Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Categorieën
Natuurvereniging DEN BUNT vzw
Welkom op de blog van Natuurvereniging DEN BUNT. Onze vereniging is gestart in 1981 en bestaat nu dus meer dan 40 jaar en telt ruim 200 leden in de Kempense regio. Alles wat te maken heeft met milieu, natuur en natuurfotografie, activiteiten van onze vereniging...enz. vind je terug op deze blog. En deze blog is er voor en door de leden. Wil je een bericht plaatsen, dan kan dat door mij een mailtje te sturen met de te plaatsen tekst en foto's. Volg ons ook op onze Facebookpagina.
22-05-2025
MOOI - LANGPOOTMUG
Koollangpootmug of groentelangpootmug- Tipula oleracea
De koollangpootmug wordt tot 26 mm lang en heeft een donker, gestreept rugschild. In rust houdt de koollangpootmug de vleugels gespreid. De voorrand van de vleugels is steenrood. Het achterlijf is grijs tot okergeel. De vleugels van de mannetjes hebben een spanbreedte van 3-4 cm en die van de vrouwtjes 4-5 cm. De vleugels van het vrouwtje zijn langer dan haar achterlijf. De mug heeft zeer lange achterpoten en zoals alle langpootmuggen 13-delige antennen.
De geslachten zijn uiterlijk door de bouw van het achterlijf te onderscheiden. De mannetjes hebben aan het eind een duidelijke, knotsvormige verdikking, het hypopygium. De vrouwtjes hebben een spits toelopende legbuis. (boven: het vrouwtje – onder: het mannetje)
Parende koollangpootmuggen (Foto: Karel VERBRUGGEN)
Een bezoek aan Mimi in Pellenberg….. gecombineerd met een wandeling !
Samen met Walter Valgaeren heeft Roger een wandeling uitgestippeld van 5,5 km door het Walenbos die vertrekt aan de kerk van Houwaart. Een volledige omschrijving van deze wandeling (met vermelding van de knooppunten) vind je op bijgevoegd document. Hou met de planning van deze wandeling wel rekening met het feit dat een bezoek aan Mimi alleen plaats kan vinden na 16:00 uur.
Klik op onderstaande afbeelding om het document van Roger te lezen (WordDoc)
Klik op de "play-knop" om filmpje van de wandeling te bekijken (Geluid aan) MP4 Klik daarna op het vierkantje rechts onder in beeld om "volledig scherm" te bekijken. Fotografie: Roger DAMEN.
Zuringrandwantsen zijn bruin van kleur en vrij groot voor een wants (tot 15 mm), met een wat afgeplatte ovale vorm. De randen van het achterlijf steken duidelijk uit aan de zijkanten, wat hem de naam "randwants" geeft. Voedt zich vooral met het sap van planten, met name zuring (vandaar ook de naam). Komt ook in ons land voor op plekken met veel vegetatie. Onderstaand exemplaar heb ik gefotografeerd in het Molderbroek, een natuurgebied met moerassige broekbossen langs de Molse Nete.
We hebben U reeds wat foto’s getoond van het spinsel van de spinselmot. Maar ik kon het niet laten en ben nog eens terug geweest om dit wonderlijke schouwspel nog eens gaan te bekijken.
Het spinsel dat je op de foto’s ziet is afkomstig van de spinselmot, ook wel stippelmot genoemd. Het wordt gemaakt door de rupsen van de spinselmot.
Deze rupsen spinnen grote hoeveelheden zijdeachtige draden waarmee ze hele struiken of bomen kunnen omhullen. Dit doen ze als bescherming tegen vijanden (zoals vogels en parasieten) en weersinvloeden terwijl ze in groepen de bladeren van de plant eten. De volwassen nachtvlinder (de spinselmot zelf) legt de eitjes in de zomer op de waardplant, waarna de rupsen in het voorjaar uitkomen en aan hun spinselwerk beginnen.
Alle foto’s zijn genomen in het vrij toegankelijke deel van Natuurreservaat “De Maat” in Mol.
Spinselmot of stippelmot (Alle foto's: Karel VERBRUGGEN)
De veldparelmoervlinder is een dagvlinder uit de familie van de aurelia’s. De vleugels hebben een oranje ondergrond met een patroon van zwarte vlekken en lijnen en een spanwijdte van 35-50 mm. De onderkant van de achtervleugels is kenmerkend met een wit en oranje patroon dat lijkt op parelmoer. Hij komt voor in bloemrijke graslanden, ruigten en schrale weiden. In Nederland en België is hij vrij zeldzaam en sterk gebonden aan specifieke habitats. Dit exemplaar is gefotografeerd in het Molderbroek, een natuurgebied met broekbossen langs de Molse Nete.
