Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
04-04-2012
Een Rhodesian Ridgeback heeft een uitstekende zesde zintuig voor gevaar !!.....
Een Rhodesian Ridgeback heeft een uitstekende zesde zintuig voor gevaar !!
"Deze Zuid-Afrikaanse hond ontleent zijn naam aan de streep van haren op de rug (ridge of pronk) die juist verkeerd zijn geïmplanteerd, vandaar zijn bijnaam "pronkrug".
Zijn voorouders zouden honden zijn die destijds door de Hottentotten gebruikt werden en die gekruist werden met honden geïmporteerd door de eerste kolonialen komend uit Europa in de 17e eeuw; en meer bepaald mastino's, doggen en bloedhonden.
Hij werd door de boeren in Zuid-Afrika ontwikkeld, en zijn standaard werd in 1922 vastgelegd in ex-Rhodesia. Zuid-Afrikaanse jagers gebruikten de ridgeback om grof wild op te jagen en terug te vinden, maar ook voor de leeuwenjacht."
"Vergeleken met andere hondenrassen kan het karakter van de Ridgeback het best worden omschreven als excentriek. De volwassen Ridgeback is onafhankelijk, straalt rust uit en kan gereserveerd zijn tegenover vreemden. Ook laat hij een bepaalde vorm van arrogantie en zelfverzekerdheid zien.
Een Rhodesian Ridgeback is een bijzonder hondenras voor wat betreft de inprenting. Hij heeft namelijk een zeer goed associatievermogen en neemt dan ook alle positieve maar vooral de negatieve indrukken, die zijn omgeving hem bieden, in zich op. Deze indrukken zijn van beslissende invloed op zijn gedrag gedurende de rest van zijn leven.
Zijn eigen wil, vastberadenheid en gevoel voor eigenwaarde maken dat de Rhodesian Ridgeback niet tot onderworpenheid gedwongen kan worden. De houding van deze hond is niet die van een slaaf maar van een partner en de Rhodesian Ridgeback dient als zodanig behandeld te worden. De enige manier om een Ridgeback goed te laten functioneren en om respect van hem te krijgen is gebaseerd op wederzijds vertrouwen en een goede training.
Als huisgenoot en vriend demonstreert de Ridgeback een bijzondere trouw en toewijding aan zijn huisgenoten en zoekt een individu uit die hij als van hem beschouwt. Vaak wordt er gezegd dat "U" een hond bezit, uw Ridgeback ziet dat anders; "hij" bezit U. Om deze reden is een Ridgeback een uitstekende bodyguard en waakhond. Hij beschouwt namelijk uw eigendom als het zijne.
Van nature een luilak, zal hij geen onnodige energie verspillen om zijn doel te bereiken. Hij zal vaak tevreden zijn als hij zijn tijd kan gebruiken met dutten. Dit mag gezien worden als het tegenovergestelde op de omschrijving van de energieke en dynamische hond waarvoor de Rhodesian Ridgeback vaak doorgaat. Voor de beweging en de conditie van de volwassen Ridgeback zijn lange wandelingen noodzakelijk.Hier een prachtige Duitstalige docu van deze toch wel uitzonderlijk biezonder mooie ras ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é
Van oorsprong is de Rhodesian Ridgeback een jachthond met een grote presentatie en aanwezigheid. Hij heeft een uitstekende "neus".
Specialisten spreken dit ras toch enigsinds tegen , daar ze het over de " pronkrug hebben , zij beschrijven dit eerder aan aangeboren afwijking nml Spina bifida of "open rug" is een aangeboren afwijking die het gevolg is van een ontwikkelingsstoornis van ruggenmerg en wervelkolom. Meestal is de afwijking ter hoogte van de lendenwervels (lumbaal) gelegen, soms ter hoogte van het heiligbeen (sacraal) of de borstwervels (thoracaal). Fokkers beweren het tegendeel Ziehier een pro en contra van specialisten en fokkers ... !!
De Ridgeback heeft een zesde zintuig voor gevaar en staat open voor indrukken uit zijn omgeving, zoals men dat vaker kan vinden bij wilde dieren. Wellicht is dit het gevolg van de strenge selectie die de jagers op groot wild vroeger doorvoerden. Deze eigenschappen zijn in de erfmassa van de Rhodesian Ridgeback verankerd.
Hij is intelligent en toegewijd zonder dat hij zijn aanhankelijkheid verbergt. De Ridgeback laat zijn toewijding zien bij het werken met zijn eigenaar en het beschermen van zijn eigendom. Kortom een hond die voor eenieder, die eerlijk met hem omgaat, een trouwe en toegenegen huisgenoot is die in extreme omstandigheden tot buitengewone prestaties bereid en in staat is."
Een schildpadkat ...tortie "of " ... tortoiseshell ..
Een schildpadkat ...tortie "of " ... tortoiseshell ..
Een kat met enkel ros en zwart heet een "schildpadkat" of "tortie", een afkorting van het Engelse "tortoiseshell" (schildpaddenschild), waar de vacht van deze katten op zou lijken. Soms wordt de term "lapjeskat" ook wel gebruikt voor deze tweekleurige katten. Zwartschildpad en blauwcrème komen, met of zonder wit, veel voor bij rasloze katten, maar ook bij raskatten zie je deze kleurcombinatie vaak.Schildpadkatten zijn bijna altijd vrouwelijk; ze hebben immers twee X-chromosomen nodig. Toch komen er sporadisch schildpadkaters voor; een onderzoek wees uit dat één op de 3000 geboorten een schildpadkater oplevert.
Kleuren bij katers Katers kunnen hun Y chromosoom dat hun tot kater maakt uiteraard alleen maar van hun vader krijgen; de kleur van pa heeft dan ook geen enkele invloed op de kleur van zijn zonen want zijn Y chromosoom is leeg qua kleur. Daaruit vloeit voort dat katers altijd de kleur krijgen van hun moeder. Is moeder rood, dan zijn haar zoons ook rood. Is moeder zwart, dan worden haar zoons ook zwart. Is moeder een schildpad (een beter woord voor lapjeskat) dan heeft zij dus een X chromosoom voor zwart en een X chromosoom voor rood. Ze kan dan ook zowel zwarte als rode zonen voortbrengen.
Kleuren van poezen Hoe is het gesteld met de dames? De kleur van hun vader heeft wél invloed op hun vachtkleur. Poezen hebben immers twee kleurendragende X chromosomen; één kregen ze van hun moeder en de andere van de vader. Beide X chromosomen bevatten informatie voor vachtkleur, dus de informatie rood of zwart. Is de moederpoes rood en de vader ook, dan zijn de kitten eveneens rood. Is moederpoes zwart en de vader ook, dan zijn alle kittens zwart. Maar wat gebeurt er als de moederpoes zwart is en de vader rood? Dan krijgen de dochters van hun moeder een X chromosoom voor zwart en van pa een X chromosoom voor rood. Beide basiskleuren tonen zich dan in de dochter; ze is zwart en rood, ofwel een schildpad !
