|
Toch lijk je nog dicht bij me
nu vroegere woorden in slow motion verdrinken
nooit eerder wist ik zoveel rust
als de zondsondergang
tijdens onze laatste avond
Ik lijk je handen te voelen
in iedere windvlaag
die met mijn haren danst
liefde zingt onze namen
wijl ik jouw eeuwig
aan de zee toevertrouw
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|
