Tegenwoordig is het erg in om na een voorzetsel een nominatief te zetten. Oeps! Ik zou het beter eenvoudig houden. SV, een bekend politicus die onlangs zijn ontslag indiende in weliswaar maar één enkele functie, wordt geciteerd in Het Nieuwsblad online (Hoe zou ik het anders weten?) zeggende: "Ik ben akkoord met zij die..." De rest van zijn betoog interesseert ons niet. "Met zij die...?"

Ik kan niet snel genoeg mijn afstandsbediending grijpen om te fastforwarden tijdens een reclameblok. Op Vier krijg je steevast dezelfde reclame bij het begin. Gedurende een bepaalde periode was dat er een clip die begon met "Voor zij die..."

Dit is één reden waarom ik altijd het geluid afzet voor ik naar een Vlaamse zender zap. Je hoort drie woorden en er staat een taalfout in. Die reclame begint met "voor zij die..." Waar hebben die Nederlands geleerd? Na een voorzetsel krijg je een voorwerpsnaam (een "accusatief" in het Latijn, maar net als u heb ik nooit de kans gehad Latijn te studeren, zelfs niet in het eerste leerjaar). In elk geval zeg je in goed Nederlands: voor mij die..., voor ons die... Waarom ga je dan zeggen "voor zij die..."? Omdat het mode is.

Alles is mode. Slecht Nederlands is mode hier in dit land.

De eerste keer dat ik "Ga ervoor!" hoorde zeggen was door PVA - die ik nu beter verdraag omdat zijn substitute nog erger is. Hij maande een kandidaat op 2BE aan om iets te doen waar dat kieken zich voor ingeschreven had. Waarom zou ie het niet doen? Hij deed het. Niemand geraakte gewond. Hij was ervoor gegaan.

Tegenwoordig gaat iedereen ervoor.

In een verkiezingsblaadje krijg ik 49 kandidaten die zich elk in twee paragraafjes voorstellen. 17 van hen gebruiken de uitdrukking '"ervoor gaan". De meesten zeggen "Ik ga ervoor!". Anderen vragen "Ga je ervoor?" Nog anderen: "Laten we ervoor gaan!" Ik heb niet op die partij gestemd.

"Ervoor gaan" is geen verkeerd Nederlands, maar het is zo'n cliché dat ik iedereen op z'n smoel zou willen slaan als ie dat in mijn gezicht uitsprak (bij manier van spreken). Dat zijn van die jongeren die denken dat er nog iets te halen valt uit deze wereld. Helaas. Ga ervoor, maar er is niks meer.

Dit is mijn eerste blog. Welkom. Ik zal mijn best doen het interessant te maken. Wees wel gewaarschuwd dat ik veel grapjes maak. Niet iedereen apprecieert dat, en zeker niet als het over onze "moedertaal" gaat. Ik ben van mening dat er geen kat in dit land (Vlaanderen, dus) behoorlijk Nederlands praat. Dat wil ik hier duidelijk maken. Als ik constant vit, so be it. Ik wil echter geen taaltuinier zijn, die schoolmeesterachtig "Zeg niet/zeg wel" verkondigt. In de eerste plaats wil ik u vermaken. Als u niet van mijn gevoel voor humor houdt, kunt u altijd elders andere onzin gaan lezen.

De burgemeester van Baarle-Hertog vindt dat zijn gemeente op de lijst van Beschermde Wereldwonderen zou moeten staan, net zoals het carnaval van Aalst. Waarom? Omdat zijn gemeente aaneenhangt van stukjes en beetjes - de rest is Baarle-Nassau, Nederlands grondgebied. Ik ben het volkomen met die man eens. Baarle - Hertog plus Nassau - is uniek in deze wereld. Het bestaat uit stukjes grondgebied die respectievelijk Belgisch en Nederlands zijn. Ooit zag ik daar op Canvas een reportage over. Iemand liet ons in zijn huis binnen, en zei trots dat ie een Belg was. Een paar momenten daarna loodste hij ons naar zijn achtertuin via de veranda, en zei hij dat ie nu een Nederlander was. Zijn huis zelf was op Belgisch grondgebied gebouwd, zijn achtertuin (door historische omstandigheden) had ie van een "Hollandse" buur gekregen. Hij liet ons lopen in zijn tuin, en zei dat dit stuk Belgisch was en dat stuk Nederlands. Waarom zou ie liegen? Baarlenaars hoeven geen grapjes te maken - ze zijn zelf een grap. Niet dat ik om hen zou lachen. En zij lachen ook niet om zichzelf. Maar deze hele situatie is toch absurd: één gemeente, half Nederlands, half Belgisch?

Wat ik minder leuk vond in die reportage was toen ze gezinnen begonnen te ondervragen. Je zag een man - een Antwerpenaar (uit de provincie, weliswaar) - die Antwerps praatte. Zijn echtgenote was een Nederlandse. Zij praatte Nederlands. Ze hadden kinderen - acht, tien jaar oud. Papa praatte Belgisch, mama Nederlands. Die kinderen gingen naar school. Ik kreeg niet te horen naar welke school, maar ik hoop dat het een Nederlandse en niet een Belgische was.

Vlamingen en Nederlanders praten een verschillende taal. Ze gebruiken verschillende woorden om te beginnen. Maar toch praten ze - theoretisch - dezelfde taal: Nederlands. In deze blog wil ik het nooit hebben over het verschil in woordenschat (tenzij terzijde), noch over dialect. Ik wil het hebben over het schabouwelijke Nederlands dat Vlamingen praten. Het is mijn bedoeling u beter Nederlands te leren.