En wat nu als de moeder een schildpad is en de vader rood? Dan kan het X chromosoom van de moederpoes zowel de informatie rood als zwart bevatten en pa geeft enkel het X chromosoom voor rood. Uit deze combinatie kun je dan ook schildpadkleurige dochters krijgen als rode dochters. Nog een voorbeeldje; moeder is een schildpad en vader is zwart; de dochters kunnen dan schildpad zijn, of zwart. Hier een prachtig voorbeeldje van een nest met een schildpad moeder ... gelieve eerst het liedje bovenaan het logje uit te doen alvorens dit aan te klikken !!
Een schildpadkater, dat kan dus niet?! Een schildpadkater kan dus eigenlijk niet. Want dat zou betekenen dat hij twee X chromosomen draagt, net zoals een poes, maar zijn genetische code is XY het is een mannetje. Hij kan dus maar één kleur hebben; zwart of rood.
Ik heb de twee diertjes effe samen gezet , beiden dus, zowel een schildpad als een kat ... en t grappige daaraan is , dat de kat in dit geval het wel op een loopje zet na enige pogingen duidelijk te maken dat ze met rust gelaten wil worden ghiiiiii ...
De Appaloosa ... betrouwbaar, verdraagzaam en evenwichtig paard .....
De Appaloosa ... betrouwbaar, verdraagzaam en evenwichtig paard ...
Een Appaloosa valt direct op. Met zijn bijzondere vachttekening trekt hij onmiddellijk de aandacht. En toch is de Appaloosa meer dan een gevlekt paard, veel meer ... ! De door de Nez Perce indianen gefokte Appaloosas stammen af van de door de Spanjaarden rond 1600 meegebrachte gevlekte paarden.
Deze stam, gefascineerd door de kleur, snelheid, uithoudingsvermogen en het karakter van deze paarden, werd de Appaloosa fokker bij uitstek. Alleen de beste dieren werden voor de fokkerij gebruikt; minder goede exemplaren werden verhandeld of gecastreerd. Aan het einde van de 19e eeuw kwam er bijna een einde aan het bestaan van de Appaloosa. De indianen werden door de regering gedwongen in reservaten te gaan wonen.
De Nez Perce indianen weigerden dit, vluchtten richting Canada, maar werden vlakbij de Canadese grens door het leger overmeesterd. De indianen werden naar een reservaat gebracht. Enkele honderden Appaloosas werden neergeschoten om te voorkomen dat de indianen opnieuw zouden proberen te vluchten.
De Appaloosa is een zeer betrouwbaar en verdraagzaam paard met een evenwichtig karakter dat net zo van mensen houdt als deze van hem. De Appaloosa is intelligent, gemakkelijk te trainen, ideaal voor oudere alsook jongere mensen en daarmee het paard voor de hele familie. Maar het is ook hèt paard wanneer er hoge eisen gesteld worden. Het is een solide paard maar gelijkertijd ook een super atleet met grote successen in de westernsport, lange afstandsritten en op de renbaan.
Een veel voorkomende fout is echter dat elk gevlekt paard een Appaloosa genoemd wordt. Dit is verre van juist! Er zijn namelijk ook nog andere, gevlekte rassen zoals bijvoorbeeld de Knabstrupper uit Denemarken en de Pinzgauer uit Oostenrijk.Ziehier een prachtige slide ... vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ....
Veel gevlekte paarden in Nederland zijn ontstaan uit kruisingen met deze rassen en worden ten onrechte "Appaloosa" genoemd. Tegenwoordig spreekt men in Nederland vaak over Amerikaanse Appaloosas en Nederlandse Appaloosas.
Eigenlijk is dit jammer en geheel overbodig; een Appaloosa stamt altijd af van de paarden uit Noord Amerika en heeft altijd een Amerikaans registratiepapier; het is het enige paard dat met recht APPALOOSA genoemd mag worden!
De Tsjechoslowaakse Wolfhond...Czechoslovakian Wolfdog ....
De Tsjechoslowaakse Wolfhond...
De Tsjechoslowaakse Wolfhond is een relatief nieuw ras dat niet kan terugkijken op een jarenlange traditie, noch op beroemde fokkers en / of eigenaren. Toch trekt dit ras de aandacht waar ter wereld hij ook verschijnt. Door hun afstamming staan deze honden nog heel dicht bij de natuur. De eerste indruk is dat hij lijkt op een wolf. Met zijn schouderhoogte van minimaal vijfenzestig centimeter voor een reu en zestig centimeter voor een teef oogt hij imposant, zonder zwaar of grof te zijn.
Zijn stokharige, dichte vacht is wolfsgrauw met een rastypisch, licht masker. Zelfbewust kijkt hij de wereld in met zijn barnsteenkleurige, licht schuin geplaatste ogen. Zonder zijn baas met zijn ogen te volgen,weet deze hond precies waar zijn baas zich bevindt en wat hij doet.
Liever gebruikt hij zijn ogen om de omgeving in de gaten te houden. Zonder problemen kan hij kilometers afleggen, hij weet zich perfect te oriënteren en reageert bliksemsnel op alles wat er in zijn omgeving gebeurt. Ziehier een prachtig mooi intro van deze toch fasinerende hond ... ghiiii ... ... vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten hé ...
Hij is in staat om onder elke weersomstandigheid een zelfs uren oud spoor te volgen. Al deze eigenschappen maken hem tot een gebruikshond bij uitstek. Hij is inzetbaar als bijvoorbeeld politiehond, speurhond, reddingshond, e.d. Maar ook als familiehond slaat hij een goed figuur en gaat vol enthousiasme met zijn baas naar de hondenclub om te trainen. Kortom; in principe kan hij alles .Mits hij daartoe gemotiveerd wordt!
De Tsjechoslowaakse wolfhond wordt bij een consequente maar geduldige opvoeding een gehoorzame hond, maar is in zijn eerste levensjaren snel afgeleid. Door zijn energie en ondernemingslust haalt hij vaak ondeugende streken uit, tevens vinden zij het heerlijk om overal op te kauwen.
Dit is heel natuurlijk gedrag alleen weet hij niet dat uw spullen daar niet tegen bestand zijn. Daarom is het noodzakelijk dat u in het bezit bent van een flinke bench of kennel, zodat als u even niet op hem kunt letten uw spullen veilig zijn.
Geef hem voldoende eigen veilig kauw- en speelmateriaal. Over het algemeen is een Tsjech minder snel zindelijk dan een doorsnee hond, vreugde en deemoedsplasjes komen vaak voor. Hij toont door dit gedrag een en al onderwerping aan u als mens. U mag hiervoor dus nooit straffen !!
