|
Ramen van tranen xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nu de avond langzaam terug binnenkomt in het huisje
waar een eenzame, een alleen staande onophoudelijk zat de wachten op die ene
Valentijn groet
voor diegene wil ik nu even halt houden
Voor diegene die alleen maar de nutteloosheid inziet van Valentijn
voor wie Valentijn slechts een naam een woord is
voor diegene wil ik even al mijn geliefden al mijn vrienden
even opzij schuiven
Want ook die eenzame, die alleen staande
heeft het recht op een Valentijn groet
op een teken van leven
Nu de avond stil naderbij sluipt
en die vele miljoenen tranen verbergen zal
daarom wil ik even een lichtje zijn
wil ik even een bron van warmde wezen
wil ik even mijn eigen geluk in kleine stukjes verdelen
om zo dan vele anderen elk een stukje geluk aan de bieden
Want ik heb niets tekort
Kom geen geluk de kort
kom geen glimlach tekort
kom geen groet tekort
Mocht ieder mens een stukje van zijn eigen geluk
zomaar zonder iets in ruil terug de wensen
delen met een ander
en dat niet alleen vandaag of morgen maar elke dag van zijn bestaan
dan zouden er geen eenzame Valentijn dagen meer bestaan
Nu het avond word bezie ik mijn eigen leven
en merk op dat ik niets tekort kwam
Ik kreeg een zoen een knuffel
Kreeg een glimlach een klein woordje van liefde
Ik kreeg een presentje een geschenkje
Ik kreeg zelfs datgene waar ik reeds zolang op wachtte
Maar ik kreeg niets wat ik anders ook krijgen kan
Ik kreeg niet een bewijs van minder verdriet of eenzaamheid
voor diegenen die nu daar staan uit de kijken
van achter hun vensterraam
Daarom schenk ik vanaf nu elke dag een seconde
van mijn geluk aan de mens daar aan de andere zijde van het raam
En mochten wij dit nu met zn allen eens gaan doen
dan zouden er geen ramen meer bestaan met tranen.
|
