|
'de kalligrafie van het levende'xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
verberg mijn gelaat onder een steen
laat mijn mond zwijgen
stop mij onder zwart der aarde
ontdoe mij van mijn hartslag
het leven begint dan pas
vertaalt
en tot zijn tekenen behoort, dat hij jullie uit stof heeft geschapen.
en ziet! jullie zijn mensen die zich verspreiden.
verzonken in gedachten
dwaalt mijn ziel doorheen het onmeetbare
om dan bij het begin van een nieuw
eindtijdperk aan de belanden
lasso's van rivieren
kronkelen doorheen het deinende landschap
elke waterdruppel vind er zijn eigen weg
los van herinneringen
los van materies
los van het aardse
los van dit lichaam
zo zal ik los zijn van het
vergankelijke
los van het schilderij wat als
titel aarde mee kreeg
ik verlucht mijn leven
met een lach een traan
ik omlijst het met
blijheid en verdriet
om dan in het midden met een kunstige
hand elk verhaal neer de schrijven
mijn leven bezit de kalligrafie om woorden de creëren
vertaalt
allaah alleen is de almachtige, de schepper de soeverein en
de onderhouder van alles in het gehele heelal
|
