Land van papierxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

na het falen van de nacht

sloom de ochtend binnentreden

om dan even de kunnen vergeten

wat de nacht steeds binnenbracht

na het sluiten van het uur wat stil had blijven

kijken naar de woorden een na een

wat zich een weg baande overheen het landschap

van papier zo zie ik mezelf

zoeken achter die ene weg wat mij een

volwaardige zin zou laten terugvinden

in non-compleetheid aanbeland

met betraande ledematen

zo beloop ik het land van honderd wegen

van papier

om straks wederom te ontwaken

midden in die ene illusie

wat nooit een werkelijkheid zou kunnen zijn

letterland daar is alles mogelijk

letterland waar elke droom een werkelijkheid

worden zal

in letterland is het waar ik verdwaalde

om de angst steeds een stapje voor de blijven

in het falende uur laat ik mij glijden naar de

met inktpatroon getekende zijwegen

en een coma als richtingaanwijzer

want de realiteit is steeds het tegenovergestelde

van wat het is wezen had moeten zijn

Levenswerk

daar op die stoel had jij gezeten

aan die tafel nam jij plaats

om dan even uw gewrichten

los te maken daar in dat portaal

gezeten had jij onder die notelaar

aan dat kappelende water

gevreeën had jij naast de pastoor

zijn nederige woonst

geschopt heb jij tegen die steen

geduwd degen de stam van die es

gezaaid dat zaad van menig bloem daar in die

bloeiende bloementuin

daar op die bank had jij zitten genieten van de rust

dat zwanenpaar daar haf jij kruimels oud brood aan

in het vijvertje had jij uw eigen gezicht bekeken

om dan de ontdekken dat er sleet kwam op de zitten

daar in dat gras had jij geslenterd

in die schaduw zocht jij afkoeling

in die regenbui liep jij met frutselende vingers

die steeds maar weer die ene naam

schreven in de dauw van jouw adem

je sliep in dat bed

droeg dat nachtgewaad

las het boek wat nu door mij gelezen word

luisterde naar het getjilp van de nachtzwaluw

maar nu is het allemaal zo leeg zo kil

nu jij afstand nam van jouw eigen verhaal

nu lijkt elk gebeuren op een of ander ansichtkaart

wat maar niet uitverkocht lijkt te raken

want steeds als ik mijn ogen sluit

zie ik hoe jij daar zit de schrijven aan het boek zonder

begin, of einde

want nog voor het laatste woord zijn weg vond

naar omlaag

kwam het laatste hoofdstuk van uw bestaan

neer de liggen daar op de balustrade wat het leven

en de dood elkander een hand toe rijken