We hebben gisterenavond nog lang de sterren en de kaart en de weerberichten geraadpleegd en het wordt dus niet de stad Bergen maar wel de echte bergen. We gaan terug richting het Noorden, zijn vroeg opgestaan en om 9 u vertrekken we langs de E16 richting Voss en Bergen.In Haugsvik nemen we een kleine weg langs de andere kant van het meer en in Vinje gaan we rechts de 13 op.
Direkt klimmen tot op 900 m en enkele km verder terug naar fjordniveau in Vikoyin waar we eerst nog de Stavekirke van Vik bezoeken met gids. Interessante uitleg.
Langs de Sognefjord verder tot in Vangsnes waar we de fjord oversteken naar Hella. Vanaf hier hebben we weg 55 die nu langs de andere kant de fjord volgt langs Leikanger, een groot skioord met een halve berg houten huisjes en appartementen. Vandaar volgen we een zijarm van de fjord ‘Sogndalsfjorden’, voorbij Sogndalsfjorda, en bij het einde moeten een kleine berg over om aan de boorden van de ‘Lustrafjorden’ (nog een zijarm van de Sognefjord) uit te komen in Skiolden.

Van hieraf begint het klimmen weer. We zien aan onze rechterkant een met bomen begroeide bergmuur opdoemen en daar moeten we dan opzij. We zullen daar wel rond rijden maar toch niet.
Met haarspeldbochten en in 2^de en 3^de versnelling naar boven naar het Jotunheimen Nasjonalpark , het Sognefjell en zicht op de Reinheimen.

De bergplateau’s zijn overal mooi om door te rijden maar deze is toch speciaal. Je komt ogen te kort en het fototoestel doet overuren. Je moet langs alle kanten kijken en ik moet de weg in ’t oog houden dus stoppen we dikwijls om te kijken. Een kompas tussen twee glasplaten met 2 gespannen draden en onderaan een pijl die aanduidt naar welke berg je kijkt. Buitengewoon accuraat.
Als we aan de afdaling beginnen zien we rechts voor ons nog twee grote sneeuw- en ijsmassa’s, (gletsjers?) maar die kunnen het niet zijn want die liggen links van ons achter de bergen verscholen.

Aan het Jotunheimen Fjellstue (een bergcafé) hebben ze een langlaufpiste klaar gemaakt en er zijn wel wat mensen aan het skien op de eeuwige sneeuw.
Hier bereiken we het hoogste punt op weg 55, 1434 m, en enkele km verder krijgen we zicht op de hoogste berg van Noorwegen, de Galdhoppigen, 2469 m hoog. We zakken langs een goed berijdbare en niet te steile afdaling af naar het Boverdal waar we in Roysheim een camping vinden.

Boverdalen Vandreheim

Zonder adres

 Camping/camperplaats met voorzieningen in het huis. Is eigenlijk een wandelhome. Betaald: 230 NOK

Gereden km: 262