. Vooral de bouw van het menselijk lichaam, de anatomie, boeide hem.
In die tijd was het verboden om lichamen van overledenen te gebruiken voor de studie. Dit bezorgde hem heel wat problemen maar hijslaagde erin om de lichamen van gedode misdadigers te ontleden. Hierdoor verwierf hij overal ter wereld grote beroemdheid als ontleedkundige. Van 1540 tot 1549 was hij zelfs professor aan de universiteit van Padua in Italië. Zijn werk over het menselijk lichaam met tekeningen van de organen maakte heel wat ophef.
Sommige geleerden beschuldigden Vesalius van strafbare handelingen en er kwam verzet van de Katholieke Kerk. Vesalius werd toch lijfarts van Keizer Karel V, die hij vergezelde op zijn tochten door Europa. Na de dood van Karel verbleef Vesalius nog jarenlang in Madrid. In de Spaanse hoofdstad werd hij lijfarts van Filips II, de zoon en troonopvolger van Keizer Karel.