Negeer het, en doe niet te uitbundig als u thuis komt. De hond kan dominant zijn tegenover andere honden Soms komt de terughoudendheid van de wolf t.a.v. vreemde dingen en mensen nog wel eens voor. Vele hebben de eigenschap het gezin en alles wat daar bij hoort te beschermen. Deze beschermings- en /of bezitsdrang kan hij ook vertonen t.o.v. uw tas, de auto en andere zaken. Tijdens een wandeling wil hij het liefst iedereen bij elkaar houden en loopt daarbij steeds van voor naar achter om iedereen nauwlettend in de gaten te houden. Kortom het is een levenslustige, aanhankelijke hond die het heerlijk vindt om bij en met je te zijn.
Het gebeurt soms : het moederdier overleeft een bevalling niet, of verstoot haar jongen of geeft onvoldoende tot geen melk. Wat ook al eens voorvalt - spijtig genoeg - is dat mensen ongewenste kittens op straat zetten. Een toevallige wandelaar neemt dat hoopje ellende mee naar huis en hoe moet het nou verder ?
Weet dat u een enorme taak op zich neemt, want een kattenmoeder vervangen is geen sinecure. De gulden regel is zeer kort samen te vatten in drie woorden : warmte - voedsel - rust.
Warmte Een kitten is zeer gevoelig aan onderkoeling, immers de vacht is nagenoeg onbestaande, het relatief groot lichaamsoppervlak zorgt voor een intense warmteuitwisseling en de 'lichaamsthermostaat' werkt nog niet optimaal zoals bij volwassen dieren. Wanneer er een moederdier en nestgenoten zijn, geeft dit minder problemen : ze houden elkaar lekker warm, alhoewel zelfs in zulke normale omstandigheden, een warmte-lamp toch gewenst is. Het kleine ding op zichzelf moet dus zeker verwarming krijgen, het best via de rode warmte lampen.
Een ideaal 'nest' is een houten wijnkist met een dikke laag krantenpapier op de bodem met daar bovenop een laken. Het hout geeft een warme, tochtvrije beschutting, het diertje kan dankzij de wanden niet uit het nest wegrollen en zodoende in de kou terecht komen. De warmte-lamp is nodig zowel overdag als 's nachts tot het diertje zo'n week of 4 is, daarna is bijverwarming nodig 's nachts, eventueel overdag afhankelijk van de verwarmingssituatie in huis
Rust Net als kleine mensjes hebben ook kleine diertjes hun rust broodnodig. Let dus goed op : voor kinderen is zo'n kitten onweerstaanbaar en ze zullen het diertje te pas en te onpas wakker maken, knuffelen en storen. Dit moet zeker vermeden worden. Het diertje moet enkel wakker gemaakt worden voor de voeding, tussen 2 eetbeurten in laat u het slapen.Zorg ook dat het 'nest' niet op drukke plaatsen van het huis staat, een rustig schemerig hoekje is het best.
Voedsel Dit hoofdstuk geeft de meeste problemen en is de echte struikelblok in de verzorging van de moederloze. Een eerste moeilijkheid: heeft het kitten de biestmelk gedronken of niet. De biestmelk is de eerste melk die de moeder produceert en bevat tal van afweerstoffen die het jonge ding bij de eerste zuigbeurt binnen krijgt. Deze afweerstoffen verdedigen het jong de eerste paar weken tegen allerlei ziekten. Deze biest is door niets te vervangen. Als het jong het niet heeft gezogen, zijn de overlevingskansen beduidend kleiner.Daarna de echte melkvoeding : er zijn nu zeer goede melkvervangers op de markt, die de kwaliteit van kattenmelk sterk benaderen (te koop bij dierenarts of apotheek).
Ziehier een schattig lief filmpje ... een adoptiekitten van amper 3 dagen oud , zowel mens als dier ( hond ) ontfermen zich liefdevol over 't kitten !! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Deze melk wordt verkocht onder de vorm van poeder dat moet opgelost worden in gekookt afgekoeld water (temperatuur van 38 °C). Het jong moet om de 3 à 4 uur gevoed worden (ook 's nachts) met een pipet kunstmelk. De hoeveelheid geeft het jong perfect aan : het zal zuigen tot ie voldoende heeft gehad voor de lopende voederbeurt.
Zeer belangrijk is het feit dat u het jong zal moeten helpen met urineren en defeceren. Als u de kans krijgt moet u eens een normaal nest van moeder met jongen observeren : de eerste weken zal u geen bevuild nest zien, voor de simpele reden dat het moederdier de kleintjes helpt met de behoeftenproductie en die zelf oplikt. Het moederdier zal geregeld de jongen krachtig over de buik likken : deze massage zorgt er voor dat het jong zal urineren en defeceren, dit likt de moeder meteen op.Het masseren zal u dus ook moeten doen : met een doekje masseert u het buikje enkele malen per dag zodat het jong z'n afvalstoffen kwijt kan.
Een druppeltje olie aan het jong geven helpt wel bij echt lastige stoelgang. De melkvoeding moet volgehouden worden tot een leeftijd van ca 6 weken, uiteraard neemt het aantal voederbeurten per dag af met de vorderende leeftijd.Vanaf de leeftijd van circa 3 weken mag u het jong al aangepast blikvoer voorschotelen (poes : whiskas voor jonge poesjes, hiervan hebben al veel verschillende merken iets op de markt gebracht). Hier een onweerstaanbaar schattig filmpke ... van een tijgertje dat zorgvuldig en met veel liefde de nodige warmte krijgt ... smile ... u kijkt toch ook é ??? zeker de moeite ...knipoogje ...
Zorg er wel voor dat het blikvoer op lichaamstemperatuur en in kleine hoeveelheden wordt verstrekt.De regel is : als u het redt tot het diertje blikvoer begint te eten en zelfstandig zijn behoeften kan doen, is er een zeer grote overlevingskans.Hou de tips in uw achterhoofd, heb een ijzeren wilskracht en de natuur zal u belonen met een gezond en lief kitten.
De Achal Tekkiner komt vooral in goudkleur, zilverkleur en bronskleur voor !...
De Achal Tekkiner komt vooral in goudkleur, zilverkleur en bronskleur voor
De foto's van de Achal Tekké zijn voor alle duidelijkheid niet bewerkt. ! ! Het zijn dan ook geen echte kleuren , maar de vacht of haren van de Achal Tekké zijn "hol" waardoor er licht heen schijnt en hij dan deze prachtige glim krijgt!
De Achal Tekkiner alias de Achal Tekké komt oorspronkelijk uit Rusland. Het is een typisch nomadenpaard, hij staat er om bekend dat hij lange perioden zonder water en voedsel kan zonder dat hij er minder om presteert.
