Een stukje nostalgiexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In het gerimpeld gelaat ligt de tijd
stilzwijgend toe de kijken naar het verleden wat
langzaam samenvloeit met het heden
Een spoortje nostalgie
een teken van heimwee
en enkele tranen van spijt omtrent al datgene wat
achterbleef zonder genomen de worden
Het verleden smelt niet zomaar weg
Het is ook niet tastbaar
En toch draagt ieder mens zijn eigen verleden
met zich mee
In beelden
in woorden
in daden
In datgene wat ze werden
of net niet werden
In een briefje
een ansichtkaartje
In een scherfje
een restje
En in nog zoveel andere
kleine onbenulligheden
zit het verleden wat men niet zomaar
kunnen achterlaten
Gekrast in een boomstam
neergeschreven met onuitwisbare inkt
op het schoolbord
Verborgen achter een steen van een muur
van een of ander oud gebouw
daar ligt vaak nog een stukje oudheid
zeg maar opgeborgen
Het is een zanger
wat het vaak bezingt
Een dichter
wat het vaak beschrijft
Een schilder
die er vaak een schilderij van maakt
En dit zijn nu die momenten van nostalgie
waar men ons niet kunnen vanaf wenden
zonder er even bij stil te staan
dat de tijd snel voorbij raast
als die vogel daar hoog in de lucht
|