Dat is dus in de mondholte, keel en slokdarm. Bij mond- en keelontstekingen is het raadzaam enkele malen per dag een eetl honing in te nemen en die goed met het speeksel te vermengen tot hij opgelost is.

Het bekendste effect van honing is zeker de versterkende werking. Uitputtings- en vermoeidheidsverschijnselen worden zeer effectief met honing bestreden ondat de in de honing aanwezige glucose onmiddellijk in het bloed wordt opgenomen en daardoor direct ter beschikking staat in de vorm van energie.

Honing heeft direct invloed op het hart, al via het tongslijmvlies. Daarna passeert de honing  de maag-darmdrempel en staat dan direct het bloed en dus het hart ter beschikking.

Honing wordt toegepast bij doorbloedingsstoornissen, hartritme-stoornissen, ontsteking van de hartspier,hartinfarct, verhoogde bloeddruk.

Dagelijks 3 tot 5 lepeltjes honing in de mond laten smelten.

Honing stimuleert de stofwisseling, is dus geschikt voor mensen met een trage stoelgang als gevolg van een zittend beroep of voor mensen die van nature neigen tot obstipatie.

De lever, de belangrijkste chemische fabriek van ons lichaam, kan zijn voornaamste functie - het neutraliseren van giftige stoffen - alleen verrichten als er voldoende glucose tot zijn beschikking staat. Hiervoor is honing geschikt : glucose in de natuurlijkste vorm die wij kennen.

Na een narcose moet in de 1^ste plaats de lever ontlast worden zodat deze zo snel mogelijk de giftige stoffen kan afvoeren.  

Wonden, abcessen, zweren, brandwonden kunnen behandeld worden met honing.

Honing stimuleert bloed en lymfvorming, stimuleert de celosmose waardoor giftige stoffen sneller uit de cellen worden verwijderd.

De blessures met honing bestrijken en laten opdrogen.