Het uithoudingsvermogen van dit mooie dier is ongekend enorme hitte trotseert hij moeiteloos. Hij valt ook onder de oudste raspaarden, 1000 voor Christus kwam de Achal Teké al voor in het Aziatische deel van Rusland.
Uiterlijke kenmerken Dit dier heeft een recht profiel met een iets te lange rug, hij heeft een hoge schoft en schuine schouders. De hals maakt bijna een rechte hoek met het lichaam. Het hoofd is lang en rank, en het profiel is kaarsrecht.
Hij heeft vrij wijde neusgaten en mooie grote ogen. De enigszins lange oren staan iets verder uit elkaar dan bij andere rassen en ogen sierlijk. De mondlijn komt boven de schofthoogte uit, dit is kenmerkend voor het ras. De benen zijn lang en hebben lichte maar stevige botten.
De zijdeachtige staart is kort met een lage inplant. De manen zijn over het algemeen redelijk kort. Ziehier een heerlijk glanzend stoeipartij ... knipoogje ... een Achal en een Haflingerpaardje ... Vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... !
De Achal Tekkiner komt voor in goudkleur, zilverkleur en lichtbruin. Schimmelkleurig komt zelden voor.
Veelal heeft hij witte aftekeningen op het hoofd en benen. Door zijn enorme uithoudingsvermogen is de Achal Tekkiner bij uitstek geschikt als renpaard. Maar als rijpaard is de Achal Tekkiner ook zeer geschikt. Ziehier een prachtig zilver getinte Achal ... t eerste stukje van t filmpke is nogal onduidelijk , maar ... t loont zeker de moeite ... !!
De Achal Tekkiner is niet geschikt voor beginnende paardenliefhebbers, het is geen gemakkelijk paard. Hij heeft een sterke eigen wil en is behoorlijk temperamentvol; een consequente hand is absoluut noodzakelijk.
Het Italiaanse windhondje die zich lenig en licht beweegt.....
Het Italiaanse windhondje die zich
lenig en licht beweegt...
Het Italiaanse windhondje is het kleinste windhondje en is verwant aan de Whippet en de Greyhound. Het is een zeer oud ras waarvan de geschiedenis bijna 2000 jaar terug gaat. er zijn gemummificeerde exemplaren aangetroffen in de graven van Farao's.
Hoewel deze honden ongeveer 2000 jaar geleden in het Middellandse Zeegebied aanwezig waren, werden ze pas in de 17de eeuw populair in Italië
De door opwinding beverige miniatuur Greyhound is een levendige, dynamische, standvastige, lenige hond, ondanks zijn vaak wat tengere en fragiele voorkomen. Hij jaagt graag op klein wild (zoals konijn en haas).
Hij is aanhankelijk, gevoelig, erg aanhalerig, vrolijk, speels, kortom een charmant gezelschap. hij is stil en gereserveerd en terughoudend tegenover vreemden.Ziehier een prachtige voorstelling ... !! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten ... !!
Het Italiaanse windhondje is een Miniatuur van de Greyhound en Sloughi, die zich lenig en licht beweegt. Vierkante bouw met elegante belijning en haast overdreven verfijning en adellijkheid. Hoewel volwassen Italiaanse Windhonden sterke honden zijn en een hoge leeftijd kunnen bereiken, kunnen jonge dieren in hun onstuimigheid soms een been breken.
Kwiek, vlot, vrolijk, volgzaam, zachtaardig, aanhankelijk en intelligent. Vereist een benadering met zachte hand, anders trekt hij zich 'uit de relatie terug'. Ondeugend, met humor. Niet geschikt echt voor kleine kinderen alhoewel dat per Italiaantje verschillend is...!!
Als twee katten met elkaar overhoop liggen, moet je niet ingrijpen. Reden tot deze plotselinge vijandigheid kan een veranderde geur zijn of een korte afwezigheid. De gevechten zijn zeker korter als je je er niet mee bemoeit.
Als twee katten met elkaar in gevecht raken is het het beste om af te wachten hoe erg het wordt. Verwonden ze elkaar, probeer ze dan allebei tegelijk te laten schrikken (deur hard dicht doen, koud water), zodat ze uit elkaar gaan. Partij kiezen is altijd verkeerd... . Ziehier een discussie tussen twee katten... waarover t gaat, wordt je duidelijk in t filmpje , gelieve eerst t liedje bovenaan t logje eerst uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Onenigheid bij katten die onder hetzelfde dak leven komt nogal eens voor. Tenslotte is elk dier een eigen persoonlijkheid. Als twee katten, die al lang met elkaar samenwonen, plotseling voortdurend vechten dan is er meestal sprake van plaatsgebrek.
Om dat probleem weer op te lossen moeten we zorgen voor meer ruimte door middel van bijvoorbeeld klimpalen, verbouwde balkons en dergelijke. Tijdens de nieuwe gewenningsperiode kunnen ze dan het beste een rustgevend middeltje van de dierenarts hebben.
De katten slapen dan langer en meer. Schuif tijdens het slapen de mandjes dichter bij elkaar of neem de beide slapende katten op schoot. Na een week of vier moet de rust weergekeerd zijn en dan zonder medicijnen. Als dat niet zo is dan is de enige oplossing een scheiding. Twee katten die elkaar voor het eerst ontmoeten en elkaar niet uit de weg kunnen gaan, slaan vaak met de poten en nemen een dreigende houding aan. Na een eventueel gevecht zal het meestal vrede zijn.
Voelt een kat zich bedreigd dan maakt hij zich zo groot mogelijk. Zijwaarts lopen ze op de vijand toe, ze gaan op hun tenen staan, knie en ellebogen worden gestrekt en nek-, rug- en staartharen zetten ze omhoog om maar zo indrukwekkend mogelijk te lijken. De kromme rug versterkt dit effect nog. Ter bescherming worden de oren tegen de kop gedrukt en de ogen toegeknepen. Zo loopt de kat bij een aanval minder risico. Bij het blazen laat de kat de lange hoektanden zien. Zijn al deze bedreigingen nutteloos, dan richt de kat al zijn aandacht op het gezicht van de tegenstander, dat is het eerste doel van de nagels.
Een kat die op haar vier poten staat, kan zich slecht verdedigen. Om de nagels te kunnen gebruiken stelt de kat zich vaak op de achterpoten op en deelt de klappen uit met de voorpoot.
De buik presenteren is bij de meeste diersoorten een onderdanig gedrag of het toegeven van een nederlaag. Bij de kat niet, integendeel.
