Ik wou dat ik de zon was dan zag ik je iedere dag dan wist ik wat je deed en of je ook wat in mij zag nu zie ik je niet iedere dag zelfs niet een week maar een ding zal ik nooit vergeten dat is de blik waarmee je naar me keek....
Ik luister naar het fluisteren van de bomen En zie de dichte ogen van de nacht en dingen die de muren mij vertellen Terwijl ik stilletjes huilend naar je smacht
Vroeger toen ij nog niet in mijn leven was vond ik in de stilte mijn rust Nu is de stilte mijn grootste vijand, die vlijmscherp op mijn hart rust
Nooit meer alleen, nooit meer bang, altijd bij jou zijn, mijn levenlang altijd samen, dichtbij elkaar, dezelfde gevoelens voor elkaar, wij zijn zoals ze zeggen een perfect paar
