Mocht ik dit kunnen xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik kan schrijven zonder woorden de verzinnen,
maar toch een compleet verhaal ontbinden.
Zal als het moet in stilte spreken
zonder enig woord te verspelen,
en toch zul jij dan alles van mij weten.
Want het zijn mijn ogen
die spreken te taal van eeuwige liefde.
Zal lopen,
blijven staan om de omarmen.
Zal kijken,
luisteren naar ieder mens
zijn verhaal.
want ieder mens draagt diep vanbinnen
zijn eigen verhaal.
Ik kan boeken lezen,
luisteren naar de wetenschapper
op de buis.
Ik kan zelfs luisteren naar andermans
zijn wijsheid,
toch zal ik steeds mijn eigen pad oplopen
als het om de liefde gaat.
Daarom zal ik schrijven zonder woorden de verzinnen,
om een realistisch verhaal neer de pennen,
geen gezwansd of lullepraat,
geen dwazerij of nulgepraat,
enkel wat mijn hart mij influistert
wat mijn gevoel mij zegt.
Om dan op het einde van de rit
vele woorden achter te laten.
In een schuif, een kast,
of misschien ergens op zolder
in de baarmoeder van de rommel.
En wie dat wenst zal mij dan
kunnen ontbinden,
zal het boek opzij kunnen leggen
met een lach op zijn gelaat.
Want k heb maar een doel wat ik nastreven zal
in dit bitterkou bestaan,
ieder mens een riem onder het hart stekken,
of een ruggensteun zodat hij zijn
weg verder zetten kan.
|