Als ze zich op de zij of de rug legt, heeft ze de scherpste wapens ter beschikking die ze heeft: haar nagels! In de hoek gedreven katten laten dit verdedigingsgedrag vaak zien. Het verschil met het ontspannen liggen op de zij is: een gevechtsklare kat legt de oren aan en versmalt haar ogen tot spleten, om zo haar gevoelige plekken te beschermen.
Boze vechtpartijen leveren alleen ongecastreerde katers. Ook niet geholpen poezen en dan vooral tijdens de krolsheid en zwangerschap kunnen anderen stevig toetakelen.
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ...
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ...
Het ringrijden is afgeleid van de steekspelen en toernooien, die de krijgszuchtige en strijdbare adel in de middeleeuwen organiseerden.
Het was toen de gewoonte dat de jonkvrouwen - bij wijze van ereprijs - één van hun ringen lieten ophangen. De ridders moesten deze ring in galop aan hun lans proberen te steken.Het is bij deze dan ook nog steeds een folkloristische traditie met opsmuk van straten en paarden met meestal folkloristische klederdracht !
Bij ringrijden is het de bedoeling dat men op een ongezadeld paard in galop door de baan een ring probeerd te steken met een lans. De ruiter is hierbij geheel in het wit gekleed met een orange sjerp om de rechter schouder heen. De rijder die aan het eind van de dag de meeste ringen heeft weten te steken is de dagwinnaar.
De baan is ongeveer 1 meter breed en 36 meter lang. De ring hoogte is 2.20 meter. De ring hangt in een bus in het midden van de baan aan een touw. De ring kan over het hele touw verschoven worden. De rijder geeft dan met de lans aan de ringhanger aan waar de ring moet hangen. Dit doet hij door met de lans naar links of rechts te wijzen. Als de ring goed hangt wijst hij met de punt van de lans naar boven.
Over de hele dag worden er 30 beurten gereden op de ring van 38 mm. Pas als men de ring gestoken heeft en de ring wordt aan de ringoppasser afgeven wordt deze geteld. Het aantal ingestoken ringen per rijder wordt dan bijgehouden op het scorebord en op papier. Als de ring ingestoken wordt zet men een verticaal streepje op het scorebord, bij een misser een horizontaal streepje. Hoe alles juist te werk gaat zie je in dit prachtig folkloristich filmpke ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...
Als alle beurten gereden zijn wordt er door de rijders die de meeste ringen op de bekers hebben gestoken gekampt op de bekers.
Kampen wil zeggen dat er gestreden wordt om 1 prijs. Hierbij wordt de grootte van de ring steeds kleiner, na de 38 mm komt de 32 mm dan de 26 mm, 20 mm, 14 mm en de 10 mm.
Degene die de enige is die een (kleinere) ring steekt is de winnaar van de kamp. Aan het einde van de wedstrijd wordt de dagwinnaar en meestal ook de winnaar van de 1e beker en de pollepel ''gejonast''. Hierbij wordt de rijder door alle andere deelnemers in het midden van de baan 3 keer in de lucht gegooid.
De Hovawart of Hofwachter, de bewaker van de (boeren)hof.......
De Hovawart Hofwachter, de bewaker van de (boeren)hof...
De Hovawart is eigenlijk een jong ras met een oude naam. Zijn naam is afgeleid van Hofwachter, de bewaker van de (boeren)hof.
In 1922 werd het eerste nestje Hovawarts ingeschreven in het stamboek in Duitsland. De eerste jaren werd er bovendien ingekruist met andere rassen o.a. de Duitse Herder,Leonberger,Newfounlander en Kuvasz.
Wat is nu eigenlijk een Hovawart? Het is een hond die waaks is en bereid is om te verdedigen, hij is echter niet overdreven scherp; hij is aanhankelijk en hij houdt van kinderen en kan tot op hoge leeftijd een speelse en aaibare gezinshond zijn die in huis rustig op zijn eigen plek ligt, zonder te storen, die tijdens de wandeling (waar hij voortdurend naar uitkijkt) onvermoeibaar rent, spingt en speelt.
Hoe ze wel onvermoeibaar spelen en blijven rennen kun je zien op het hierop volgend filmpje ... een prachtig duo Hovawarts blond en zwart .... lets playtime ... go ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten é ... knipoogje ...
Het is een hond die niet aan staart en oren gecoupeerd, niet getrimd of geschoren dient te worden, een hond die zijn gezondheid en gebruiksmogelijkheid niet aan zijn schoonheid geofferd ziet.
Kortom: een hond die zowel van karakter als van uiterlijk natuurlijkaandoet en een hond voor mensen die een lieve, robuuste viervoeter willen hebben en tegelijkertijd vriend, bewaker en beschermer is; die in staat is met hun door dik en dun te gaan!
Gedrag en karakter: Hij is een erkende werkhond voor veelzijdig gebruik. Van aanleg evenwichtig en goedaardig, bezit hij: verdedigingsdrang, strijdlust, zelfverzekerdheid en belastbaarheid, middelmatig temperament een zeer goede neus.
Zijn harmonisch op elkaar afgestemde lichaamsverhoudingen en een bijzondere binding met zijn gezin maken hem in het bijzonder tot een uitstekende begeleiding-, waak-, verdediging-, redding- en speurhond.
Behendigheid wedstrijden Agility bij katten? Waarom niet ..?
Behendigheid wedstrijden Agility bij katten? Waarom niet?
Behendigheid bij katten? Waarom niet? Aangezien honden wedstrijden Agility kunnen betwisten of shows, waarom dan geen katten??
Het spel : Prachtig, spannend, leuk, opwindend, fascinerend zijn de kreten die je rondom een behendigheidswedstrijd hoort van de toeschouwers. Vooral van de mensen die voor de allereerste keer zoiets meemaken.
Het ziet er allemaal zeer aantrekkelijk uit, een beetje zoals de hindernissen voor een paardenspringconcours. Het zijn niet alleen sprongen, er is ook een hoepel, een wip, een tunnel, een slurf, een slalom (rij paaltjes), toestellen met raakvlakken (kattenloop, kruising, schutting), etc Alles in vrolijke en afwisselende kleuren geschilderd.
Hier alvast een voorsmaakje ... enjoy it ... voor de kijklustigen onder jullie ... vergeet het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken...
Katten kunnen misschien niet zo makkelijk getraind worden zoals honden ,maar met geduld en regelmatige oefeningen, kunnen zij ook zulke opmerkelijke prestaties neerzetten, zo niet beter uitvoeren zoals een regelmatige behendigheidshond .
De vereniging van de behendigheid in de Vereniging CFA ( Cat Fanciers Association) verschilt van de regelmatige of gewone verenigingen die katten beoordelen op verscheidene manieren.
