Een stukje nostalgiexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In het gerimpeld gelaat ligt de tijd

stilzwijgend toe de kijken naar het verleden wat

langzaam samenvloeit met het heden

Een spoortje nostalgie

een teken van heimwee

en enkele tranen van spijt omtrent al datgene wat

achterbleef zonder genomen de worden

Het verleden smelt niet zomaar weg

Het is ook niet tastbaar

En toch draagt ieder mens zijn eigen verleden

met zich mee

In beelden

in woorden

in daden

In datgene wat ze werden

of net niet werden

In een briefje

een ansichtkaartje

In een scherfje

een restje

En in nog zoveel andere

kleine onbenulligheden

zit het verleden wat men niet zomaar

kunnen achterlaten

Gekrast in een boomstam

neergeschreven met onuitwisbare inkt

op het schoolbord

Verborgen achter een steen van een muur

van een of ander oud gebouw

daar ligt vaak nog een stukje oudheid

“zeg maar” opgeborgen

Het is een zanger

wat het vaak bezingt

Een dichter

wat het vaak beschrijft

Een schilder

die er vaak een schilderij van maakt

En dit zijn nu die momenten van nostalgie

waar men ons niet kunnen vanaf wenden

zonder er even bij stil te staan

dat de tijd snel voorbij raast

als die vogel daar hoog in de lucht