Op één of andere manier is er iets misgelopen zodat ik de omzendbrief voor deze daguitstap niet heb ontvangen..... en bijgevolg ook niet op de blog heb kunnen plaatsen. Gelukkiglijk hebben jullie hem wel ontvangen en ingeschreven.
Klik op onderstaande afbeelding om de omzendbrief nog eens na te lezen.
Een ree kan verschillende geluiden maken. Zo kan hij blaffen, klagen en fiepen. Het klagen en fiepen klinkt als piepgeluidjes. Het blaffen lijkt echt op het blaffen van een hond. Het is een laag, kort en hees geluid dat de ree maakt als hij iets bijzonders waarneemt. Als hij niet helemaal zeker is wat het is, blaft de ree om andere reeën te alarmeren of om de mogelijke indringer te imponeren. Onderstaand filmpje werd gemaakt door Roger DAMEN op 10 mei 2025 en je hoort de ree twee maal “blaffen”.
Blaffende ree (Fotografie: Roger DAMEN) Geluid aan (MP4)
Een vos die meer donker is gekleurd, een melanistisch exemplaar, wordt ook wel eens brandvos genoemd. Bij deze is de onderzijde donkergrijs tot bijna zwart en heeft geen witte punt aan de pluimstaart.
Slanke, sierlijke roofvogel met lange, geknikte vleugels en lange, diep gevorkte staart. Oranjebruin lichaam met lichte kop grote witte vleugelvelden. Hij is 60-70 cm groot en heeft een spanwijdte van 140 tot 170 cm. Meestal te zien in halfopen, laag gelegen of heuvelachtige bosrijke gebieden, liefst in combinatie met landbouwgebieden met extensieve beweiding met vee, of met heide. In ons land vrij zeldzaam!
Terwijl Roger hem fotografeerde werd de rode wouw gepest door een kraai die hem wou wegjagen…. maar dat lukte niet want de rode wouw was al druk bezig met het bouwen van zijn nest in een hoge boom (laatste foto: twijgjes tussen zijn klauwen)
Kom dit zeldzame tafereel zeker eens bewonderen…..
( Nieuwsbrief Gemeente Mol - Vrijdag 9 mei 2025 )
De bomen en struiken langs de 12-urendreef in natuurreservaat De Maat lijken compleet ingepakt in spinnenwebben. Wie hier de voorbije weken langs wandelde, heeft het zeker al gezien. Maar er is geen reden tot paniek, het fenomeen hoort bij de natuur. Het gaat hier niet om spinnen of processierupsen, wél om de rupsen van de spinselmot, een onschuldige nachtvlinder. Nadat de rupsen zich verpoppen, herstellen de bomen zich vanzelf. Kom dit zeldzame tafereel zeker eens bewonderen. Het levert een mysterieus en bijna sprookjesachtig beeld op.
De spinselmot of stippelmot is een onschuldige nachtvlinder met witte vleugels en zwarte stippen. In haar rupsenstadium maakt ze opvallende, zijdeachtige webben rond bomen en struiken. Die dienen als bescherming terwijl ze de bladeren opeten. Hoewel de rupsen het verse lentegroen verorberen, raken bomen en struiken niet blijvend beschadigd. Na 4 tot 6 weken verpoppen de rupsen zich tot nachtvlinders en verdwijnen de webben vanzelf. Daarna groeien de bladeren opnieuw aan en herstelt de natuur zich volledig.
De rupsenmassa vormt een feestmaal voor vogels. Ze dienen als voedsel voor jonge mezen en zangvogels. De jonge vogels zijn momenteel talrijk aanwezig. De rupsen zijn dan ook een zegen voor de vogelpopulatie.
Spinselmot of stippelmot (Alle foto's: Karel VERBRUGGEN)
Natuurpunt Kempen zet huiszwaluw in de kijker als soort van het jaar (Uit: Het Nieuwsblad - Donderdag 8 mei 2025)
In de maanden mei en juni vestigt Natuurpunt Kempen de aandacht op de huiszwaluw, een prachtige vogel die na zijn overwintering in Afrika sinds begin april weer in de Kempen te bewonderen is.
Klik op onderstaande afbeelding om het volledige krantenbericht te lezen (WordDoc)
Roger DAMEN, onze voorzitter was onlangs op bezoek in "Ouden Doel" en bezocht onder meer hetPolderMAS, een charmant museum vol archeologische vondsten, kunst en lokale geschiedenis.
PS: Roger had mij gevraagd om nog wat foto's toe te voegen van een bezoek met Den Bunt aan diezelfde zaak. Blijkbaar heb ik verkeerde foto's toegevoegd nl. foto's van café "Het Verdronken Land" gelegen aan de Scheldedijk in Het Verdronken Land van Saeftinge in Nieuw Namen (NL)..... waarvoor mijn excuses!
