Liefde... Als kabbelend water en zand tussen je tenen Als de warme zon schijnend op je benen Als de druppels regen en de geur van een roos Als een stuk koraal bijna net zo broos Als een wolk aan de hemel en gelijk een donderslag Als het licht van een kaars en een serene glimlach...
Vurig zou ik je beminnen Allang gedaan Nu nog rest Alleen mijn tong Ach bleef ik maar Eeuwig jong Zacht van buiten Hard van binnen Ging hij maar eens Stevig staan Dan had ik dat
Onzinnig geweld Sommige mensen kunnen je zo kwetsen, Door onzinnig te kletsen. Ze kunnen je op je ziel trappen, En ik ben dan zo stom om toe te happen. Waarom laat ik dit toe? Ik sta verstel, van zoveel onzinnig geweld!
Ik verlang zo naar een straaltje zon en naar de eerste warme lentedagen, naar witte wolken, die door 't blauw heen jagen op weg naar iets, die ik niet vinden kon. Ik wil de tulpen ruiken als ik ze pluk, ik wil de kersenbloesem weer zien zweven, magnolia's, de kelken opgeheven, of ze een dronk uitbrengen op 't geluk. Ik wil de knoppen weer zien opengaan van berken, mooiste onder alle bomen; Ik wil nu 'k de winter ben ontkomen, met nieuwe ogen in de wereld staan!
Jij komt naar me toe en zegt.... Wat is belangrijker? "Onze liefde of je leven?" Ik zeg mijn leven.... Jij loopt teleurgesteld weg Terwijl je niet weet dat je mijn leven bent...