1. De kat kan een huisdier zijn (HHP) die moet gecastreerd zijn op de leeftijd van 8 maand of ouder. 2. De kat kan een geregistreerde kat zijn. (stamboom) 3. Katten met een krul in de staart, aparte ogen, of enige ander soort kat kan en mag deelnemen
De behendigheidscursus is opgesteld met een combinatie treden, sprongen, tunnels, hoepels en weefselpolen. Elke kat gaat door de poort en wordt wat tijd gegund om zich met de omgeving aan te passen en zich comfortabel te voelen Sommigen kunnen binnen komen en klaar zijn om te starten, maar deze zullen dan meestal wel de veteranen zijn.... knipoogje !!
Wanneer de kat (neem nota van de staart die omhoog staat! ) comfortabel is, wordt de kat geleid doorheen de hindernissen door de katteneigenaar; ze mogen gebruik maken van een stuk speelgoed als lokmiddel. De begeleider of eigenaar mag de kat niet met de handen raken, maar mag wel aanmoedigen door middel van het speelgoed. Het spel : Prachtig, spannend, leuk, opwindend, fascinerend doet zijn opmars dit jaar voor de eerste maal officieel... Dus daar horen we zeker nog meer van ... ghiiiiii ... wie weet ... zitten er wel kampioenen onder de bloggertjes hier !!
Verkeer en veiligheid te paard ... (Volgens Belgische Wetgeving)
Ruiters zijn weggebruikers net zoals voetgangers, fietsers en autobestuurders. Zij hebben rechten en plichten. Die staan geschreven in het verkeersreglement. Hoe oud moet je zijn en wat moet je kunnen om je te paard op straat te begeven? Wat is je plaats op de weg? Hoe moeten andere weggebruikers zich tegenover jou gedragen? Hoe zit het met aangespannen voertuigen? Verplichte lectuur voor iedereen die ervan droomt met zijn viervoeter(s) op wandeling te gaan op de openbare weg.
Wanneer geldt het verkeersreglement ? Het verkeersreglement is van toepassing op ruiters die zich op de openbare weg begeven. Een openbare weg is elke weg die door voor het verkeer openstaat.
Dit betekent dat ook aardewegen of paden - bijvoorbeeld in een bos, veld of park - openbare wegen zijn als er verkeer toegelaten is. Is de toegang echter beperkt, dan vervalt het openbaar karakter.
Zo zal een weg die bijvoorbeeld naar een manege of een oefenterrein leidt en voorbehouden is voor leden van de club of de deelnemers aan een oefenterrein, niet als een openbare weg wordt beschouwd. dit privé-karakter kan nog worden versterkt door verbodsvoorschriften, afsluitingen, hekken, enz.
Gelden er dan geen regels op privé-wegen? Je moet rekening houden met het voorzichtigheidsprincipe. Zie erop toe dat jij zowel het paard voorbereid zijn op allerlei omstandigheden die je kan tegenkomen onderweg ... een grasmachine... plassen water , onweer , motto , brug ... opschrikkende dieren ... hier in het filmpke word je wel duidelijk wat er kan gebeuren ... op een ... zoals gewoonlijk rustige alledaagse wandeling met je geliefde viervoeter ... ! ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ...
Dit wil zeggen dat je ook hier regels moet respecteren die analoog zijn aan het verkeersreglement: voorrang (van rechts), manoeuvres, beheersing van de snelheid, enz. Tot slot is ook het begrip openbare plaats voor ruiters van belang. Het gaat niet alleen om de openbare weg, maar ook om terreinen die voor het grote publiek of voor een zeker aantal personen toegankelijk zijn. Zo zijn overtredingen op het vlak van vluchtmisdrijf, dronkenschap en drugsgebruik zowel strafbaar op de openbare weg als op openbare terreinen.
De Chihuahua wordt beschouwd als de kleinste rashond ter wereld.
De Chihuahua wordt beschouwd als de kleinste rashond ter wereld...
De Chihuahua wordt beschouwd als de kleinste rashond ter wereld en draagt de naam van de grootste staat van de Mexicaanse Republiek (Chihuahua). Men neemt aan dat deze honden vroeger in het wild leefden en, rond de tijd van de beschaving van de Toltecs, werden gevangen en door de inwoners tam gemaakt. Illustraties van een gezelschapshondje, "Techichi" genaamd, dat in Tula leefde, werden gebruikt als decoraties op stadsarchitectuur.
Zo ver als bekend is van de geschiedenis van Mexico en zijn inwoners is het duidelijk dat honden, speciaal kleine honden, belangrijk waren voor veel van de indianen, speciaal voor de Azteken. De indianen gebruikten veel honden bij geboorte-, huwelijks- en begrafenisrituelen. De honden werden goed verzorgd, ze hielden de teefjes, de reutjes werden meestal gecastreerd, De chiwawa is over heel Mexico bekend.
Ziehier het prachtig filmpje en thevens de trailer van de film "Beverly Hills Chihuahua " ... ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt hé ... ! !
Er is waarschijnlijk geen Mexicaan die de kleine chihuahueno, zoals zij de chiwawa noemen, niet kent, hoewel er maar weinig Mexicanen zijn die hem ooit in werkelijkheid gezien hebben.
chiwawa's bestaan in kortharige en langharige variant. De kortharige heeft een glanzende, gladliggende en zachte vacht. De langharige heeft lang, fijn, zacht haar; dit kan sluik of licht golvend zijn. Deze variëteit heeft een forse kraag en oorfranjes rond de nek.
Ze zijn door geen andere hond uit het veld te slaan. Ze kunnen zeer fel en scherp zijn ten opzichte van andere honden,soortgenoten worden in het algemeen goed accepteerd. Ze zijn wantrouwig tegenover vreemden. Hun gewicht schommelt tussen 1.5 en 3 kg.
De ontwikkeling van het Toyger-kattenras is begonnen in 1980 toen Judy Sudgen probeerde om via selectief fokken het vlekkenpatroon van een aantal van haar katten te verhelderen. Op een dag merkte ze dat er opvallende patronen zaten op twee van haar katten. De patronen op de kop, een gebied waar normaal gesproken geen duidelijk patroon zit, inspireerde haar tot het idee van een kat die lijkt op een Tijger.
Nadat ze in India een kat met opvallende patronen op zijn kop had gevonden, begon de uitdaging om tijgerachtige, ronde patronen te ontwikkelen. De introductie van een Bengaal in de bloedlijn was bedoeld om het lichaam van de kat groter te maken en meer volume te geven. de toyger, een speeltijgertje.
Ziehier een prachtige intro van deze toch biezonder tijgertje ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
Toygers worden gefokt op hun gespierde figuur, een oranje vacht, witte buik en zwarte tijgerstrepen. Op het gezicht moeten de zwarte strepen eenzelfde concentrisch patroon volgen als bij een tijger.
