" Toen België in 1830-31 ontstond gaf de internationale gemeenschap geen cent voor het overleven van de nieuwe staat. Talleyrand noemde België ' een artificiële constructie bestaande uit verschillende volkeren'. Zijn Oostenrijkse collega Dietrichstein zei dat de Belgische nationaliteit 'een politieke poging eerder dan een waarneembare politieke realiteit' was.
Het feit dat deze poging om uit het niets een land te creëren slaagde, dankte dit artificiële land aan de diplomatieke kwaliteiten en politieke handigheden van een enkele man : de Duitser Leopold van Saksen-Coburg.
Metternich zou twee decennia later schrijven dat België weliswaar een miskraam was, maar dat met een vorst als Leopold elk land kan overleven. Hij noemde de Coburger een van de beste diplomaten die hij ooit ontmoet had, zeer gereserveerd, zeer voorzichtig en uitzonderlijk sluw.
Geld bleef een levenslange obsessie.

"Zijn zelfvoldaanheid maakt je moe en zijn hebzucht doet je walgen' zei de liberale leider Lord Charles Greville. De hertog van Wellington, die zich als eerste minister verplicht voelde Leopold soms uit te nodigen, bekende dat hij oervervelend was. We zaten daar met een groep zageventen, schreef prinses Lieven, de vrouw van de Russische ambassadeur in Londen, aan prins Metternich over een van Wellingtons feestjes : 'Leopold werkte mij op de zenuwen met zijn trage manier van spreken en zijn slechte manier van redeneren. Hij is een Jezuïet en een zeur.'

Veel liefde voor zijn nieuwe vaderland had de koning niet ... " België heeft geen nationaliteit en, gezien het karakter van zijn inwoners, kan het er ook nooit een hebben. In feite heeft België geen politieke reden van bestaan", zo vertrouwde Leopold I in 1859 toe aan zijn kabinetschef Jules Van Praet. Aan zijn jongste zoon Filip, graaf van Vlaanderen, zei hij : " Niets houdt het land bij elkaar en het kan niet blijven duren". Leopold haatte de Belgen. " Zij zijn", zo schreef hij aan zijn nichtje, de Britse koningin Victoria, " de meest onuitstaanbare creaturen die er bestaan."

" België bestaat als staat enkel en alleen omwille van zijn koning; het is uitsluitend zijn dynastie die het behoedt voor een onmiddellijk uiteenvallen of misschien zelfs een burgeroorlog", vermaande hij minister van Buitenlandse Zaken, baron d'Anethan. En aan eerste minister Jean-Baptiste Nothomb zei hij : " De dynastie is de rots waarop het politieke bestaan van dit land exclusief is gebaseerd."