Klik op onderstaande foto om zijn verslag te lezen (WordDoc)
Klik op de "play-knop" om een kort filmverslag te bekijken (Geluid aan) MP4 Klik daarna rechts onder op het vierkantje om "volledig scherm" in te schakelen.
Roodborsttapuit - Saxicola rubicola - European stonechat
De roodborsttapuit is teruggekeerd uit het zuiden. Je kan ze herkennen aan hun roep, een opgewekt, scherp, ‘wie-tak’ of een fluitende ‘wiet’-roep vanuit de top van een struik. Dat eerste klinkt als of er twee kiezelsteentjes tegen elkaar worden getikt. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben een oranje borst, maar bij de mannetjes valt hij het meest op. De meeste kans om ze te zien maak je op de heide, in de duinen, in ruige, open moerasgebieden en in halfopen boerenland.
Vraag aan ChatGPT: De den op bijgaande foto heeft enkele ringen met opstaande schors. Wat is hier de oorzaak van?
De opstaande ringen op de boomschors op de foto zijn zeer waarschijnlijk het gevolg van boombooractiviteiten met tappen voor het oogsten van hars of oud onderzoek waarbij inkepingen of ringen zijn gemaakt. Er zijn een paar mogelijke verklaringen:
1. Harswinning (oud gebruik)
De regelmatige, horizontale ringen met opstaande schors wijzen erop dat iemand opzettelijk inkepingen heeft gemaakt in de bast. Dit werd vroeger gedaan om hars uit naaldbomen te winnen (voor gebruik in o.a. vernis, lijm en medicijnen). De bast werd opengesneden in horizontale ringen, zodat de hars eruit kon stromen en opgevangen worden.
2. Inoculatie of enting
In sommige gevallen wordt een boom opzettelijk geïnfecteerd of geënt met schimmels of bacteriën, bijvoorbeeld voor wetenschappelijk onderzoek. Dit kan resulteren in afwijkende groeivormen of wondreacties.
3. Insecten of schimmel (minder waarschijnlijk)
Sommige insecten of schimmels veroorzaken schade die ringvormig lijkt, maar de regelmaat en symmetrie in dit geval wijzen eerder op menselijke activiteit.
Conclusie: De structuur op de foto is het meest waarschijnlijk het gevolg van menselijke ingrepen, vermoedelijk voor harswinning of experimenteel gebruik. De typische horizontale ringen duiden niet op natuurlijke oorzaken zoals ziekte of wildvraat.
Het gewei van reebokken is een fascinerend onderwerp…..!
Groei en ontwikkeling: Alleen mannelijke reeën (reebokken) dragen een gewei. Het gewei begint te groeien in hun eerste levensjaar. Na het afwerpen van hun eerste kleine gewei in januari of februari, begint de groei van hun eerste "echte" gewei.
Bast en vegen: Tijdens de groei is het gewei bedekt met een fluweelachtige huid, de bast, die rijk is aan bloedvaten en zenuwen. Zodra het gewei volledig volgroeid is (tussen maart en juni), stopt de bloedtoevoer en begint de reebok de bast af te schuren door tegen boomstammen te wrijven. Dit proces heet "vegen".
Functie: Het gewei wordt voornamelijk gebruikt om indruk te maken op rivalen en om hun territorium af te bakenen. Hoewel reebokken soms vechten met hun gewei, zijn deze gevechten meestal niet gewelddadig.
Afwerpen: Na de paartijd (bronsttijd), die van half juli tot half augustus loopt, neemt het testosterongehalte van de reebok af. Hierdoor lost het benige materiaal aan de basis van het gewei op, en valt het gewei vanzelf af. Oudere bokken werpen hun gewei meestal eerder af dan jongere.
Deze meikever had zijn kalender niet goed in de gaten gehouden. Hij kwam reeds te voorschijn op 30 april..... en Leo PEETERS maakte er een foto van. Het is één van onze bekendste en grootste inheemse kevers. Meikevers vind je vooral op eiken en beuken. De mannetjes zijn gemakkelijk te herkennen aan de antennes op hun hoofd, want die bestaan uit zeven lange lamellen.... terwijl de vrouwtjes er maar zes hebben die bovendien veel korter zijn.
We gingen onlangs op verkenning naar het grensgebied tussen Nederland en Duitsland, reisdoel van onze vijfdaagse in september. Daar gingen we ondermeer eens kijken naar de oude steengroeve van Sibelco in Winterswijk. Deze oude groeve is al lang bekend omwille van de nestplaats van een stel oehoe's. En we hebben ze uitgebreid kunnen bekijken. En tijdens diezelfde uitstap hebben we ook heel wat fouragerende en baltsende ooievaars gespot.
