Eindelijk zou ik zeggen , na hetgeen wij deze week gezien hebben , dat de renners zo solidair kunnen zijn , moeten zij dat ook kunnen ,want welk beroep wordt er meer gepest dat een wielrenner? Men zou kunnen zeggen een trucker ook , maar de rest? Dat ze de zwartwerkers aanpakken, er lopen er genoeg van . Dat de renner extra voedselsupplementen, tot zich inneemt is maar normaal ,want zij worden opgepept door de wielergekke fans en iederéén wil wel eens op het podium staan of eens iets meer doen voor zijn fans . En daar aan de UCI ,zijn daar maar die denken dat ze ook van sport kennen en alleen maar op die feestjes(braspartijtjes) aanwezig willen zijn .
Wij moeten en zullen onze idolen blijven steunen !!! Ze zullen ons vrije tijd en mooie momenten niet afnemen . Hopelijk worden wij daarin gesteund door onze Sporza journalisten , het is hun taak een sportverslag uit brengen , maar niet een renner in de put te duwen , zoals dikwijls gebeurd in het verleden ! klik op afbeelding
Ja, in alles wat men doet , zal er altijd enige risico zijn , maar zoals de rit naar Orvieto , neen HH. van de Giro , dit kan niet om de renners op onverharde wegen laten rijden , daarom zijn all-road fietsen gemaakt , maar geen race-fietsen !!! Enig protest van de sportbestuurders zou niet misplaatst zijn !
Twee dagen na het tragische overlijden van Wouter Weylandt sloeg de Giro gisteren andermaal de schrik om het hart. klik op afbeelding
kijk vooral naar de motards welke gevaarlijke situaties zij creëren !
Is de dood van Wouter aan zo een gevaarlijk onbekwaam mens te wijten ? Het onderzoeken waard !!!
Een rit over 216 km die er geen was , maar een eerbetoon voor hun collega en vriend Wouter Weylandt. De rit werd verreden in groep van start tot aankomst ,met om de 10 km een ploeg voorop. De laatste 10 km werd ingenomen door de ploeg van Wouter plus Farrar Tyler van de ploeg Garmin-Cervélo die de boezemvriend was van Wouter Aan de aankomst stond een massa mensen om de renners een blijk van waardering te geven , zeer opmerkzaam ,was er een jonge wielerfan met een zelfgemaakt poster , met daarop de Belgische driekleur en rugnummer van Wouter Weylandt 108 Sporza journalist Karl Van Nieuwkerke bleef zeer ingetogen , zijn laatste woorden zal door menige sportkijker bijblijven.
citaat: Wouter , we zullen je missen
Dit doet o zoveel pijn , aangrijpend ,al die handen op mekaar van mensen die hun eer betuigen aan hun collega. Heel veel warmte , waarvoor dank. Vandaag is alles even anders. Je hoopt dat je nooit moet meemaken ,maar het doet heel veel deugd , dit had iederéén nodig en uiteraard gaat het leven niet gewoon verder , voor veel mensen in de omgeving van Wouter Weylandt , komen er nog heel veel moeilijke tijden aan . maar dit helpt wel. Moge de herinnering levendig blijven . Zoals we al een paar keer hebben gezegd of zoals Willy Verhegghe ooit in een gedicht gooide : Renners sterven niet , ze verdwijnen alleen maar uit het zicht ,eens zij de laatste finish hebben overschreden en de snelheid van het leven en met stijve spieren achterlaat , want koersen blijven ze , ook al vallen harten en wielen stil. Ze gaan in duizend hoofden door met duwen en nooit doodgaan ,hun zweet geeft blijvend glans op het asfalt , weet dat wanneer de aarde hun toch met tegenzin bedekt , hun naam voor altijd als een echo tussen de bergen zal weerklinken.
Gilbert
