Narcolepsie bij honden...! !

  
Het volledige hondengenoom is  gepubliceerd geweest in het tijdschrift  Nature. Afgezien van de mogelijkheid om nu de hondenstamboom opnieuw te tekenen betekent dit dat van de vele familiaire ziekten waar honden model voor staan er nu gezocht kan worden naar de genetische achtergrond ervan.

De symptomen van narcolepsie
Het belangrijkste kenmerk van narcolepsie is een overweldigende behoefte om gedurende de dag te slapen, zelfs na voldoende nachtrust.Iemand die aan narcolepsie lijdt, wordt gemakkelijk slaperig of valt zomaar in slaap. Vaak gebeurt dit op ongepaste tijden en plaatsen. De slaapaanvallen komen gedurende de dag met of zonder waarschuwing voor en zijn onweerstaanbaar. Deze aanvallen kunnen meerdere keren per dag voorkomen. De slaperigheid kan lange tijd aanhouden. Bovendien kan de nachtrust versnipperd worden doordat men vaak wakker wordt.

  

Wetenschapxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Waar het op lijkt is dat slaap en waaktoestanden bij deze patienten door elkaar lopen. De patient valt te makkelijk in slaap, maar kan 's nachts niet goed doorslapen. De verlamming (cataplexie genoemd), tijdens emoties lijkt een beetje op de verlamming die optreed tijdens rapid-eye movement (REM) slaap. Tot een paar jaar geleden begreep niemand hoe het tot stand kwam. Er was een link gelegd met het immuunsysteem, wat er op kon wijzen dat het een autoimmuunziekte zou kunnen zijn, maar wat er dan werd aangevallen door het immuunsysteem was volkomen onduidelijk. Hier een voorbeeld van Skeeter de poedel die niet beter weet dan gewoon inéén te dommelen waarhij ook is ... Vergeet evenwel het liedje in de linkerkolom niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !

In een laboratorium in Stanford (Californie) werd onderzoek naar deze ziekte gedaan en men was daarbij op twee hondenfamilies gestuit waarin het ook voor kwam. En in deze hondenfamilies was, in tegenstelling tot de mens, duidelijk sprake van Mendelische overerving, wat betekend dat 1 gen verantwoordelijk was voor de ziekte. In een jarenlange, bijna heroische, queeste gingen de onderzoekers op zoek naar dit ene gen. In die periode moet al een groot gedeelte van het genoom in kaart zijn gebracht.

    

In 1999 presenteerden zij hun resultaten. Het verantwoordelijke gen bleek te coderen voor een hypocretine receptor en in de zieke honden was de receptor gemuteerd en werkte niet meer. In mensen met de ziekte werd echter geen afwijking in de receptor gevonden. Toen wat verder werd gekeken bleek dat deze mensen geen hypocretine meer in hun cerbrospinale vloeistof (de vloeistof om je hersenen en ruggemerg heen) hebben. Deze mensen produceren dus geen hypocretine meer. Het eerste stofje verantwoordelijk voor een slaapregulatie ziekte was gevonden.

Snoozy ons vlinderhondje hier boven komt er net iets beter vanaf , met de
gepaste medicatie leid zij vrijwel een normaal leven ...! !

  

Veel liefs ... ontwakende groetjes ...Miryam