Roger DAMEN.
Klik op onderstaande afbeelding om Power Point te downloaden. Daarna klikken op download om PPS te openen en dan op eigen tempo om de voorstelling te bekijken.
Kleine parelmoervlinder - Issoria lathonia - Queen of Spain fritillary
Ook de kleine parelmoervlinder is een trekvlinder. Deze soort staat bekend om zijn vermogen om grote afstanden af te leggen. In de zomer migreert hij vanuit Zuid-Europa naar noordelijkere gebieden, zoals Nederland en België, waar hij zich voortplant.
De kleine parelmoervlinder is een prachtige vlinder en herkenbaar aan de opvallende zilverkleurige vlekken op de onderkant van zijn vleugels, die lijken op kleine parels. De bovenkant van de vleugels is oranje met zwarte stippen, wat hem een opvallend uiterlijk geeft. Deze soort komt voor in droge, bloemrijke graslanden en duinen, waar viooltjes groeien. De rupsen voeden zich namelijk met verschillende soorten viooltjes, zoals het duinviooltje en het driekleurig viooltje. In Vlaanderen is de kleine parelmoervlinder vooral te vinden aan de kust en in de Kempen.
Kleine parelmoervlinder (Foto's: Karel VERBRUGGEN)
De oranje luzernevlinder is een prachtige dagvlinder uit de familie van de witjes. Deze vlinder heeft een opvallende oranjegele kleur met donkere banden langs de vleugelranden. Ook dit is een trekvlinder die elk voorjaar vanuit Zuid-Europa en Noord-Afrika naar het noorden vliegt. De vlinder leeft voornamelijk op klaver- en luzernevelden, en de rupsen voeden zich met verschillende soorten vlinderbloemigen. In ons land varieert de aanwezigheid van deze vlinder sterk per jaar, afhankelijk van de weersomstandigheden en migratiepatronen
Oranje luzernevlinder (Alle foto's: Karel VERBRUGGEN)
Ook de distelvlinder is een trekvlinder die vaak in België wordt waargenomen. Deze vlinder heeft oranje vleugels met zwarte en witte vlekken, en een spanwijdte van ongeveer 5 tot 6 centimeter. De distelvlinder migreert jaarlijks en is vooral actief in de Benelux van april tot oktober. Ze leggen hun eitjes op waardplanten zoals distels, klit en brandnetels. In het najaar trekken ze terug naar warmere gebieden.
Dat vogels trekken, wist je misschien al. Maar wist je dat ook vlinders echte globetrotters kunnen zijn? De Atalanta is er daar eentje van. In het voorjaar arriveren hier vlinders uit zuidelijkere streken, die zich hier voortplanten, en waarvan de nakomelingen in de zomer rondvliegen. Van de laatste generatie trekken veel dieren opnieuw weg naar het zuiden. Volgens literatuur is de Atalanta een trekvlinder, die dus in de winter niet in onze streken blijft. Maar toch worden er de laatste jaren in februari en maart vaak gezien omwille van klimaatverandering, dus blijven ze toch vaker overwinteren
Ik bewandelde het deel van het Buntpad dat langs de Witte Neet loopt (via Broekstraat) altijd maar rechtdoor tot aan hoeve Boeretang. Daar het nieuwe bruggetje over en op naar Groeve Donk met de mooie uitkijkheuvel.
Klik op de "play-knop" om het filmpje te starten (Geluid aan) MP4 Na het starten helemaal onderaan rechts klikken op "volledig scherm"
Leo PEETERS maakte onderstaande foto’s op 30/04/2021..... vier jaar geleden in de tuin van zijn buurman. Het zijn kegelmorieljes met een grijsbeige tot zwartgrijze kegelvormige hoed, met raatvormige gaten en plooien…. en vrij zeldzaam!
Morieljes zijn voorjaarspaddenstoelen die vrijwel uitsluitend in het voorjaar groeien (van maart tot mei). Het zijn paddenstoelen die behoren tot de zakjeszwammen en ze leven als opruimer (of saprofyt) van organisch materiaal in de bodem en dikwijls ook op versnipperde en uitgestrooide boomschors.. Morieljes zijn eetbaar en aromatisch na bereiding, rauw zijn ze giftig.
Het bont zandoogje heeft geen winterslaap gehouden, maar zat de afgelopen maanden nog in de pop. Als de dagen gaan lengen en de temperatuur oploopt, kruipt deze bruine vlinder met gele spikkels naar buiten. Naast voedsel zoeken is er nog een belangrijke taak: voortplanting. De mannetjes bewaken een territorium in een bosrand of langs een zandpad en verjagen alles wat voorbijvliegt. Je ziet ze dan ook druk rondfladderen en steeds weer terugkeren naar hetzelfde uitkijkpunt.