De oortjes moeten klein en rond zijn, de kin robuust en de neus(rug) breed. Een grappig bijverschijnsel is het feit dat alle toygers in tegenstelling tot de meeste gewone katten- dol op water zijn, ze spelen graag in een kinderbadje in de tuin.Tot op heden heeft mevrouw Sugden al 400 toygers laten registreren, maar er zit en nog steeds geen één bij die echt álle gewenste kenmerken vertoont.
Sugden hoopt de perfecte toyger rond 2010 te hebben. De toyger wordt overigens wel een prijzig raskatje, deskundigen voorspellen dat de prijs van een toygerkitten waarschijnlijk rond de 4000 dollar zal liggen.
Qua temperament moet de Toyger een lieve gezellige huiskat zijn die goed met andere huisdieren en kinderen overweg kan .Daarnaast is de Toyger intelligent en vriendelijk. De Toyger houdt van gezelschap, is vol zelfvertrouwen en komt ontspannen over.
Het Roan paard ...is net zoals de Brindle en Birdcatcher Spots paard een kleurvacht die in alle rassen terug te vinden is ...
Het Roan paard ... is net zoals de Brindle en Birdcatcher Spots paard een kleurvacht die in alle rassen terug te vinden is
Paarden vertonen een uiteenlopende reeks van vachtkleuren en onderscheidende merktekens Een gespecialiseerde woordenschat is geëvolueerd om ze te beschrijven Kleur is een van de eerste dingen die opvalt bij een paard .
Vaak is een paard voor het eerst beschreven door de kleur van de vacht in plaats van ras of geslacht Zo is de Roan een vachtkleur gevonden bij , vooral paarden, runderen en honden Het is algemeen omschreven als een gelijkmatig mengsel van witte en gepigmenteerde haren die niet van of vervagen als het dier op hogere leeftijden.
Er zijn een verscheidenheid van genetische aandoeningen welke kleuren produceren de beschreven als "Roan" in verschillende soorten "De Roan gen is ook een Modifier. Het brengt allemaal witte haren over het hele lichaam heen. Behalve het hoofd en de onderbenen wordt de kleur van het paard gemengd met witte haren. De Roan wordt geboren als een normaal veulen, nadat de eerste veulenharen eraf gaan kun je pas zien of het een Roan wordt.
Roan is een dominante gen, dat wil zeggen dat het niet verstopt kan zitten en dat er altijd 1 Roan ouder nodig is om een Roan veulen te krijgen. De Roan gen kan over alle andere kleuren heen, dus je kan een Sorrel-Roan hebben (ook wel Red-Roan genoemd, maar ook bijvoorbeeld een Palomino-Roan! De zwarte paarden met de Roan gen heten meestal Blue Roans omdat ze blauw lijken.
Ziehier een prachtig voorbeeldje van een dansend " Blue Roan " Quarter horse... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ....
Soms lijkt een Roan op een schimmel, of een schimmel op een Roan, het grootste verschil is dat de Schimmel (gray) elk jaar weer witter wordt. Een Roan veranderd wel van winter tot zomer vacht, maar blijft zijn hele leven ongeveer hetzelfde. En, belangrijk, een Roan houdt altijd een donker hoofd. Een Gray wordt juist vrij snel wit op zijn hoofd."
Het Leeuwhondje werd geschoren en door de hofdames als 'voetenverwarmertje' gebruikt .....
Het Leeuwhondje werd geschoren en door de hofdames als 'voetenwarmertje gebruikt
Het Leeuwhondje is een zeer oud ras. Hij is afkomstig uit Frankrijk. Vanaf de vroege Middeleeuwen is het Leeuwhondje reeds op talrijke afbeeldingen te zien. In de Kathedraal van Amiens in Frankrijk zijn twee Leeuwhondjes in steen uitgehouwen.
Bekend is dat deze in de 15e eeuw zeer geliefde hondjes aan het Florentijnse hof aan de achterzijde werden geschoren en door de hofdames als 'voetenwarmertje' onder hun lange rokken gebruikt werden. Rond 1550 heeft Conrad Gesner in Zwitserland in een boek - dat als een van de oudste boeken over honden wordt beschouwd - geschreven over windhonden en een Leeuwhondje
. Het ras was lange tijd sterk in trek bij adel en geestelijkheid, tot het in de vergetelheid raakte. Een belgische fokster heeft deze kleine innemende en levendige gezelschapshond met veel moeite teruggefokt.
Alle kleurvariaties zijn toegestaan. Door deze regelmatig te kammen en te borstelen kan men deze enkele vacht van loszittend haar ontdoen. Men heeft geen last van haren in huis.
Hoe prachtig hun geschiedenis wel is , hoor je in het hieropvolgend filmpke , hoe ze ravotten ,... hoe aanhankelijk ze wel zijn ... !! Vergeet evenwel het liedje in bovenaan het logje niet uit te zetten hé ... knipoogje !!
Leeuwhondjes zijn intelligente, levendige en aanhankelijke gezelschapshondjes. Ze zijn lief voor kinderen en kunnen ook met andere huisdieren goed overweg. Daardoor is het een heel aantrekkelijke gezinshond.
De eerste volkomen bruine kat werd in 1894 onder de naam Zwitserse bergkat in Engeland tentoongesteld. Vermoedelijk ging het hier om een kruising tussen een Sealpoint Siamees en een Huiskat.
De Havana wordt sinds het begin van de jaren vijftig gefokt en was daarmee een gepland product van een door Barones von Uhlman (cattery Roofspringer) opgezet fokprogramma tussen een Chocolatepoint Siamees en zwarte Europeese korthaar.
Ziehier een prachtig mooie voorstelling van deze toch uitzonderlijke mooie kat ... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ...
De Havana werd in 1958 erkend onder de naam Chestnutbrown Foreign Shorthair. De huidige naam ontleent zij aan de kleurovereenkomst met de Havana sigaar
De vacht moet een warme kastanjebruine kleur hebben. De haren zijn van top tot wortel volledig doorgekleurd. De neusspiegel en voetjes zijn bruin. De ogen zijn groen. Ghostmarking, witte haren bij volwassen dieren en gele ogen zijn fouten.
De Cleveland bay ... (het Engelse "bay" betekent roodbruin) !!
De Cleveland bay ... (het Engelse "bay" betekent roodbruin) !!
De Cleveland bay is een Brits paardenras. Afgezien van de inheemse ponys is het het oudste paardenras van Engeland. De originele Cleveland bay is bijna uitgestorven omdat ze soms gefokt werden met een barbarijs of arabier. Ze zijn mede in stand gehouden doordat de Engelse koningin ermee fokt. De bekendste zijn dan ook die van de stallen van Buckingham Palace.
Zoals de naam al aangeeft (het Engelse "bay" betekent roodbruin) is een Cleveland bay altijd geheel roodbruin met hooguit een witte bles of wat wit in de manen. De Cleveland bay kan als rij- en tuigpaard gebruikt worden. De Cleveland Bay is het oudste onveranderde paardenras van Groot-Brittannië. Dit krachtige, vriendelijke warmbloedpaard dankt zijn naam aan de gelijknamige streek in het noorden van Yorkshire, Engeland.
Al voordat de wegen voor wagens geschikt waren, werden deze paarden al ingezet voor het vervoer van goederen. Toen stonden de paarden ook wel bekend als Chapmans Horses, vernoemd naar rondreizende kooplieden (Chapmen) die rondtrokken met hun spullen op de rug van hun paarden.
In de 18e eeuw kwam de industriële revolutie op gang en werd de Cleveland Bay overbodig als trekpaard. Kruisingen met volbloeden vervolmaakten de bouw van het ras, waarna ze opgefokt werden tot uitstekende jachtpaarden. Deze paarden kregen de bijnaam Engels halfbloed Hunters.
De Cleveland Bay heeft een niet erg edel, groot hoofd met vriendelijke ogen. Deze paarden hebben een lange hals, rug en kruis. Ze beschikken over korte benen, goedgevormde spronggewrichten en een krachtige achterhand. De staart wordt hoog gedragen. De bewegingen van de Cleveland Bay maken duidelijk waarom het zo'n geschikt jachtpaard is: de stap is ruim, de draf energiek, het paard heeft een uitstekende galop en is een goede springer.
Hier een prachtig mooi staaltje van Natural Horsemanship ... aangenaam rustgevend om zien ... In dit filmpke komt wel geen Cleveland Bay in voor dit ter informatie ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... !!
De Cleveland Bay is een warmbloedpaard met vele toepassingen, zowel onder het zadel als in het span. Vroeger werden ze veelal gebruikt als trekpaarden, toen ze eenmaal veredeld werden door kruisingen met volbloeden ontstond de zogenaamde Engels halfbloed Hunter. Deze paarden zijn ideaal voor de jachtsport.
Cleveland Bays hebben een gigantisch uithoudingsvermogen en een prettig, kalm temperament. Ze zijn zeer intelligent, gevoelig en leergierig, wat ze ideale paarden maakt voor de jacht en de sport.
De Sint Bernard stamt af van de Romeinse Molosser en is genoemd naar het klooster Sint Bernard in de Zwitserse Alpen, waar hij gekweekt werd en wordt. De monniken hadden destijds onder andere de taak om reizigers die in de sneeuw verdwaald waren, of onder een lawine bedolven waren, te zoeken of te redden.
Deze honden konden lawines voelen aankomen en zich goed oriënteren in de sneeuw. Oorspronkelijk waren de honden kortharig, later werden andere rassen ingekruisd (onder andere de New Foundlander) en toen ontstonden ook langharige St-bernards.
De kortharige variant was beter geschikt om in de sneeuw te werken omdat sneeuw en ijs zich minder gemakkelijk in de vacht kan vastzetten.
Deze St Bernard in t volgend Filmpje kennen jullie heel zeker wel ... nml " Beethoven "... zie hier een prachtige trailer ... vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... een guardian knipoogje ... ! !
Men schat dat de afgelopen 250 jaar zeker 2000 mensen gered zijn door een St-Bernard. De bekendste St-Bernard is Barry die tussen 1800 en 1810 zeker 40 mensenlevens gered zou hebben. De St-Bernard is sterk, maar vriendelijk. Tevens is het ras slim en gemakkelijk af te richten.
Aard : kalm - vriendelijk-betrouwbaar -dol op kinderen -gemakkelijk af te richten-en intelligent deze zijn enkele van de kwaliteiten van de St-Bernard, hij werd wereldberoemd als reddingshond( Barry ), maar hij werd ook als trekhond ingezet, nog steeds wordt hij als lawinehond gebruikt; hoewel ze tegenwoordig als familiehond worden gehouden.
De St-Bernard is dan ook een trouwe, vriendelijke en evenwichtige hond, die voorzichtig is en niet vaak blaft. Hij is leergierig en aanhankelijk, maar soms ook wat opdringerig (doch niet in een slechte zin). Hij is lief voor kinderen, hoewel hij te zwaar is om met kleine kinderen te kunnen spelen. De omgang met andere honden en huisdieren geeft doorgaans geen problemen.
Burmezen zijn katten met een heel aanhankelijk karakter, lief, maar zeker aanwezig ! Een Burmees is gewoon gek op mensen, wel een beetje een aparte kat, niet direkt wat uiterlijkbetreft, maar wel het innerlijk, het karakter dus.
Hij komt heel graag op schoot zitten, of in je nek,lekker dicht bij je en wordt graag veel geaaid, wat voor zowel zijn mens, als voor hem zelf een genot is, met die supperzachte vacht, is het voor beiden heerlijk .
Een Burmees ligt ook graag samen met zijn soortgenoten, wanneer je meerdere Burmeesjes hebt, liggen ze vaak allemaal op "een hoopje". Ze hebben het ook graag lekker warm, dus een mandje op of aan de verwarming, zien de meeste Burmeesjes niet direkt als een luxe maar vinden het heel normaal !
De meeste mensen denken wel eens dat de Burmees, hetzelfde is als de Siamees, nee, dus,ze komen beiden uit het Oosten, maar lijken totaal niet op elkaar. Ook op shows worden ze gewoonlijk in andere kategorieën ingedeeld. De ogen van een Burmees zijn een beetje brutaal, maar hebben de typische Burmezenblik, ze kijken een beetje zwoel, wij noemen het "slaapkameroogjes".
Waar houden Burmezen Niet van !! Burmezen houden helemaal NIET van alleen zijn, dan worden ze echt "depri" ! Op dat gebied zijn ze echt wel anders, dan vele andere rassen, en leven graag samen met hun mensen en soortgenoten.Een deur die dicht is, houden ze ook NIET van ! De meeste Burmeesjes, kunnen dan ook goed deuren open maken, daar zijn ze heel vindingrijk in !!Sommigen kunnen zelfs deuren openen, waar i.p.v. een gewone rechte deurkruk opstaat, reeds een ronde knop opgezet is, je kan zeggen dat er Burmeesjes bij zijn die echt een "diploma" verdienen in uitbreken !
Burmezen zijn gek op mensen, zitten dolgraag op schoot delen als het kan graag ook uw bed.Ziehier een korte intro van deze toch unieke prachtige kat ... gelieve eerst het muziekje bovenaan het logje uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
Ze zijn ook zeer intelligent en nieuwsgierig; bij alles waar u mee bezig bent willen ze graag mee "helpen". Men noemt ze ook wel eens de hond onder de katten.
Met dank aan mijn zus Sofie voor de prachtige foto's van haar dotjes Saartje en Bruno !!
